IBPP3/443-778/08/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 87, 2710 19 99, 3403 19 99, 38 11 21 00 - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów o kodach CN 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 87, 2710 19 99, 3403 19 99, 38 11 21 00.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie importu, nabyć wewnątrzwspólnotowych, handlu hurtowego marketingu, dystrybucji i produkcji wszystkich typów olejów i produktów pochodnych oleju oraz wszystkich rodzajów produktów używanych bezpośrednio lub pośrednio w związku z obsługą utrzymaniem, naprawą lub udoskonaleniem dowolnego rodzaju środka transportu albo innych maszyn.

W szczególności spółka dokonuje obrotu wyrobami klasyfikowanymi do CN 27101981, 27101983, 27101987, 27101999, 34031999 oraz 38112100.

Wnioskodawca dokonuje rozliczeń za pośrednictwem usługowego składu podatkowego, który wykonuje wszystkie obowiązki instrumentalne związane z opodatkowaniem ww. wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. spółka płaci jedynie należną akcyzę na rachunek bankowy Izby Celnej.

Obecnie, spółka zastanawia się nad zmianą sposobu rozliczania akcyzy należnej od wyrobów wskazanych powyżej w ten sposób, aby zaniechać dalszego opodatkowywania ww. wyrobów w sytuacji, gdy są one przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyroby o kodach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego mogą podlegać w Polsce opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w tej formie, w jakiej przedmiotem opodatkowania czynią je przepisy polskiego systemu podatku akcyzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy wyroby, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego są klasyfikowane do kodu w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN) jako 27101981, 27101983, 27101987, 27101999, 34031999 oraz 38112100. Według polskich przepisów o podatku akcyzowym, oleje te należą do kategorii wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (poz. odpowiednio 4, 9 i 10 załącznika numer 2 do ustawy akcyzowej). Z kolei, mając na względzie przepisy dyrektywy energetycznej, należą one do kategorii tzw. produktów energetycznych. Produkty te klasyfikowane są bowiem albo do grupowania CN 2710, albo 3403, albo 3811, a więc do grupowań, które odpowiednio: albo mieszczą się w przedziale CN od 2704 do 2715 (jak CN 2710), albo stanowią odrębne grupowania (jak 3403 i 3811). Powyższe wynika wprost z analizy art. 2 ust. 1 lit. b) in fine oraz art. 2 ust. 1 lit. e) i lit. f) dyrektywy energetycznej.

Powołane powyżej przepisy, w związku z art. 1 dyrektywy energetycznej, wyznaczają zakres przedmiotowy tego aktu wtórnego prawa wspólnotowego. Zatem, państwa członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną zgodnie z dyrektywą energetyczną. W celu doprecyzowania zakresu przedmiotowego obowiązywania tej dyrektywy, produkty energetyczne zostały zdefiniowane między innymi jako wyroby / produkty objęte kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715 oraz CN 3403 i CN 3811.

W efekcie, jako że przedmiotowe oleje są wyrobami zaliczanymi do grupowania CN 2710, CN 3403 oraz CN 3811, to mieszczą się one w dyspozycji art. 2 ust. 1 lit. b) in fine lub art. 2 ust. 1 lit. e) i lit. f) dyrektywy energetycznej, a w związku z tym podlegają jej regulacjom jako produkty energetyczne.

Z powyższego wynika jedynie, iż przedmiotowe oleje są produktami energetycznymi w rozumieniu dyrektywy energetycznej. Niekompletną subsumpcją przepisów tej dyrektywy do analizowanego zdarzenia przyszłego byłby jednak taki zabieg, który pomijałby analizę art. 2 ust. 4 lit. b) tiret pierwsze i tiret drugie dyrektywy energetycznej. Zgodnie z tymi przepisami: "niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do (...) następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej (...) produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania (...) podwójnego zastosowania produktów energetycznych (...) produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie".

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, iż dyrektywa energetyczna nie ma jednak zastosowania do produktów energetycznych, a więc np. do przedmiotowych olejów w zakresie powyższych okoliczności, a więc dyrektywa energetyczna nie będzie miała zastosowania w szczególności w przypadku wykorzystywania produktów energetycznych w celach innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania.

