IBPP3/443-857/11/IK - Ustalenie miejsca świadczenia usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 29 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz prawa do odliczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług oraz prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy mająca siedzibę w Polsce podjęła współpracę z kontrahentem unijnym, zidentyfikowanym dla potrzeb podatku VAT, polegającą na wykonywaniu przez firmę Wnioskodawcy usług na rzecz tego kontrahenta, których zakres przedstawiono poniżej.

Usługa wykonywana jest na rzecz producenta przemysłowych linii służących do hartowania materiałów. Finalnym efektem usługi jest uruchomienie linii u klienta, który nabywa linię u zleceniodawcy Wnioskodawcy. Praca Wnioskodawcy przebiega dwuetapowo. Pierwszy etap odbywa się u producenta - tutaj linia jest składana z części i testowana. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu linia jest rozbierana na części pierwsze. Następnie po przewiezieniu linii przez producenta do inwestora Wnioskodawca przystępuje do właściwego montażu. Montaż polega na ponownym złożeniu linii z części oraz podłączeniu wszystkich silników, sterowników, mikrowyłączników, rurek elektrycznych oraz szaf elektrycznych, zgodnie z technologią opracowaną przez producenta. Maszyny łączone są transporterami zapewniającymi synchronizację cyklu hartowania. Prace Wnioskodawcy nie obejmują prac związanych z instalacjami oświetleniowymi oraz wyposażeniem hal w inne instalacje takie jak: klimatyzacje czy obwody zasilania na stałe związane z nieruchomością. Wnioskodawca nie wykonuje też żadnych prac związanych z kuciem, gipsowaniem i rozprowadzeniem kabli w ścianach. Zainstalowane linie są mobilne tzn., że w każdej chwili można je rozmontować i ponownie zamontować w innym miejscu. Obecnie montaż odbywa się w Austrii. W perspektywie takie montaże będą prowadzone w Niemczech, Szwecji i Francji.

Obecnie Wnioskodawca zatrudnia 4 pracowników na umowę o pracą oraz podjął współpracę z polskimi firmami jako podwykonawcami.

Celem udokumentowania wykonanej usługi Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, której odbiorcą jest firma będąca producentem linii (zleceniodawca), mająca siedzibę w Austrii. Polskie firmy podwykonawcze wykonujące czynności obejmujące pełny katalog wymienionych prac wystawiły faktury VAT za wykonane, zlecone przez Wnioskodawcę usługi stosując stawkę VAT w wysokości 23%. Ponadto Wnioskodawcy jako nabywcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotą podatku naliczonego zawartego w tych fakturach.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że linie które montuje służą do hartowania stali. Urządzenia są montowane na specjalnie przygotowanych fundamentach betonowych i składane w jedną całość o bardzo dużych gabarytach i tonażu. Jednakże Wnioskodawca zajmuje się wyłącznie częścią elektryczną, czyli okablowaniem urządzeń, podłączeniem i uruchomieniem od strony wyłącznie elektrycznej. Na wykonana prace Wnioskodawca daje gwarancje, jak również serwis powykonawczy.

Wnioskodawca elektryczne prace montażowe wykonuje dla miejsca siedziby kontrahenta czyli Austrii. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Siedziba Wnioskodawcy oraz stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zastosowana przez Wnioskodawcę stawka VAT na fakturze dokumentującej sprzedaż usługi na rzecz firmy austriackiej - zleceniodawcy jest prawidłowa, czy zastosowana przez podwykonawców stawka VAT w wysokości 23% na fakturach sprzedaży usług na rzecz Wnioskodawcy jest zgodna z przepisami prawa podatkowego i czy Wnioskodawcy jako nabywcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w tych fakturach.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, podatek VAT należny od usługi rozliczany jest przez nabywcę usługi czyli firmę austriacką. Faktury wystawiane przez podwykonawców dokumentujące sprzedaż usług na moją rzecz zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy winny być opodatkowane stawką 23%. Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 8. pkt 1 jako nabywcy tych usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w tych fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług" ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicje podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten jest odpowiednikiem art. 47 Dyrektywy 112 Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Należy podkreślić jednak, że reguła art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością o ustalonym miejscu położenia. Nieruchomość nie musi być już wyodrębniona jako przedmiot własności (dotyczy to gruntów), nie musi być już wybudowana, choćby w części (dotyczy to budynków), lecz musi być znana chociażby jej lokalizacja.

W wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C -166/05 pomiędzy Rudi Heger GmbH a Finanzamt Graz-Stadt (Austria) dotyczącej sprzedaży praw do dokonywania połowów w austriackiej rzece ETS wskazał m.in., że należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający.

TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w bezpośrednim związku z nieruchomością, mieścić się będzie zakresie art. 9 ust. 2 lit. a) Szóstej Dyrektywy. W takim związku pozostają wszystkie usługi wymienione w tym przepisie (obecnie we wskazanym art. 47 Dyrektywy 112).

