IBPP3/443-882/08/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku przy sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku przy sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina w trybie przetargowym dokonała sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 372. Działka o całkowitej powierzchni 0,19 ha, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy w części ok. 0,09 ha przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową i zagrodową, natomiast część ok. 0,10 ha stanowią tereny rolnicze, dla których jako podstawowe przeznaczenie terenu ustalono uprawy rolnicze, użytki zielone, uprawy ogrodnicze i sady. Jako dopuszczalne przeznaczenie terenu rolnego ustalono jednak możliwość realizacji: ogólnodostępnych ("niekubaturowych") urządzeń sportu i rekreacji, takich jak ścieżki rowerowe, szlaki turystyczne z elementami małej architektury (wiaty, ławki, platformy widokowe), realizacji sieci i urządzeń infrastruktury technicznej oraz wykorzystania dojazdów do pól i łąk dla realizacji dojść pieszych i podjazdów.

Poszczególne części nieruchomości nigdy nie zostały wyodrębnione geodezyjnie, a ich powierzchnię ustalono orientacyjnie. Według wyceny nieruchomości określona została wartość rynkowa całej nieruchomości bez podziału na część budowlaną i rolną. Gmina jako czynny podatnik podatku VAT, dokonując sprzedaży przedmiotowego gruntu zastosowała podstawową stawkę VAT 22% do całej nieruchomości, powiększając tym samym jej wartość wynikającą z operatu szacunkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina słusznie zastosowała do całości dostawy przedmiotowej nieruchomości gruntowej stawkę 22% VAT, której część przeznaczona została pod zabudowę, a pozostałą część stanowią grunty rolne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (art. 2 pkt 6) grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towaru na terytorium kraju. Podstawowa stawką, zgodnie z art. 41 (z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1) jest stawka 22%. Ustawodawca określił jednak katalog czynności zwolnionych od podatku (art. 43), w którym to zgodnie z art. 43 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W ustawie o VAT nie ma jednak przepisu, który dzieliłby jednostkę towaru na odrębne stawki. Zasadą obowiązującą jest, że dostawa jednego towaru podlega opodatkowaniu przy zastosowaniu jednej stawki. W związku z powyższym Gmina stoi na stanowisku, iż sprzedaż jednej geodezyjnie wyodrębnionej działki jako jednostki towaru może podlegać tylko jednej stawce VAT. Zatem, jeśli nawet w części jest przeznaczona pod zabudowę nie spełnia już warunków do zwolnienia określonych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 9. Jedyną droga do ustalenia dwóch stawek byłoby wcześniejsze geodezyjne podzielenie działki i sprzedaż gruntu jako dwóch odrębnych jednostek towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. O rodzaju gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy w części znajduje się na obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową i zagrodową, a w pozostałej części na obszarze oznaczonym jako teren rolniczy, dla którego podstawowym przeznaczeniem są uprawy rolnicze, użytki zielone, uprawy ogrodnicze i sady.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, zdaniem tut. organu sprzedaż przedmiotowej działki, w części stanowiącej teren rolniczy o obszarze 0,10 ha korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, natomiast w pozostałej części stanowiącej teren zabudowy mieszkaniowej i zagrodowej o obszarze 0,9 ha, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 22%.

Podobne stanowisko wyraził Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-251/05 z dnia 6 lipca 2006 r. w kwestii opodatkowania różnymi stawkami podatku VAT jednej dostawy towaru, stwierdzając co następuje cyt.: "Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej".

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.