IBPP3/443-835/08/ŁW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2008 r. (data wpływu 27 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stosowania stawki podatkowej 0% w eksporcie - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stosowania stawki podatkowej 0% w eksporcie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonał w dniu 29 sierpnia 2008 r. sprzedaży eksportowej którą udokumentował wystawiając w tym samym dniu fakturę nr 08/08/FAE/T1 H/4. Należność za towar objęty fakturą została w całości przez rosyjskiego odbiorcę uregulowana. Dostawa towaru nastąpiła za pośrednictwem litewskiego przewoźnika, który jednocześnie jako agencja celna dokonał zgłoszenia do odprawy celnej (w litewskim urzędzie celnym. Procedury eksportowe przeprowadzono z wykorzystaniem systemu elektronicznego ECS zgodnie z art. 796e rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2454/93 w którym potwierdzenie dokonania wywozu towaru poza obszar celny UE następuje w formie wygenerowanego przez system komunikatu IE-599. W przypadku wskazanej wyżej transakcji podatnik pomimo faktycznego przeprowadzenia wymaganych procedur nie otrzymał od litewskiego urzędu celnego komunikatu IE599, lecz pisemne oświadczenie potwierdzające dokonanie w dniu 21 października 2008 r. eksportu towaru objętego deklaracją 08LTVR5000209 E8AF5. W piśmie tym wskazano, że ze względu na "specyficzną wersję" systemu ECS na Litwie, nie jest możliwe przesłanie podatnikowi komunikatu IE599. Komunikatu takiego nie otrzymał też importer w którego imieniu zgłoszono wywóz. W konsekwencji podatnik jako dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza granice UE może przestawić: zapłaconą fakturę, list przewozowy CMR, kopię zgłoszenia wywozu nr 08LTVR5000209 E8AF5 oraz wskazane wyżej pismo litewskiego Urzędu Celnego z dnia 22 października 2008 r. nr 2B-18.8/09-23080. Jak wynika z informacji uzyskanych od agencji celnej oraz innych eksporterów dokonujących wywozu towaru za pośrednictwem litewskiego Urzędu Celnego problem uzyskania odeń komunikatu IE599 staje się nagminny, a dotyczy to zarówno eksportu bezpośredniego jak i pośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) oraz lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) Wnioskodawca poinformował, że procedura wywozu towaru do Rosji z dnia 29 sierpnia 2008 r. rozpoczęła się w urzędzie celnym na Litwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pisemne oświadczenie właściwego Urzędu Celnego o dokonaniu eksportu towaru poza obszar celny UE ("zamknięciu" procedury przemieszczenia eksportowego w elektronicznym systemie kontroli eksportu (ECS)) stanowi dokument potwierdzający wywóz o którym mowa w art. 41 ust. 6 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest czy stanowi podstawę zastosowania stawki podatku "0", w sytuacji, gdy zgodnie z tym oświadczeniem z przyczyn leżących w systemie i niezależnych od podatnika przesłanie podatnikowi komunikatu IE599 (ani jego kopii) nie jest możliwe.

Zdaniem Wnioskodawcy, ani art. 2 pkt 8 ani art. 41 ust. 6 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazują konkretnego rodzaju dokumentu stanowiącego dowód wywozu towaru poza granice celne Wspólnoty Europejskiej, ani też innego niż dokument sposobu potwierdzenia takiego wywozu Wynika z tego, ze jako dowód wywozu należy dopuścić każdy dokument, który bez wątpliwości potwierdzał będzie fakt opuszczenia przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Dokumentem takim jest z pewnością zaświadczenie uzyskane z właściwego Urzędu Celnego o wyprowadzeniu towarów poza terytorium Wspólnoty. Wnioskodawca dysponuje takim zaświadczeniem (wynika z niego bez wątpliwości jakiej procedury tj. jakiego towaru i stron dotyczy eksport), a więc zarówno w eksporcie bezpośrednim jak i pośrednim zaświadczenie to stanowić będzie podstawę do zastosowania stawki podatku "0".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 3 cyt. ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

W myśl art. 13 ust. 4 ww. umowy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT będzie miał miejsce tylko wówczas jeżeli wywóz towarów następuje z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Zatem eksportem jest bezpośredni wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca sprzedał rosyjskiemu odbiorcy towar. Dostawa nastąpiła za pośrednictwem litewskiego przewoźnika który jednocześnie jako agencja celna dokonał zgłoszenia celnego w litewskim urzędzie celnym. Wnioskodawca za pośrednictwem litewskiego przewoźnika przemieścił towar z terytorium Polski na terytorium Litwy. Przy czym rozpoczęcie procedury wywozu towarów na eksport nastąpiło na terytorium Litwy. Powyższa dostawa spełnia warunki wewnątrzspólnotowej dostawy o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Wspomniany eksport z terytorium Litwy należy rozpatrywać według przepisów litewskich.

W przypadku gdy Wnioskodawca posiada dokument przewozowy CMR, kopie faktury oraz posiada specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, właściwą stawką dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do Litwy jest 0% stawka podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Ponieważ przedmiotowy wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego w dacie złożenia tego wniosku, oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do 30 listopada 2008 r. Z dniem 1 grudnia 2008 r. wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 15 tejże ustawy. W związku z powyższym od grudnia 2008 r. zmianie ulegają m.in. przepisy art. 2 pkt 8, art. 13 ust. 3 i art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.