Z powyższego przepisu wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie polega na przygotowywaniu i koordynowaniu prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego.

Taki związek można przypisać opisanej we wniosku o udzielenie interpretacji usłudze. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się okablowaniem urządzeń, podłączeniem i uruchomieniem linii produkcyjnych służących do hartowania stali od strony elektrycznej. Obecnie montaż linii odbywa się w Austrii. W perspektywie takie montaże będą prowadzone w Niemczech, Szwecji i Francji. Powyższe usługi są nabywane przez podmiot z Austrii. Przedmiotowe usługi wykonywane są również przez podwykonawców Wnioskodawcy.

Zatem immanentną cechą przedmiotowej usługi jest elektryczne podłączenie urządzeń i linii produkcyjnej służącej do hartowania stali. Urządzenia do hartowania stali, jak wskazał Wnioskodawca, są montowane na specjalnie przygotowanych fundamentach betonowych i składane w jedną całość, co rodzi ścisły związek z nieruchomością. Wnioskodawca otrzymując zlecenie od austriackiego kontrahenta ma wskazaną nieruchomość w postaci miejsca, w którym znajdują się urządzenia do hartowania stali. Bez posłużenia się nieruchomością nie może być bowiem mowy o zrealizowaniu przedmiotowej usługi, z czego wynika, iż usługa ta pozostaje w ścisłym związku z nieruchomością.

Zatem bez znaczenia pozostaje fakt, iż Wnioskodawca nie wykonuje żadnych prac związanych z kuciem, gipsowaniem i rozprowadzaniem kabli w ścianach. Bowiem w doktrynie za usługi związane z nieruchomościami, obok przypadków wyraźnie wymienionych w komentowanym przepisie, uważa się także m.in.: usługi geodezyjne czy usługi notarialne (dotyczące sporządzenia umów przenoszących lub ustanawiających własność lub inne prawa do nieruchomości). Jednocześnie zaznacza się, że katalog usług związanych z nieruchomościami jest otwarty. Każda usługa, która dotyczy konkretnej nieruchomości, może być uznana za usługę związaną z nieruchomościami.

W świetle powyższego wskazać należy, że miejscem świadczenia przedmiotowej usługi pozostającej w bezpośrednim związku z nieruchomością, tj. miejscem gdzie znajdują się urządzenia do hartowania stali położonych w Austrii, Niemczech, Szwecji i Francji świadczonej zarówno przez Wnioskodawcę i jego podwykonawców, jest miejsce położenia nieruchomości zgodnie z art. 28e ustawy o VAT. Tym samym w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę i jego podwykonawców nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju. O sposobie i warunkach opodatkowania tej usługi decydują przepisy obowiązujące w kraju, w którym położona jest nieruchomość.

W przypadku wystawiania faktur, w sytuacji gdy miejscem świadczenia jest kraj inny niż Polska, wskazać należy:

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 26 ust. 1-3 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z powyższego przepisu wynika, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca czy też podwykonawcy nie są zarejestrowani dla podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego lub podatku o charakterze podobnym do podatku od towarów i usług na terytorium państwa trzeciego, wówczas mają obowiązek wystawić fakturę VAT zgodnie z art. 106 ust. 2. Zaś faktury te winny zawierać niezbędne elementy określone w przytoczonym § 26 ww. rozporządzenia, bez wykazywania i naliczania podatku VAT.

Odnośnie zaś prawa do odliczenia z faktur wystawionych na rzecz Wnioskodawcy w pierwszej kolejności wskazać należy, że:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

Mając na uwadze przywołane przepisy należy stwierdzić, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym aby odliczyć kwoty związane z czynnościami, których miejsce świadczenia znajduje się poza granicami kraju konieczne jest aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych nabyć, nabycia te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni i bezsporny.

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej.

Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

W świetle powyższego wskazać należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie kwota podatku naliczonego, czyli suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od jego podwykonawców świadczących usługi związane z nieruchomościami, bowiem faktury wystawione przez podwykonawców, w związku z faktem, iż miejsce świadczenia tych usług znajduje się poza terytorium kraju, co w konsekwencji powoduje, że nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju i tym samym nie zawierają naliczonego podatku VAT.

Reasumując, miejscem świadczenia usług elektrycznego podłączenie urządzeń i linii produkcyjnych służących do hartowania stali związanych bezpośrednio z nieruchomością jest miejsce położenia nieruchomości zgodnie z art. 28e ustawy o VAT. Natomiast w związku z faktem, że faktury otrzymane przez Wnioskodawcę od jego podwykonawców nie zawierają podatku naliczonego Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, z tych faktur.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy tylko sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy i nie rodzi konsekwencji podatkowych dla podwykonawców Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.