IBPP3/443-799/09/AB - Zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działek gruntu wraz z prawem własności budynków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanych wykorzystywanych do działalności gospodarczej wraz z prawem wieczystego użytkowania - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości zabudowanych wykorzystywanych do działalności gospodarczej wraz z prawem wieczystego użytkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego przed notariuszem w dniu 31 marca 2000 r. Wnioskodawca nabył od Kopalni prawo wieczystego użytkowania działek gruntu o numerach: 1825/20, 1825/21, 1825/22 i 1825/23 o powierzchni 11.419 metrów kwadratowych oraz prawo własności budynków, stanowiących odrębną nieruchomość, a mianowicie:

Zbycie prawa wieczystego użytkowania ww. działek gruntu oraz prawa własności ww. budynków nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dalej - podatek VAT) w myśl obowiązującej w 2000 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych praw, ponieważ podatek VAT w tej transakcji nie występował.

W latach 2000-2001 Wnioskodawca prowadził prace adaptacyjne i modernizacyjne (nakłady), których celem było przystosowanie nabytych gruntów i budynków na potrzeby działalności polegającej na produkcji wyrobów dziewiarskich. Wartość tych nakładów wyniosła około 2.200.000 zł.

Z tytułu tych nakładów Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego (zawartego w fakturach VAT potwierdzających dokonywanie zakupów wchodzących w zakres tych nakładów). We wrześniu 2001 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na użytkowanie budynków jako zakładu dziewiarskiego. Od września 2001 r. do 29 kwietnia 2002 r. Wnioskodawca prowadził na przedmiotowych gruntach i w budynkach działalność polegającą na produkcji wyrobów dziewiarskich, które następnie były przez niego sprzedawane, w przeważającej części na eksport (głównie do Niemiec).

Czynności te były zatem opodatkowane podatkiem VAT, z tym że w przeważającej części, z uwagi na realizowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż eksportową, zastosowanie miała 0 % stawka podatku VAT. Od 30 kwietnia 2002 r. Wnioskodawca, na podstawie stosownych umów najmu, oddał budynki oraz urządzenia i maszyny dziewiarskie do korzystania innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w tym samym segmencie rynkowym co Wnioskodawca. Z tytułu wspomnianych umów najmu Wnioskodawca uzyskiwał obrót (z tytułu należności czynszowych), który podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast Spółka K od listopada 2002 r. realizowała w przedmiocie najmu produkcję wyrobów dziewiarskich, którą następnie we własnym zakresie sprzedawała kontrahentom zewnętrznym. Z dniem 31 października 2006 r. umowy najmu zawarte z K Spółka z o.o. zostały rozwiązane za porozumieniem stron. Od listopada 2006 r. Wnioskodawca zawarł z Firmą C umowę najmu dotyczącą części pomieszczeń w ww. budynkach o powierzchni 500 m². Z tytułu zawartej umowy Wnioskodawca osiągał obrót z tytułu czynszu najmu (podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT), natomiast Firma C wykorzystywała wynajmowane pomieszczenia na potrzeby produkcji wyrobów dziewiarskich, które następnie były sprzedawane klientom zewnętrznym. Taki stan istnieje do chwili obecnej.

Spółka w 2008 r. zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania ww. działek gruntu wraz z prawem własności ww. budynków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę w 2009 r. sprzedaży prawa wieczystego użytkowania ww. działek gruntu wraz z prawem własności ww. budynków będzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o podatku VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Ponadto należy dodać, iż zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie podatku VAT zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Uwzględniając zatem przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku VAT oraz rozporządzenia w sprawie podatku VAT, zdaniem Spółki, dokonanie przez nią w 2009 r. sprzedaży prawa użytkowania wieczystego ww. działek gruntu wraz z prawem własności ww. budynków będzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT. Wprawdzie wysokość poniesionych nakładów przez Wnioskodawcę nakładów na budynki i grunty nabyte w 2000 r. przewyższyła kwotę 30% ich wartości początkowej, ale Wnioskodawca użytkował przedmiotowe budynki na wykonanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez okres dłuższy niż 5 lat. Sprzedaż budynków będzie zatem korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o podatku VAT, ponieważ dla wyłączenia tegoż zwolnienia konieczne jest zaistnienie łącznie obu przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku VAT. Natomiast w przedmiotowej sprawie nie należy stosować warunku z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b) ustawy o podatku VAT, albowiem Wnioskodawca użytkował budynki w celu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez okres dłuższy niż 5 lat. Tym samym istnieje również podstawa do zwolnienia sprzedaży przez Spółkę prawa wieczystego użytkowania ww. działek gruntu w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie podatku VAT. Zaznaczyć również należy, iż w tej sprawie w dniu 8 maja 2008 r. wydał już korzystną dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną. Zaistniała jednak konieczność wystąpienia o nową interpretację z uwagi na zmianę stanu prawnego. Jednak zmiana stanu prawnego, z uwagi na przedstawioną powyżej argumentację natury prawnej, zdaniem Spółki, nie powoduje braku możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT do tej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Budynkami natomiast są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

W oparciu o powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia zarówno z budynkami trwale z gruntem związanymi (budynki magazynowe oraz budynek parowozowni) jak i budowlami (plac utwardzony i tory kolejowe).

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki i budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, bądź też opodatkowana jest 22% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu (w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym posadowione są budynki.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć budynki i budowle stanowiące odrębną własność, znajdujące się na działkach o numerach 1825/20, 1825/21, 1825/22, 1825/23 wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu które Wnioskodawca nabył w dniu 31 marca 2000 r. W latach 2000 - 2001 Wnioskodawca przeprowadzał prace adaptacyjne i modernizacyjne (nakłady), których celem było przystosowanie nabytych gruntów i budynków na potrzeby działalności polegającej na produkcji wyrobów dziewiarskich. Wartość nakładów ponoszonych na modernizację nieruchomości przekroczyła 30% wartości początkowej nieruchomości. Od poniesionych nakładów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od 30 kwietnia 2002 r. do 31 października 2006 r. Wnioskodawca wynajmował przedmiotowe budynki, urządzenia i maszyny dziewiarskie innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w tym samym segmencie rynkowym co Wnioskodawca.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30 % wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Tak więc, mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz ww. przepisy stwierdzić należy, iż zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z dostawą budynków i budowli nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia jak również w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Tym samym objęta będzie zwolnieniem z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle będzie korzystało ze zwolnienia z podatku w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe, aczkolwiek prawidłowość stanowiska wynika z innej podstawy prawnej niż wskazano we wniosku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.