IBPP3/443-836/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 9 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług pomocy społecznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lipca 2011 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej usług pomocy społecznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 5 i 9 września 2011 r. będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 sierpnia 2011 r. znak: IBPP3/443-836/11/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Dom Opieki jest kościelną osobą prawną działającą w oparciu o przepisy Ustawy z dn. 30 czerwca 1995 r. (Dz. U. z dn. 23 sierpnia 1995 r. nr 97 poz. 481 z późn. zm.) o stosunku państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczpospolitej Polskiej.

Dom Opieki świadczy dla mieszkańców - stosownie do treści przepisów Ustawy z dn. 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zmian.) - usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem na podstawie decyzji administracyjnych wydawanych przez ośrodki pomocy społecznej. Zgodnie z tymi decyzjami "opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu"- Pozostałą opłatę ponoszą zobowiązani do alimentacji i gminy kierujące do placówki.

Jak wynika z treści art. 43 pkt 1 ust. 22 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dom Pomocy Społecznej jest zwolniony od podatku od towarów i usług.

W 2010 r. Dom Pomocy Społecznej na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 23 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 1797) był objęty zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych).

Jak wynika z treści usługi na rzecz Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 26 lipca 2010 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930) usługi w zakresie opieki społecznej tracą zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych).

Godzi się zauważyć, iż Dom Opieki prowadzi pełną rachunkowość, szczegółowo ewidencjonując każdą wpłatę. Zdecydowana większość wpłat dokonywana jest poprzez przelewy bankowe. Z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje wynika, jakiej konkretnie transakcji dotyczy wnoszona zapłata.

Natomiast nieliczne wpłaty przyjmowane są dowodem k.p., a zatem administracja podatkowa ma pełną kontrolę nad wpływami. Ewidencjonowane przez Dom Opieki dowodem k.p. są przede wszystkim wpłaty za wynajem pokoi przez rodziny odwiedzające osoby mieszkające w ośrodku, wpłaty za posiłki, wyrównania w dopłatach za ośrodek, wpłaty pracowników mieszkających na terenie ośrodka za media i posiłki, wpłaty za korzystanie z telefonu, wpłaty za wypożyczenie sprzętu.

Na skutek interwencji posłów (...) odpowiedzi na ich pismo udzieliła w dn. 24 czerwca 2011 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej z której wynikało, że kompetentny do udzielenia wyjaśnienia w powyższym zakresie jest Minister Finansów, ale pomimo braku spójności pomiędzy ustawą z dn. 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zmian.), a ustawą z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w szczególności wydanym na jej podstawie Rozporządzeniem Ministra Finansów z dn. 26 lipca 2010 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 930) wydaje się, że istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych). Próby wyjaśnienia sprawy w Starostwie Powiatowym nie przyniosły żadnego efektu.

Z informacji posiadanych przez Dom Opieki praktyka kościelnych domów opieki jest różna.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością non profit, nie jest nastawiony na zarobkowanie lecz świadczy tylko usługi na rzecz mieszkańców powiatu i całego kraju na podstawie umowy z (...) Centrum Pomocy Rodzinie. Opłaty za te świadczenia są z góry określone poprzez decyzje Ośrodków Pomocy Społecznej.

Jedynym dodatkowym przychodem jest:

* okazjonalna sprzedaż posiłków dla rodzin odwiedzających swoich bliskich,

* okazjonalne wpłaty za wynajem pokoi gościnnych przez rodziny podopiecznych,

* okazjonalne wpłaty za wypożyczenie sprzętów będących własnością Wnioskodawcy.

W tym roku łączny przychód z tytułu ww. dodatkowych zdarzeń na 31.07.2011 wynosi 19.858,57 zł.

Wnioskodawca do chwili obecnej nie rozpoczął ewidencjonowania usług za pomocą kasy rejestrującej.

Przychody dodatkowe, o których mowa powyżej, są ewidencjonowane za pomocą dowodu wpłaty k.p. lub rachunków. Liczba tych operacji w roku 2010 przekroczyła 50 i liczba odbiorców tych usług w tym okresie była większa niż 20.

Wspomniana dopłata lub zwrot za pobyt mieszkańców w ośrodku wynika z niedostosowania programów w ZUS - ie do decyzji wydawanych przez Ośrodki Pomocy Społecznej. Jednak całkowity wpływ za pobyt (kwota przesłana przez ZUS oraz dopłata lub zwrot kosztów pobytu) jest zawsze zaplanowaną kwotą na podstawie wspomnianych już decyzji Ośrodków Pomocy Społecznej. Przekazanie kwot z tytułu dopłaty lub zwrotu za pobyt Wnioskodawca dokonuje między dwoma księgami, z których jedna to księga podstawowej działalności a druga to księga depozytów mieszkańców. Całość dokumentowana jest dowodami wpłat i wypłat (k.p. i KW) i ewidencjonowana.

