IBPP3/443-876/11/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedstawionego przemieszczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej za wewnątrzwspólnotową dostawę - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. został wniesiony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie uznania przedstawionego przemieszczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej za wewnątrzwspólnotową dostawę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność produkcyjną na terenie Polski. Wyprodukowane elementy Spółka dostarcza do kontrahentów z Unii Europejskiej w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Elementy dostarczane są m.in. do Szwecji do podmiotów z siedzibą w Szwecji, posiadających ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (zwanych dalej "Odbiorcami").

Dostawy towarów realizowane są w odpowiedzi na zamówienia złożone przez Odbiorców. Po otrzymaniu zamówienia od Odbiorcy Spółka przygotowuje wysyłkę towarów, przy czym niekiedy partie towarów będące przedmiotem danej wysyłki zawierają więcej towarów niż ilość określona w danym zamówieniu Odbiorcy. Wynika to z faktu kosztów transportu oraz gotowości do zapewnienia dostawy towarów do Odbiorcy w określonym terminie - dostawy "just in time". Towary wysyłane są do Szwecji do usługodawcy, który wykonuje na nich usługi (malowanie). Usługa malowania zlecana jest przez Wnioskodawcę, który jest obciążany za realizację tej usługi. Po wykonaniu usług elementy przekazywane są Odbiorcy w ilości zgodnej z ilością określoną w ostatecznym zamówieniu. Pozostała ewentualna nadwyżka towarów z danej wysyłki pozostaje w malarni w Szwecji w oczekiwaniu na kolejne nowe zamówienie Odbiorcy.

Realizacja każdej dostawy towarów do odbiorcy potwierdzona jest wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą ze specyfikacją. Ponadto, Spółka dysponuje dokumentami, zawierającymi potwierdzenie, że każda z partii towarów została dostarczona do Odbiorcy na terenie Szwecji.

Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, posiada również numer identyfikacji dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych wydany w Szwecji.

Spółka dokumentuje przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej również jako "WDT") na rzecz Odbiorców w dwojaki sposób:

* jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w tzw. przemieszczeniu (na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT) - dokumentując tę transakcję Wnioskodawca podaje jako numer nabywcy swój szwedzki numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i wykazuje z tego tytułu wewnątrzwspólnotowe

* jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w sprzedaży (na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) - Wnioskodawca wystawia wówczas faktury na Odbiorców (podaje numery identyfikacyjne Odbiorców jako numer nabywcy) i Odbiorcy rozpoznają z tego tytułu wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Szwecji.

Spółka stosuje do przedmiotowych wewnątrzwspólnotowych dostaw stawkę VAT 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowany przez Spółkę sposób rozpoznawania transakcji jest zgodny z przepisami ustawy o VAT, a więc, czy Wnioskodawca może wykazać dostawy towarów do Szwecji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną VAT 0% jako:

* WDT w sprzedaży (na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT), lub

* WDT w tzw. przemieszczeniu (na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy stosowany przez niego sposób rozpoznawania przedmiotowych transakcji jest zgodny z przepisami ustawy o VAT, a więc Wnioskodawca może wykazać dostawy towarów do Szwecji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną VAT 0% jako:

* WDT w sprzedaży (na podstawie art. 13 ust. 1 ustawyoVAT), lub

* WDT w tzw. przemieszczeniu (na podstawie 13 ust. 3 ustawy o VAT).

Swoje stanowisko na temat określenia natury dokonywanych transakcji na gruncie ustawy o VAT Spółka opiera na definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zawartej w art. 13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stanowi "wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...)". Wyłączenia i warunki stosowania powyższego przepisu określone są w ust. 2-8 art. 13 ustawy o VAT.

W szczególności, art. 13 ust. 2 ustawy o VAT określa status nabywcy, który warunkuje wypełnienie definicji WDT zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT definicja ta jest wypełniona, jeśli nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Natomiast art. 13 ust. 3 ustawy o VAT definiuje WDT w tzw. przemieszczeniu towarów. Przepis ten stanowi, że "za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz, towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone (,..), jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Przy czym, zastosowanie tego przepisu wyłączone jest, jeżeli występuje choć jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Artykuł 13 ust. 6 ustawy o VAT określa status dostawcy towarów warunkujący zaistnienie WDT. Zgodnie z tym przepisem "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...)".

W ocenie Wnioskodawcy realizowane transakcje spełniają definicję WDT określoną zarówno w art. 13 ust. 1 jak i w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. W szczególności, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT towary będące przedmiotem transakcji są wywożone z terytorium Polski na terytorium Szwecji w wykonaniu transakcji dostawy na rzecz Odbiorców. Z uwagi na fakt zidentyfikowania Spółki dla celów transakcji wewnątrzwspóinotowych w Polsce, oraz Odbiorców na terytorium Szwecji, spełnione są przesłanki z art. 13 ust. 2 pkt 1 oraz art. 13 ust. 6 ustawy o VAT.

Równocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizowanych przez Spółkę transakcji, zastosowanie znajdzie również definicja zamieszczona w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, gdyż w ramach transakcji dochodzi do przemieszczenia wyprodukowanych przez Spółkę towarów z terytorium Polski na terytorium Szwecji. Towary te służą działalności gospodarczej Spółki na terenie Szwecji. W związku z faktem, że Spółka jest polskim podatnikiem VAT zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce i Szwecji, spełnione są również przesłanki dotyczące statusu dostawcy i nabywcy określone w art. 13 ust. 2 pkt 1, ust. 3 i ust. 6 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, do realizowanych przez niego transakcji nie znajdzie zastosowania żadne z wyłączeń określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT. W szczególności, fakt wykonania na towarach usług na terytorium Szwecji nie jest okolicznością wyłączającą zastosowanie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT do transakcji realizowanych przez Spółkę, ponieważ towary po wykonaniu tychże usług są dostarczane do Odbiorców na terenie Szwecji, i nie są przemieszczane z powrotem do Polski, co zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT byłoby konieczne do zastosowania wyłączenia.

Powyższa analiza przepisów wskazuje, że dokonywane przez Spółkę transakcje spełniają zarówno definicje WDT w wykonaniu sprzedaży (art. 13 ust. 1 ustawy o VAT), jak i w tzw. przemieszczeniu (art. 13 ust. 3 ustawy o VAT). Przepisy ustawy o VAT nie zawierają regulacji wskazującej, że dla takiej sytuacji prawidłowe jest uznanie transakcji wyłącznie jako WDT w sprzedaży lub wyłącznie jako WDT w tzw. przemieszczeniu. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będą obydwa wskazane wyżej sposoby rozpoznania omawianych czynności dla celów VAT.

Tym samym, w ocenie Spółki, w omawianym przypadku spełnieniem wymogów ustawowych będzie zarówno rozpoznawanie dla potrzeb VAT dokonywanych przez nią transakcji jako WDT w wykonaniu sprzedaży (w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) jak i jako WDT w tzw. przemieszczeniu, (w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy:

* terytorium kraju - to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

* terytorium Unii Europejskiej - to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

* wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,

* Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

* Livigno, Campione dItalia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,

* departamenty zamorskie Republiki Francuskiej - z Republiki Francuskiej,

* Górę Athos - z Republiki Greckiej,

* Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii,

* Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Natomiast wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7-art. 13 ust. 6 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ww. ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym przez podatnika czynnościom opodatkowanym

Stosownie jednak do art. 13 ust. 4 ww. ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którego towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika WDT w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy wyrobów do Odbiorcy w Szwecji, jednakże wcześniej wyroby te podlegają obróbce (malowaniu) w innej firmie w Szwecji. W momencie wywozu wyrobu z Polski do Szwecji występują przypadki, w których znany jest nabywca (wysyłka towaru zgodna z zamówieniem) oraz nabywca ten nie jest jeszcze znany (dotyczy nadwyżki towaru w transporcie ponad ilość zamówioną przez danego odbiorcę; towar ten jest w takim przypadku wysyłany dla zapewnienia gotowości dostaw oraz zmniejszenia kosztów transportu).

Wnioskodawca wskazał także, że posiada dwa numery identyfikacji podatkowej (polski i szwecki) i przedmiotową transakcję sprzedaży towarów do firmy w Szwecji, wcześniej obrobionych w innej firmie w Szwecji, rozlicza w dwojaki sposób:

* jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w sprzedaży (na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) - Wnioskodawca wystawia wówczas faktury na Odbiorców (podaje numery identyfikacyjne Odbiorców jako numer nabywcy) i Odbiorcy rozpoznają z tego tytułu wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Szwecji.

* jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w tzw. przemieszczeniu (na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT) - dokumentując tę transakcję Wnioskodawca podaje jako numer nabywcy swój szwedzki numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i wykazuje z tego tytułu wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Szwecji,

Odnosząc się do powyższej kwestii, należy stwierdzić, iż w świetle powołanych wyżej przepisów prawa w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zasadnie traktuje dostawę wyrobów poddanych obróbce w Szwecji, a następnie dostarczanych do odbiorcy finalnego również w Szwecji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Bowiem wywóz towaru nastąpi z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku dokonania dostawy dla konkretnego nabywcy.

Natomiast w stosunku do towarów poddanych odróbce w Szwecji, dla których nie jest znany w momencie wysyłki Odbiorca, czyli przemieszczania przez Wnioskodawcę własnych towarów na terytorium Szwecji do celów prowadzenia na terytorium Szwecji działalności gospodarczej (dalszej sprzedaży), które dokumentowane jest szwedzkim numerem identyfikacyjnym nadanym Wnioskodawcy, zastosowanie będzie miał art. 13 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym przemieszczenie takie również uznawane jest na wewnątzrwspólnotową dostawę towarów.

W powyższych przypadkach dostawy na terytorium Szwecji powinny być rozpoznane jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, z tym, że w pierwszym przypadku tj. dostawy wewnatrzwspólnotowej dokonanej w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostanie rozpoznane przez Odbiorcę (kontrahenta szwedzkiego) na rzecz którego ta dostawa został dokonana), natomiast w drugim przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie winno zostać rozpoznane przez Wnioskodawcę przemieszczającego własne towary na terytorium Szwecji, zarejestrowanego w tych celach na terytorium Szwecji. W tym zakresie jednak należy mieć na uwadze, że zastosowanie będą miały szwedzkie przepisy podatkowe odnoszące się do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Jak wynika z powyższego ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdzają fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną.

Reasumując w przedstawionym we wniosku stanie, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w odniesieniu do tego stanu, a dotyczące rozpoznania wskazanych dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonywanych w oparciu o przepis art. 13 ust. 1 (dostawa wewnątrzwspólnotowa dla konkretnego nabywcy) i art. 13 ust. 3 ustawy (przemieszczenie własnych towarów do celów prowadzenia działalności gospodarczej - dalszej sprzedaży), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.