IBPP3/443-897/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku w związku darowizną samochodu przeciwpożarowego w ramach projektu "..." oraz opodatkowania podatkiem VAT darowizny samochodu przeciwpożarowego przekazanej jednostce Ochotniczej Straży Pożarnej - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie odzyskania podatku w związku darowizną samochodu przeciwpożarowego w ramach projektu "..." oraz opodatkowania podatkiem VAT darowizny samochodu przeciwpożarowego przekazanej jednostce Ochotniczej Straży Pożarnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jako Lider projektu w porozumieniu z Ochotniczą Strażą Pożarną jako Partnerem projektu - na podstawie zawartego porozumienia Nr 209/2009 z dnia 10 grudnia 2009 r. o partnerstwie dla projektu realizowanego w ramach RPO WP na lata 2007 - 2013 - realizowała zadanie pn: "...", na które uzyskała środki finansowe w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007 - 2013, oś priorytetowa II - VII, działanie 4.4 Zwalczanie i zapobieganie zagrożeniom.

W ramach ww. projektu przewidziany był m.in. zakup sprzętu ratowniczo - gaśniczego dla Gminnego Centrum Zarządzania Kryzysowego, w tym m.in. zakup średniego samochodu ratowniczo - gaśniczego służącego zapewnieniu bezpieczeństwa mieszkańców Gminy.

Zgodnie z § 9 ust. 1 ww. porozumienia właścicielem majątku uzyskanego w ramach projektu został Lider projektu - Gmina. Majątek ten - w świetle § 9 ust. 2 ww. porozumienia - miał zostać przekazany w drodze umowy użyczenia na rzecz Partnera projektu - Ochotniczej Straży Pożarnej, na okres co najmniej 5 lat od momentu zakończenia projektu.

W dniu 14 czerwca 2010 r. została przez Gminę zawarta umowa z wyłonionym w drodze przetargu Wykonawcą na realizację ww. zadania, w ramach której dokonana została m.in. dostawa sprzętu pożarniczego - samochodu marki, typ Renault Midlum. Termin wykonania przedmiotu umowy został określony na dzień 30 września 2010 r. Termin ten został przez Wykonawcę dochowany. Nabywcą i odbiorcą ww. sprzętu - wskazanym w ww. umowie - był Urząd Gminy.

W dniu 9 listopada 2010 r. do Urzędu Gminy wpłynęło pismo Marszałka Województwa z dnia 8 listopada 2010 r., z którego wynikało, iż warunkiem rozliczenia projektu będzie przekazanie przez Beneficjenta - Gminę prawa własności zakupionego sprzętu przeciwpożarowego właściwej jednostce Ochotniczej Straży Pożarnej.

W wykonaniu powyższych wytycznych Rada Gminy w S podjęła Uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na przekazanie średniego sprzętu ratowniczo - gaśniczego w drodze darowizny na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej. Skutkiem czego było podpisanie aneksu Nr 1 do porozumienia Nr 209/2009 o partnerstwie, w wyniku, którego dodano pkt 3 w § 9 ww. porozumienia odnoszący się do faktu przekazania ww. sprzętu przez Lidera projektu na rzecz Partnera projektu w drodze umowy darowizny. Jednocześnie strony w dniu 10 listopada 2010 r. zawarły umowę darowizny pojazdu - średniego samochodu ratowniczo - gaśniczego marki Renault, model Midlum, na mocy, której to umowy właścicielem ww. samochodu został Partner projektu - Ochotnicza Straż Pożarna.

Następnie w dniu 7 lipca 2011 r. do Urzędu Gminy wpłynęło pismo Marszałka Województwa odnośnie możliwości odzyskania podatku VAT z tytułu darowizny ww. samochodu z sugestią o zwrócenie się do właściwej Izby Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, które zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy w oparciu o pismo z dnia 20 października 2011 r. brzmi następująco:

Czy Gmina ma możliwość prawną odzyskania należności uiszczonej z tytułu podatku od towarów i usług (VAT) z tytułu dokonania darowizny samochodu przeciwpożarowego Renault Midlum na rzecz partnera projektu - Ochotniczej Straży Pożarnej z przeznaczeniem na realizację zadań własnych określonych w przepisach ustawy o ochronie przeciwpożarowej, dokonanego w ramach realizacji inwestycji pn. "..."

