IBPP3/443-822/09/KO - Opodatkowanie czynności wniesienia aportu do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2008 r. Wnioskodawca nabył udział w niezabudowanej działce, która według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mogła być przeznaczona zarówno pod zabudowę jednorodzinną w swoim przeznaczeniu dopuszczalnym jak i wielorodzinną. Działka jest położona, w mieście w którym mieszka Wnioskodawca. Wnioskodawca kupując działkę miał zamiar wybudować dla siebie na tej działce dom jednorodzinny.

Wnioskodawca jest architektem, prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje projekty i inne usługi architektoniczno - budowlane. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a także wynajmu nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Ze względu na zasadniczą zmianę koniunktury gospodarczej, a także zmianę podejścia banków do udzielania kredytów na budowę domów jednorodzinnych w roku bieżącym Wnioskodawca postanowił założyć spółkę komandytową i wnieść do tej spółki swój udział w opisywanej, niezabudowanej działce jako swój wkład.

Spółka, w której Wnioskodawca będzie jednym ze wspólników planuje wybudować na tej działce dom wielorodzinny z mieszkaniami na sprzedaż. Obecna sytuacja gospodarcza i rozmowy z bankami na temat kredytowania planowanej inwestycji dają dużą pewność jej realizacji.

Do momentu wniesienia działki jako wkładu do spółki komandytowej na działce nie zostaną rozpoczęte żadne prace budowlane - cały proces budowlano - inwestycyjny będzie prowadzony w ramach spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę udziału w działce jako wkładu do spółki komandytowej wypełnia definicję dostawy towarów, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług i czy w związku z tym Wnioskodawca powinien z tego tytułu opodatkować tą transakcję podatkiem VAT i odprowadzić VAT należny do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ustawy podatku od towarów i usług nie obejmuje działania polegającego na wniesieniu przez Wnioskodawcę udziału w opisywanej działce jako wkładu do spółki komandytowej. Ze strony Wnioskodawcy będzie to jednorazowa czynność niewskazująca na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Zdaniem Wnioskodawcy czynność ta nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Wniesienie aportu stanowić może dostawę towarów (jeśli przedmiotem aportu są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) lub świadczenie usług (w pozostałych przypadkach).

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, lub też świadczeniem usług. Z przepisów ustawy o VAT, a także z orzecznictwa ETS wynika, że co do zasady dostawa towarów i świadczenia usług podlega opodatkowaniu gdy ma charakter odpłatny. Odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść w postaci udziałów w spółce prawa handlowego lub cywilnego. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu w postaci towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT za odpłatną dostawę towarów.

Zatem wniesienie aportu w postaci nieruchomości gruntowej co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, a grunty (w tym także udział we własności nieruchomości) według dyspozycji art. 2 ust. 6 tej ustawy są towarem. Czynności te podlegają opodatkowaniu jednakże tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podatników podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych lub prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności.

Związek dokonywanej czynności z działalnością gospodarczą ma zatem decydujące znaczenie, przy czym związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy (towaru).

Powyższe wynika z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zamiar wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego dostawy. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy (aportu) jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby, który został nabyty w celu zaspokojenia własnych potrzeb danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej, udział w niezabudowanym gruncie, stanowiącym majątek osobisty, który Wnioskodawca nabył na cele osobiste, tj. celem budowy domu jednorodzinnego na potrzeby własne.

Tym samym należy uznać, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, w konsekwencji wniesienie przez niego aportu do spółki komandytowej, w postaci udziału w niezabudowanym gruncie, stanowiącym jego majątek osobisty, nabyty na cele osobiste, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.