Przekazanie kwot z tytułu dopłaty lub zwrotu za pobyt dokonujemy między dwoma księgami, z których jedna to księga podstawowej działalności a druga to księga depozytów mieszkańców. Odbywa się to w formie kasowej. Dokonują tego pracownicy administracji na polecenie mieszkańca.

Przychody z całej działalności w 2011 r. przekroczyły kwotę 40.000 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kościelny Dom Opieki posiada obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych).

Zdaniem Wnioskodawcy wobec treści art. 43 pkt 1 ust. 22 ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, z którego wynika że Dom Pomocy Społecznej jest zwolniony od podatku od towarów i usług, zwolnienie takie dotyczy również zwolnienia z ewidencji.

Niespójnością systemu prawa byłoby wymaganie ewidencji obowiązku, z którego jest się zwolnionym. Nie bez znaczenia Jest też fakt, Iż wiązałoby się to dla Domu Opieki ze znacznymi kosztami. Z tego względu kościelny Dom Opieki nie posiada obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

W myśl § 5 rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Obliczając powyższą kwotę obrotu nie wyłącza się zatem sprzedaży towarów i usług, które na mocy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących jako wymienione w załączniku do rozporządzenia zostały przedmiotowo zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. Do obrotu wlicza się tym samym sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych (wszystkie rodzaje działalności).

Natomiast, stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła. ²

Z objaśnień zawartych w punkcie ² wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

* zapłata za usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,

* Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Niewystąpienie któregokolwiek z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych - na wniosek dyrektorów tych placówek.

Natomiast art. 140 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać 65% miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10.

Artykuł 60 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2007 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) stanowi, iż pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Stosownie do art. 61 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnosi mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana:

Jak wynika z wniosku w niektórych przypadkach dochodzi do dopłaty przez pensjonariuszy za pobyt w ośrodku co wynika z niedoszacowania kwoty przez ZUS.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług pomocy społecznej do dnia 31 grudnia 2012 r. odnośnie usług do których jest dokonywana dopłata przez pensjonariuszy, bowiem zapłata za świadczone usługi dokonywana jest częściowo w kasie, a częściowo na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Zatem nie zostaną spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje odpłatność od ZUS za pobyt w domu pomocy społecznej, która wpłacana jest bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej transakcji dotyczy zapłata. Wnioskodawca ponadto wskazał, iż przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie rozpoczął ewidencjonowania wykonywanych czynności przy użyciu kas rejestrujących.

W przypadku świadczeń, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy i o ile z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła, to w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do powołanego rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wyrażenie "w całości" odnosi się do poszczególnych usług świadczonych przez podatnika. Taka konstrukcja przepisu powoduje, że zwolnieniu nie podlega usługa, za którą zapłacono częściowo gotówką, a częściowo za pośrednictwem banku lub poczty. Warunkiem zwolnienia jest bowiem to, aby konkretna usługa została w całości zapłacona za pośrednictwem banku lub poczty oraz z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

A zatem w sytuacji, gdy zapłata za świadczenie nastąpi w formie zapłaty gotówkowej w całości lub w części do kasy Wnioskodawcy, ma on wówczas obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży tych usług, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Biorąc pod uwagę okoliczność przedstawioną we wniosku stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży usług pomocy społecznej na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, za które zapłata w całości następuje przelewem na rachunek bankowy, Wnioskodawca korzysta na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług pomocy społecznej do dnia 31 grudnia 2012 r., o ile z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Również sprzedaż posiłków, wynajem pokoi i wypożyczenie sprzętu na rzecz fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych za które opłata jest uiszczana na rzecz Wnioskodawcy w formie gotówkowej podlega ewidencji za pomocą kasy rejestrującej albowiem prawodawca nie przewidział zwolnienia z tego obowiązku w tych przypadkach.

Ewidencji za pomocą kasy rejestrującej nie podlega sprzedaż usług w zakresie pomocy społecznej za które opłata w całości będzie uiszczana na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem banku.

Z tytułu zaś sprzedaży mediów, posiłków pracownikowi u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek ewidencjonowania tej transakcji za pomocą kasy rejestrującej. Jak wynika z poz. 33 załącznika do ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali, pod warunkiem, iż podatnicy ci nie rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł, to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia. Natomiast od dnia 1 maja 2011 r. Zainteresowany będzie zobowiązany ewidencjonowania obrotu i ewentualnie kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, albowiem wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej nie dotyczy tylko sprzedaży opodatkowanej lecz również tej zwolnionej z podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.