Czy dokonana przez Gminę na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w S w ramach inwestycji pn: "...", darowizna samochodu przeciwpożarowego Renault Midlum, z przeznaczeniem na realizację zadań własnych gminy określonych w przepisach ustawy o ochronie przeciwpożarowej, jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej w dalszej części wniosku "ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem o od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tejże ustawy. Niewątpliwie zatem przekazanie własności samochodu w drodze umowy darowizny należy uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z treści ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Niewątpliwie zatem przekazanie samochodu przeciwpożarowego w drodze umowy darowizny nie jest czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W tym miejscu należy jednakże zauważyć, iż od tej reguły ustawodawca przewidział wyjątki określone w art. 7 ust. 2 tejże ustawy (w przypadku dostawy towarów) i art. 8 ust. 2 tejże ustawy (w przypadku świadczenia usług).

W świetle art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jak również wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części. Darowizna jest zatem czynnością enumeratywnie wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 2, która pomimo tego że nie jest czynnością odpłatną podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jedynie w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT. W rozumieniu przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi natomiast, z zastrzeżeniem postanowień ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m.in. z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle natomiast art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 tejże ustawy, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem zatem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek dokonanych zakupów towarów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 tejże ustawy, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż za podatników podatku VAT, w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. " (...) W świetle zatem powyższych przepisów organy oraz urzędy publiczne nie są uznawane za podatników w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Tak więc załatwianie przez organy tzw. spraw urzędowych nie podlega, co do zasady, podatkowi VAT, gdyż wówczas podmioty te nie działają jako podatnicy. (...)" (z komentarza Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego do art. 15 ustawy o VAT, Lex 2011).

W świetle panujących w doktrynie poglądów, " (...) przez organy administracji publicznej należy rozumieć organy rządowej administracji centralnej, administracji terenowej oraz organy administracji samorządowej. Będą to więc ministrowie, centralne organy administracji rządowej, wojewodowie, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz inne organy państwowe. Urzędami administracji publicznej są natomiast urzędy obsługujące organy administracji publicznej. Będą to odpowiednio ministerstwa, urzędy danego organu administracji centralnej, urzędy wojewódzkie i inne urzędy terenowych organów administracji rządowej oraz urzędy miasta (gminy), starostwa powiatowe, urzędy marszałkowskie.

Status danego urzędu - jako urzędu administracji publicznej - można będzie określić na podstawie aktu prawnego powołującego dany urząd. (...)" (z komentarza Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego do art. 15 ustawy o VAT, Lex 2011). W doktrynie i orzecznictwie panuje zatem pogląd, iż jednostki samorządu terytorialnego i urzędy obsługujące te jednostki należy uznać za organy władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Dotyczy to również gmin. Dla poparcia tej tezy należy przytoczyć m.in. treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1045/08, w którym stwierdził: "Użyte przez ustawodawcę w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT określenie "organy władzy publicznej" nie zostało sprecyzowane. Niemniej jednak, wychodząc z celu tej regulacji, należałoby uznać, że obejmuje ono także jednostki samorządu terytorialnego (w tym gminy), skoro niewątpliwie realizują zadania publiczne, nałożona nań przepisami prawa.".

Także w piśmiennictwie zauważa się, że "samorząd terytorialny kwalifikuje się jako organ władzy publicznej" (A. Derkacz, Podmiotowość podatkowa jednostek samorządu terytorialnego na gruncie ustawy o VAT, Finanse Komunalne 2009, nr 3, s. 38). Bez zatem najmniejszych wątpliwości uznać należy, że jednostki samorządu terytorialnego, w tym również gminy, stanowią organy władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W doktrynie podkreśla się, że " (...) w celu skorzystania przez organ publiczny ze statusu "niepodatnika" konieczne jest spełnienie przez niego dwóch kumulatywnych warunków. Czynności - co do zasady - podlegające opodatkowaniu VAT - muszą być wykonywane przez podmiot prawa publicznego. Ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez niego władztwa publicznego. (...)" (z komentarza Wojciecha Maruchina do art. 15 ustawy o VAT, Dom Wydawniczy ABC, 2005, wyd. II). W przedmiotowym przypadku obydwie te przesłanki należy uznać za spełnione, Gmina jest bowiem organem władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a czynności wykonywane są w ramach sprawowanego władztwa publicznego.