Idąc dalej, zdaniem Wnioskodawcy, należy jednak stwierdzić iż Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wielokrotnie wypowiadał się w przedmiocie niedopuszczalności nakładania podatku konsumpcyjnego w sytuacji, w której dyrektywa w sposób wyraźny takie opodatkowanie wyłączała (por. wyrok ETS z dnia 15 listopada 2003 r., sygnatura akt numer C-437/07). Analizując powyższe należy podkreślić, iż argumenty przedstawiane przez ETS mogą mieć w niniejszej sprawie kluczowe znaczenie.

Co więcej. ETS w swoim orzecznictwie wielokrotnie wskazywał, na gruncie obligatoryjnych zwolnień (wyłączeń) wynikających z przepisów wtórnego prawa wspólnotowego, że brak jest możliwości zawężającej interpretacji tych zwolnień (wyłączeń) przez poszczególne państwa członkowskie. Zgodnie z wyrokami ETS definicje dotyczące produktów będących przedmiotem wtórnych przepisów wspólnotowych i związanych z nim zwolnień należy interpretować niezależnie, zgodnie z brzmieniem tych przepisów i w świetle ich celu. Ponadto, Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził, iż każda odmienna, stosowana w prawie krajowym, interpretacja obowiązków w zakresie wprowadzania zwolnień nie tylko naruszałaby cele prawa wspólnotowego i zasadę pewności prawa, ale również wprowadzałaby nierówne traktowanie uczestników (por. wyrok ETS z dnia 30 kwietnia 2004 r., o sygnaturze akt numer C-389/02). Z kolei, umożliwienie państwom członkowskim nałożenie innego podatku pośredniego na wyroby, które muszą być zwolnione (wyłączone) od zharmonizowanego podatku akcyzowego oznaczałoby, że przepis dotyczący zwolnień (wyłączeń) byłby całkowicie nieskuteczny (por. wyrok ETS z dnia 10.06.1999, sygnatura akt numer C-346/97).

Przenosząc powyższe na grunt omawianej sprawy należy skonstatować, iż po pierwsze analizowane oleje klasyfikowane do grupowania CN 2710 lub CN 3403. albo 3811 są produktami energetycznymi w rozumieniu dyrektywy energetycznej. Po drugie, te same wyroby nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym dyrektywy energetycznej, a w związku z tym brak jest podstaw do opodatkowania zharmonizowanym podatkiem akcyzowym takich wyrobów. Co więcej, przedmiotowe oleje są produktami energetycznymi, które są wykorzystywane do innych celów niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania i ich opodatkowanie w przepisach prawa krajowego jest sprzeczne z prawem wspólnotowym.

Ostatecznie, więc - co najbardziej istotne - jak słusznie zauważył WSA w Gliwicach {por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26-03-2007. III SA/GI 820/06): " (...) nie stosowanie przepisów dyrektywy energetycznej w konkretnej sprawie oznacza, iż brak jest podstaw do opodatkowania zharmonizowanym podatkiem akcyzowym, czyli że ustawodawca krajowy nie może nakładać obowiązku podatkowego na takie produkty energetyczne, które są wykorzystywane do celów innych, niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania. Wprawdzie zgodnie z ad. 3 ust. 3 dyrektywy horyzontalnej państwa członkowskie, pod pewnymi warunkami, zachowały prawo do wprowadzenia lub utrzymania podatków ale dotyczących takich towarów, które są inne niż wymienione w ust. 1 tego przepisu, czyli obecnie, przy zastosowaniu regulacji dyrektywy energetycznej, innych niż produkty energetyczne (...)".

