IBPP3/443-837/11/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 24 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania transakcji przeniesienia niezabudowanego gruntu z majątku Wnioskodawcy do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania transakcji przeniesienia niezabudowanego gruntu z majątku prywatnego Wnioskodawcy do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 lipca 2011 r. znak IBPI/1/415-519/11/RM, IBPBI/1/415-522/11/RM, IBPBI/415-523/11/RM, IBPBI/415-524/11/RM, IBPBI/1/415-525/11/RM, IBPP3/443-837/11/IK, IBPBII/1/436-342/11/AŻ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie ze współmałżonkiem na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość gruntową. W lutym br. uzyskał-na swoje nazwisko-pozwolenie na budowę na ww. nieruchomość dwóch domów, które docelowo planuje sprzedać. Obecnie zarówno Wnioskodawca, jak i współmałżonek prowadzą (każde we własnym imieniu na własny rachunek) jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, natomiast współmałżonek jest.

Wnioskodawca wspólnie ze współmałżonkiem planuje przesunięcie ww. nieruchomości do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a następnie zabudowanie nieruchomościami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z otrzymanym pozwoleniem na budowę. Później Wnioskodawca chciałby sprzedać wybudowane domy. Wszystkie czynności związane z wybudowaniem i sprzedażą domów wykonywałby samodzielnie.

Wnioskodawca pozostaje ze współmałżonkiem we wspólności ustawowej małżeńskiej i nie planuje tego zmieniać.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

* od chwili nabycia nieruchomość gruntowa nie była wykorzystywana w żaden sposób i stanowiła nieużytek,

* w chwili obecnej nieruchomość gruntowa nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

* w ostatnich latach Wnioskodawca nie posiadał i nie kupował innych nieruchomości gruntowych, które sprzedał lub zamierzał sprzedać, a także nie wnosił i nie zamierza wnosić takowych jako udziału/wkładu do działalności gospodarczej,

* nieruchomość została zakupiona z myślą o podarowaniu jej w przyszłości dzieciom, aby zaspokoić uch potrzeby mieszkaniowe,

* działalność gospodarczą w niewielkim zakresie Wnioskodawca prowadzi od 1991 r., cały czas korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie VAT na podstawie art. 113 ust. 1, oprócz tego jest zatrudniony o umowę o pracę,

* Wnioskodawca kupił nieruchomość od osoby fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, nieruchomość składa się obecnie z jednej działki (po wybudowaniu domów planuje jej podział na 2 działki);

* Wnioskodawca nigdy nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego,

* Wnioskodawca nigdy nie dokonywał i nie dokonuje również obecnie sprzedaży produktów rolnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność prawna przesunięcia składnika majątkowego - nieruchomości, nabytego przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną (nie będącą podatnikiem podatku VAT) wspólnie ze współmałżonkiem, objętego wspólnością ustawową małżeńską do prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i uslug (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że w dacie nabycia nieruchomości, nieruchomość ta była nabywana przez Wnioskodawcę i współmałżonka (małżonków) występujących jako osoby fizyczne, nie w ramach działalności gospodarczej (lecz na zasadzie współwłasności ustawowej małżeńskiej) i w związku z faktem, że w dacie nabycia Wnioskodawca oraz współmałżonek nie byli przy tej czynności podatnikami podatku od towarów i usług, a także mając na uwadze, że czynność polegająca na przesunięciu należącego do Wnioskodawcy składnika masy majątkowej z majątku niewykorzystywanego do działalności gospodarczej na składnik majątku służący prowadzonej działalności gospodarczej ma wyłącznie cechy zdarzenia faktycznego, a nie czynności cywilnoprawnej (nie ma dwóch stron czynności), przesunięcie ww. nieruchomości prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, które daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy), czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego.

Ponadto należy również wskazać, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Innymi słowy, w wyniku stosunku zobowiązaniowego łączącego dwie strony transakcji, jedna ze stron zobowiązuje się wykonać określoną czynność na rzecz drugiej strony, w wyniku której druga strona (nabywca) staje się beneficjentem odnoszącym wymierną korzyść, w zamian za co świadczeniodawca otrzymuje określone wynagrodzenie.

Zatem z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia w sytuacji, gdy następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz konkretnego odbiorcy, a jednocześnie występuje jakiekolwiek świadczenie wzajemne ze strony nabywającego.

W przedmiotowej sprawie nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, bowiem zarówno obecnie jak i po wprowadzeniu przedmiotowego gruntu do działalności Wnioskodawcy prawem rozporządzania tym towarem (gruntem) dysponuje Wnioskodawca.

Zatem w transakcji przesunięcia składnika majątku w postaci gruntu przeznaczonego pod zabudowanie nie wystąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i transakcja ta nie będzie stanowiła dostawy towarów i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy z zakresu podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania czynności wniesienia gruntu do spółki, uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.