W doktrynie podkreśla się, że " (...) rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi realizację zadania nałożonego przepisami prawa, dla wypełnienia których organ czy też urząd zostały powołane, będzie następować przede wszystkim na podstawie prawa ustrojowego, tj. przepisów powołujących dany organ (urząd) i określających zakres jego działania. (...)" (z komentarza Adama Bartosiewicz i Ryszarda Kubackiego do art. 15 ustawy o VAT, Lex 2011). Podobne stanowisko zajął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z dnia 26 marca 1987 r. (Sprawa Komisja przeciw Holandii, 235/85), wskazując, iż sformułowanie "w charakterze władzy publicznej" wyraźnie nawiązuje do sposobu wykonywania działalności. Zatem jeśli przepis ten warunkuje wyłączenie tych podmiotów (tj. organów władzy publicznej) z opodatkowania od okoliczności, jaką jest wykonywanie działalności w charakterze władzy publicznej, zakresem wyłączenia objęta jest ta działalność, której wykonywanie poddane jest przepisom prawa publicznego. Natomiast z zakresu zwolnienia wyłączona jest ta działalność, wykonywanie której poddane jest przepisom prawa prywatnego.

O fakcie tym decyduje - zdaniem ETS - sposób traktowania tych regulacji przez prawo poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej. W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Dodatkowo, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Przykładowy katalog ustawowych zadań Gminy został określony w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Przepis ten stanowi, iż do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym - przykładowo - zadanie te obejmują sprawy określone w art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym, tj. w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Już zatem z brzmienia tego przepisu wynika, iż zadania dotyczące ochrony przeciwpożarowej należą do ustawowych zadań własnych gminy.

Uszczegółowieniem powyższej regulacji są przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 z późn. zm.), które m.in. w art. 29 pkt 2 tejże ustawy stanowią, iż koszty funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej pokrywane są z budżetu jednostek samorządu terytorialnego. Dodatkowo należy wskazać, iż w świetle art. 32 ust. 2 ustawy o ochronie przeciwpożarowej, koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej jednostek ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina. Jak zatem widać wyposażenia jednostek ochotniczej straży pożarnej należy do ustawowych zadań własnych gminy, które gmina wykonuje w ramach władztwa publicznoprawnego.

Jak zatem widać w powyższym przypadku spełnione są wszystkie przesłanki określone w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, bowiem Gmina jest organem władzy publicznej w świetle powyższego przepisu, a dokonana przez Gminę - na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej - darowizna została wykonana w ramach realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, w tym w szczególności przepisami ustawy o samorządzie gminnym i ustawy o ochronie przeciwpożarowej, dla których realizacji Gmina została powołana. Dodatkowo należy wskazać na przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.), gdzie wskazuje się że zwalnia się od podatku VAT, czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wszystkie przesłanki określone w tym przepisie a warunkujące zwolnienie gminy z obowiązku podatkowego w podatku VAT. Jak już wcześniej wskazano i udowodniono, zostały w omawianym przypadku spełnione, bowiem Gmina S jest podmiotem wymienionym w tym przepisie, a dokonana darowizna samochodu przeciwpożarowego wykonana została w ramach ustawowych zadań Gminy określonych w przepisach szczególnych (ustawa o samorządzie gminnym i ustawa o ochronie przeciwpożarowej). Ponadto należy zauważyć, iż nabyty pojazd nie jest i nie będzie wykorzystywany przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, bowiem został on przekazany w drodze umowy darowizny na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej.

Jak zatem widać z powyższego w omawianym przypadku nie są spełnione przesłanki do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bowiem - jak już wcześniej zauważono - Gmina z tytułu dokonania ww. darowizny nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT z powodu spełnienia się przesłanki określonej w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, a czynności te nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Brak jest również związku pomiędzy dokonaną darowizną a wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zważywszy na powyższe okoliczności, uznać należy, iż - w omawianym przypadku - nie są spełnione przesłanki warunkujące uznanie dokonanej przez Gminę na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej darowizny - jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Warunkiem bowiem uznania darowizny za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jest stwierdzenie okoliczności, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Jak już wcześniej zauważono, w danym przypadku, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W związku z powyższym uznać należy, że nie są spełnione przesłanki określone w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT warunkujące uznanie darowizny za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem, dokonana darowizna, już ze swej istoty jest czynnością nieodpłatną, a brak jest przesłanek do uznania, że w omawianym przypadku zachodzą wyjątki określone w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, zasadnym jest uznanie, że dokonanie darowizny samochodu przeciwpożarowego na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej z przeznaczeniem do realizacji jej zadań statutowych, będących jednocześnie ustawowymi zadaniami gminy, nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym brak jest przesłanek do uznania, że dokonana przez Gminę darowizna samochodu przeciwpożarowego na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem Gmina z tytułu dokonanej czynności darowizny samochodu przeciwpożarowego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to brak podstaw do uznania, że Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, również z uwagi na fakt, iż samochód przeciwpożarowej nie jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Zważywszy na powyższe okoliczności uznać należy, że Gmina nie ma możliwości prawnej odzyskania należności uiszczonej z tytułu podatku od towarów i usług z tytułu realizowania inwestycji pn. "..."