Przedmiotowe oleje bez wątpienia są produktami energetycznymi, co udowodniono powyżej. Dlatego też przy stosowaniu przepisów krajowych należy mieć na uwadze skutki wynikające z obowiązywania regulacji wspólnotowych zawartych przede wszystkim w dyrektywie energetycznej i horyzontalnej. Ostatecznie więc. zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe oleje nie podlegają w ogóle opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Dodatkowym potwierdzeniem stanowiska Spółki w zakresie sprzeczności polskich przepisów o podatku akcyzowym (w szczególności poz. 4. 9 i 10 załącznika numer 2 do ustawy akcyzowej) z przepisami dyrektywy energetycznej jest kolejny wyrok sądu administracyjnego w kwestii niepodlegania akcyzie wyrobów wyłączonych z zakresu przedmiotowego dyrektywy energetycznej ze względu na ich przeznaczenie do określonych celów, a więc prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2007 (sygnatura akt numer III SA/Wa 859/07) W treści uzasadnienia tego orzeczenia czytamy, co następuje: (...) art. 2 ust. 4 dyrektywy energetycznej, poprzez wskazanie, że dyrektywa nie ma zastosowania do wyrobów energetycznych, używanych do celów innych niż napędowe lub opałowe, w sposób pośredni potwierdza, że takie wykorzystanie wyrobów energetycznych nie powinno podlegać akcyzie (...)". Ponadto, w analogicznej sprawie za sprzecznością polskich przepisów z przepisami wspólnotowymi w zakresie opodatkowania wyrobów energetycznych wypowiedział się także WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 20 maja 2008 (I SA/Sz 62/08).

Reasumując powyższe, stwierdzić należy, iż w mniejszej sprawie przedmiotowe oleje jako produkty energetyczne wyłączone z zakresu przedmiotowego dyrektywy energetycznej z uwagi na ich przeznaczenie nie powinny w Polsce podlegać opodatkowaniu akcyzą w tej formie, w której przedmiotem akcyzy czynią go przepisy ustawy akcyzowej.

Mając na względzie powyższe. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wyroby o kodach CN 27101981, 27101983, 27101987, 27101999, 34031999 oraz 38112100 w sytuacji, w której są przeznaczone na cele inne niż opałowe lub napędowe oraz w przypadku ich podwójnego wykorzystania nie mogą w Polsce podlegać akcyzie.

Odpowiadając na zadane pytanie należy stwierdzić, iż jeżeli tylko przedmiotowe oleje są przeznaczone do celów innych niż napędowe (opałowe), to nie mogą one podlegać opodatkowaniu akcyzą w ten sposób, w jaki przedmiotem tego podatku czynią je przepisy polskiego systemu podatku akcyzowego.

W związku z powyższym, niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej jest uzasadniony i konieczny, dlatego też Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe, wywodząc jak w uzasadnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Źródłami prawa wspólnotowego w zakresie podatku akcyzowego od wyrobów energetycznych są:

* Dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 str. 1 z późn. zm.) - zwana dyrektywą horyzontalną;

* Dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 51 z późn. zm.) - zwanej dyrektywą energetyczną.

Dyrektywa horyzontalna, jak stanowi jej art. 1 ust. 1 i 2, wymienia uzgodnienia dotyczące wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, a szczegółowe przepisy odnoszące się do struktury i stawek podatku dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu są wymienione w określonych dyrektywach. Tak więc dyrektywa ta wymienia ogólne warunki opodatkowania wyrobów uznanych za akcyzowe. Stanowi przy tym w art. 3, iż stosuje się ją na poziomie wspólnotowym do następujących wyrobów jakie określono w stosownych dyrektywach: olejów mineralnych, alkoholu i napojów alkoholowych, wyrobów tytoniowych. Są to zatem wyroby podlegające zharmonizowanej unijnej akcyzie, która w przypadku produktów energetycznych nakładana jest zgodnie z dyrektywą energetyczną (art. 1 dyrektywy energetycznej). Oleje mineralne objęte kodami CN 2704 - 2715 oraz wyroby objęte kodem CN 3403 i CN 3811 są produktami energetycznymi, co wynika odpowiednio z art. 2 ust. 1 lit. b), e i f dyrektywy energetycznej.

