IBPP3/443-890/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z 10 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) oraz pismem z 23 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania nieruchomości zabudowanej w formie darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania nieruchomości zabudowanej w formie darowizny.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 października 2013 r. znak: IBPP3/443-890/13/ASz oraz pismem z 23 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismami z 10 i 23 października 2013 r. został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina nabyła z mocy prawa na podstawie decyzji komunalizacyjnej nieruchomość zabudowaną o powierzchni 0,3525 ha budynkiem szkoły podstawowej i budynkiem remizy w 1996 r.

Następnie w roku 2001 dokonała rozbudowy budynku remizy OSP wydatek poniesiony na ulepszenie był niższy niż 30% wartości początkowej obiektu. Nieruchomość została podzielona na dwie odrębne działki na nr... na której znajduje się budynek OSP i... na której znajduje się budynek Szkoły Podstawowej.

Zgodnie z podjętą uchwałą Rady Miejskiej w sprawie nieodpłatnego przekazania w formie darowizny działki zabudowanej budynkiem remizy znajdującym się na działce... o powierzchni 0,1139 ha na rzecz OSP z przeznaczeniem na działalność statutową zostanie przekazane aktem notarialnym.

Nieruchomość nabyta przez Gminę nie była opodatkowana pozytywną stawką VAT nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie z 10 października 2013 r. wskazano, że Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz składa deklarację VAT.

Nieruchomość zabudowana budynkiem szkoły podstawowej i budynkiem remizy została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2008 r.

Nabycie nieruchomości przez Gminę nastąpiło nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody Nr.......

W piśmie z 23 października 2013 r. Wnioskodawca poinformował dodatkowo, że nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na ulepszenie remizy OSP polegającej na jej rozbudowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z 10 października 2013 r.):

Czy Gmina przekazując nieruchomość zabudowaną w formie darowizny ma obowiązek opodatkować ww. nieruchomość podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina uważa, że przekazywana nieruchomość nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, nieruchomość zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły, wyjątek który został zawarty - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do brzmienia ust. 2 powyższego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 2 pkt 14a tej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości - rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L 2006 Nr 347, poz. 1), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy, darowizny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Powyższy wymóg koresponduje z treścią art. 158 ww. ustawy, w myśl którego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Gmina nabyła w 1996 r. nieodpłatnie - z mocy prawa na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody nieruchomość zabudowaną budynkiem szkoły podstawowej i budynkiem remizy. Nieruchomość zabudowana budynkiem szkoły podstawowej i budynkiem remizy została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w dniu 31 grudnia 2008 r. Następnie w 2001 r. Gmina dokonała rozbudowy budynku remizy OSP. Nieruchomość została podzielona na dwie odrębne działki. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Wnioskodawca nie miał również prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na ulepszenie remizy OSP polegającej na jej rozbudowie. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej działka.... zabudowana budynkiem remizy zostanie nieodpłatnie przekazana w formie darowizny na rzecz OSP z przeznaczeniem na działalność statutową.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż w związku z planowaną darowizną działki zabudowanej budynkiem remizy, Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, jednakże sama czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości oraz rozbudową budynku remizy. W przedstawionych okolicznościach nie została zatem spełniona przesłanka art. 7 ust. 2 ustawy dotycząca istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wyklucza możliwość uznania czynności darowizny za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przekazywana nieruchomość nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.