Reasumując w odpowiedzi na postawione pytania - zdaniem Wnioskodawcy - należy uznać, że Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu darowizny samochodu przeciwpożarowego Renault Midlum na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w S, w związku z powyższym uznać również należy, że Gmina S nie ma możliwości prawnej odzyskania należności uiszczonej z tytułu podatku od towarów i usług z tytułu realizowania inwestycji pn. "...".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i nie podlegających temu podatkowi.

W związku z powyższym należy dokonać analizy, czy Wnioskodawca w chwili nabycia spełniał warunki określone w art. 86 uprawniające do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z nabycia samochodu przeciwpożarowego.

Aby zatem odpowiedzieć na pytanie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego należy ustalić, czy przedmiotowe nabycie jest związane z czynnościami opodatkowanymi pozytywną stawką VAT. W związku z powyższym należy ustalić, czy przekazanie samochodu przeciwpożarowego w drodze darowizny stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą, na podstawie zapisu art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania na podstawie w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe zwolnienie zostało powtórzone w przepisie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), a następnie w przepisie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392).

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych).

Należy zauważyć, iż ze zwolnienia od podatku mogą korzystać wyłącznie czynności, które generalnie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Natomiast nabycie towaru - samochodu przeciwpożarowego nie rodzi po stronie nabywcy (w tym przypadku Gminy) żadnych konsekwencji w podatku należnym, dlatego czynność ta (nabycie) nie może korzystać ze zwolnienia od podatku. Nie można zatem uznać, iż nabycie samochodu z przeznaczeniem dla OSP jako zadanie własne Gminy wykonywane w imieniu i na własną odpowiedzialność przez Gminę, jest czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem Gmina w związku z nabyciem przedmiotowego samochodu nie świadczy żadnych usług i nie dokonuje dostawy towarów, lecz dokonuje wyłącznie zakupów. Dopiero dysponowanie powstałym mieniem może być rozpatrywane w kategorii czynności opodatkowanych podatkiem VAT, co w konsekwencji ma wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT. W rezultacie o prawie do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie towaru - samochodu przeciwpożarowego, decyduje sposób wykorzystania przez Gminę zakupionego w ramach realizacji projektu samochodu, tj. wykorzystanie go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT lub do czynności nie opodatkowanych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy między innymi porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym).

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako Lider projektu w porozumieniu z Ochotniczą Strażą Pożarną jako Partnerem projektu - na podstawie zawartego porozumienia Nr 209/2009 z dnia 10 grudnia 2009 r. o partnerstwie dla projektu realizowanego w ramach RPO WP na lata 2007 - 2013 - realizował zadanie pn: "...", na które uzyskał środki finansowe w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2007 - 2013, oś priorytetowa II - VII, działanie 4.4 Zwalczanie i zapobieganie zagrożeniom. W ramach ww. projektu przewidziany był m.in. zakup sprzętu ratowniczo - gaśniczego dla Gminnego Centrum Zarządzania Kryzysowego, w tym m.in. zakup średniego samochodu ratowniczo - gaśniczego służącego zapewnieniu bezpieczeństwa mieszkańców Gminy. Rada Gminy w S podjęła Uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na przekazanie średniego sprzętu ratowniczo - gaśniczego w drodze darowizny z przeznaczeniem na realizację zadań własnych gminy określonych w odrębnych ustawach na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej.

Jak wskazano powyżej prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (za wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2) oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ww. ustawy o VAT wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów (tj. nie podlegają opodatkowaniu) przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zatem opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z opisu sytuacji wynika, że nabycie samochodu przeciwpożarowego będącego przedmiotem darowizny dla OSP nie pozostało w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Konsekwentnie, analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego w świetle przedstawionych przepisów prawa podatkowego wskazuje, że Wnioskodawcy w momencie nabycia samochodu przeciwpożarowego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego zakupu.

Tym samym, przekazanie w drodze darowizny Partnerowi (OSP) na własność w dniu 10 listopada 2010 r. przez Wnioskodawcę samochodu przeciwpożarowego nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż czynność ta nie została wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym darowizna jednostce Ochotniczej Straży Pożarnej przez Gminę samochodu przeciwpożarowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, oraz że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie ww. samochodu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.