Wskazany tu stan prawny prowadzi zatem do wniosku, w myśl którego oleje mineralne objęte kodem CN 2710 oraz wyroby objęte kodem CN 3403 i CN 3811 są wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi, a zatem ich opodatkowanie akcyzą następuje w ramach zharmonizowanego systemu określonego w przepisach wspólnotowych. Dyrektywa energetyczna, która reguluje zakres wyrobów energetycznych, poziom opodatkowania, zwolnienia lub obniżanie stawek akcyzy, stanowi w art. 2 ust. 4 lit. b), m.in. że nie ma ona zastosowania do wykorzystania produktów energetycznych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania. Prowadzi to do wniosku, że produkty energetyczne, jakimi są oleje mineralne objęte kodem CN 2710 oraz wyroby objęte kodem CN 3403 i CN 3811 podlegają podatkowi akcyzowemu w ramach zharmonizowanego systemu jeśli są wykorzystywane jako paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania, a nie podlegają temu podatkowi wówczas, gdy są wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa od ogrzewania.

Jednakże art. 3 ust. 2 dyrektywy horyzontalnej zezwala państwom członkowskim na poddanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych - po pierwsze - innym podatkom pośrednim do szczególnych celów; po drugie - pod warunkiem, że podatki te są zgodne z przepisami podatkowymi stosowanymi odnośnie podatku akcyzowego i VAT, jeśli chodzi o określenie podstawy opodatkowania, obliczenie podatku, ściągalność i kontrolowanie podatku. Zgodnie z kolei z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy Państwa Członkowskie mogą wprowadzać podatek akcyzowy "samodzielnie" ale tylko w odniesieniu do wyrobów inne niż zharmonizowane i pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między Państwami Członkowskimi.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy z 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), wyrobami akcyzowymi są wyroby, które są ujęte w załączniku nr 1 do ustawy. Wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są natomiast paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy. W poz. 4 załącznika nr 2 do ww. ustawy jako wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wymienione produkty rafinacji ropy naftowej o symbolu PKWiU 23.20. i kodzie CN 2710. Natomiast w poz. 9 i 10 załącznika nr do cyt. ustawy jako wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wymienione odpowiednio wyroby o kodzie CN 3403 19 i CN 3811.

Ponadto w myśl art. 62 ust. 1 ww. ustawy do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż na gruncie przepisów krajowych ww. wyroby zasadnie i prawidłowo należy uznać za wyroby akcyzowe zharmonizowane.

Zgodnie z powyższym nie jest sprzeczne z celami dyrektywy energetycznej oraz praktyką stosowania przepisów wspólnotowych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej uznanie, iż wyroby przedstawione we wniosku, wymienione w ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, bez względu na ich przeznaczenie, są wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi.

Uzasadniając powyższe (mając na względzie art. 20 dyrektywy energetycznej), wskazać należy, że katalog wyrobów energetycznych (również tych, do których nie stosuje się przepisów dotyczących kontroli i przemieszczania, określonych w dyrektywie 92/12/EWG) został zawarty w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE. Do wyrobów tych zalicza się m.in. wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2710, CN 3403 i CN 3811. Dodatkowo, zgodnie z art. 2 ust. 3 (akapit drugi i trzeci) dyrektywy 2003/96/WE, oprócz wyrobów podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym wymienionych w ust. 1 opodatkowaniu temu podlegają również wszelkie inne wyroby przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych oraz wszelkie inne węglowodory, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane do ogrzewania. Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż na gruncie przepisów krajowych ww. wyroby ropopochodne zasadnie i prawidłowo uznano za wyrób akcyzowy zharmonizowany.

Jednocześnie jak wskazano wyżej, stosownie do postanowień art. 2 ust. 4 lit. b) (tiret pierwsze) dyrektywy 2003/96/WE przepisy zawarte w tej dyrektywie nie mają zastosowania do produktów energetycznych używanych do celów innych niż napędowe lub opałowe. Zatem chociaż ww. wyroby wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo napędowe lub grzewcze objęte są definicją produktów energetycznych w rozumieniu dyrektywy 2003/96/WE, to są one wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy. Mając powyższe na uwadze, w krajowych przepisach akcyzowych zawarto szereg regulacji przewidujących zwolnienia od akcyzy dla szerokiej gamy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przeznaczonych do innych celów niż szeroko rozumiane cele napędowe lub opałowe.

Zwolnieniem objęte są m.in. oleje smarowe - w zależności od ich przeznaczenia, co wynika wprost z przepisów § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 z późn. zm.). Powołany przepis zwalnia od akcyzy sprzedaż olejów smarowych, oznaczonych symbolem PKWiU 23.20.18 i kodem CN 2710 19 71 - 2710 19 99, przeznaczonych do wykorzystania do celów innych niż napędowe lub opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników.

Odnośnie natomiast wyrobów objętych kodami CN 3403 19 99 oraz 3811 21 00, mając na względzie uregulowania zwarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 z późn. zm.) stawka podatku akcyzowego wynosi 0. Jednakże trzeba zauważyć, iż stawka ta jest właściwa jedynie dla wyrobów nieprzeznaczonych do wykorzystania, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe, lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W przeciwnym przypadku wyroby te, jako produkty energetyczne wymienione w art. 2 ust. 1 pkt e i f dyrektywy energetycznej podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego, co wynika również wprost z art. 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy energetycznej.

Odrębną kwestią jest objęcie produktów energetycznych - w rozumieniu dyrektywy 2003/96/WE - postanowieniami dyrektywy 92/12/EWG w zakresie kontroli, posiadania i przemieszczania wyrobów. (w tym m.in. w zakresie składów podatkowych i procedury zawieszenia poboru akcyzy).

Wskazać należy, iż produkty energetyczne, które podlegają przepisom dyrektywy 92/12/EWG, zostały wymienione w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE. Pozostaje faktem, iż w katalogu ww. produktów energetycznych nie zostały ujęte wyroby objęte kodami CN 27101981, 27101983, 27101987, 27101999, 34031999 oraz 38112100, co oznacza, iż państwa członkowskie nie mają obowiązku stosować wobec tych wyrobów szczególnych zasad kontroli i przemieszczania określonych w dyrektywie 92/12/EWG. Podkreślić jednak należy, że objęcie przez państwo członkowskie wyrobów niewymienionych w art. 20 ust. 1 postanowieniami dyrektywy 92/12/EWG na terytorium tego państwa członkowskiego nie stanowi naruszenia przepisów prawa wspólnotowego. Mianowicie przepis ten wymienia bowiem tylko produkty energetyczne, w stosunku do których przepisy dyrektywy 92/12/EWG dotyczące kontroli i przemieszczania stosuje się obligatoryjnie w wymianie wewnątrzwspólnotowej. Natomiast w odniesieniu do innych wyrobów, wyłączonych z zakresu obowiązywania dyrektywy 92/12/EWG, państwa członkowskie mogą stosować na swoim terytorium procedurę zawieszenia poboru akcyzy, o ile nie narusza to swobody wymiany towarów na wspólnym rynku. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż regulacje w zakresie wyrobów nieobjętych szczególnymi zasadami w zakresie kontroli, posiadania i przemieszczania na terytorium Wspólnoty Europejskiej należą do kompetencji poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Wyjaśnić również należy, że fakt, iż niektóre produkty energetyczne, zgodnie z art. 2 ust. 4 lit. b) (tiret pierwsze) dyrektywy 2003/96/WE, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (w związku z tym, że są wykorzystywane do innych celów niż napędowe lub opałowe), nie oznacza, iż do tych wyrobów nie stosuje się wspólnotowych przepisów w zakresie kontroli produkcji i przemieszczania wyrobów akcyzowych, określonych w dyrektywie 92/12/EWG.

Celem dyrektywy 2003/96/WE jest bowiem opodatkowanie wyrobów energetycznych. Jeżeli przepis tej dyrektywy stanowi, że nie ma ona zastosowania do określonych wyrobów, to oznacza to tylko tyle, że nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem akcyzowym zgodnie z zasadami tej dyrektywy. Ponadto art. 2 ust. 4 (zd. drugie) dyrektywy 2003/96/WE wprost stanowi, że do wyrobów energetycznych wymienionych w tym przepisie, m.in. używanych do innych celów niż napędowe lub opałowe, stosuje się art. 20 tej dyrektywy, co oznacza, iż wyroby te, w tym również wyroby o kodzie CN 27101981, 27101983, 27101987, 27101999, 34031999 oraz 38112100 podlegają regulacjom zawartym w dyrektywie 92/12/EWG.

Objęcie wyrobów niewymienionych w art. 20 ust. 1 dyrektywy energetycznej procedurą zawieszenia poboru akcyzy na terytorium kraju nie może być traktowane jako naruszenie swobodnego handlu i przepływu towarów na wspólnym rynku. Przepisy krajowe, które ustanawiają odrębne procedury, jakie należy stosować w przypadku ww. wyrobów, nie wprowadzają żadnych ograniczeń obrotu tymi wyrobami i nie nakładają na podatników ani na inne państwa członkowskie obowiązków, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Przede wszystkim w obrocie wewnątrzwspólnotowym olejami smarowymi nie ma zastosowania procedura zawieszenia poboru akcyzy i administracyjny dokument towarzyszący - nabycie wewnątrzwspólnotowe tych wyrobów odbywa się bowiem na podstawie dokumentów handlowych.

Zauważy równocześnie należy, iż w powołanych przez Wnioskodawcę sprawach połączonych C-145/06 i C-146/06 Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził, iż dyrektywę Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r., należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od olejów smarowych w przypadku, gdy są one przeznaczone, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane do innych celów niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze. Zatem Państwa Członkowskie zachowują prawo do wprowadzania podatku od tych wyrobów na mocy art. 3 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania.

Odnośnie natomiast przywołanych wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych z dnia 9 sierpnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 859/07 oraz 26 marca 2007 r. sygn. akt III SA/GI 820/06 wyjaśnić należy, iż ocena prawna wyrażona w ww. wyrokach wiąże w sprawie te Sądy oraz organy, których działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia. Wyroki Sądu nie mają zatem mocy orzeczenia prawnego powszechnie obowiązującego i wiążą strony tylko w indywidualnej sprawie, w związku z którą zostały wydane. Ponadto należy uwagę, iż wyrok WSA w Gliwicach jak i powołany w nim wyrok ETS z dnia 15 listopada 2003 r. w sprawie C-437/01 zostały oparte o dyrektywę Rady 92/81/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od olejów mineralnych (Dz. U. L 365, str. 12), którą uchyliła dyrektywa Rady 2003/96/WE - dotyczy więc nieaktualnego stanu prawnego.

Odnosząc się zaś do przytoczonego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu w Szczecinie z dnia 20 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 62/08 zauważyć należy, iż powołane orzeczenie nie jest nieprawomocne, zatem nieuzasadnione jest powoływanie się Wnioskodawcy na powyższe rozstrzygnięcie.

Podsumowując, stwierdzić należy, iż wyroby będące przedmiotem wniosku podlegają podatkowi akcyzowemu. Jednakże produkty energetyczne objęte kodami CN 27101981, 27101983, 27101987, 27101999 przeznaczone do celów wymienionych w § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, korzystają ze zwolnienia z akcyzy. Natomiast wyroby o kodach CN 3403 19 99 i 3811 21 00 oferowane na sprzedaż do celów innych niż napędowe i opałowe lub wykorzystywane jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych objęte są zerową stawką podatku akcyzowego. Zatem krajowe regulacje w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym wymienionych w ustawie o podatku akcyzowym wyrobów będących przedmiotem wniosku nie pozostają w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską (TWE) oraz w dyrektywach 2003/96/WE i 92/12/EWG. Powyższe regulacje krajowe są zgodne co do celu i rezultatu wyznaczonego postanowieniami dyrektywy 2003/96/WE. Nie naruszają również zasad wolnego handlu i swobodnej konkurencji, umożliwiając w równym stopniu wszystkim podmiotom prowadzenie działalności w zakresie obrotu wyrobami akcyzowymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.