IBPP3/443-757/10/IK - Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla fakturowania i deklarowania w deklaracji VAT-7 usług transportowych, niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 listopada 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-757/10/IK Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla fakturowania i deklarowania w deklaracji VAT-7 usług transportowych, niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2010 r. (data wpływu 24 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 26 października 2010 r.) oraz z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla fakturowania i deklarowania w deklaracji VAT-7 usług transportowych niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 26 października 2010 r.) oraz z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla fakturowania i deklarowania w deklaracji VAT-7 usług transportowych niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza świadczyć usługi transportu towarów na rzecz podatników, o których mowa w art. 28a mających siedzibę firmy poza terytorium Polski. Usługobiorcami będą najczęściej podmioty mające siedzibę w takich państwach jak: Czechy, Słowacja, Niemcy. Podatnicy na rzecz, których będą świadczone przedmiotowe usługi transportowe nie posiadają siedziby ani żadnych miejsc prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w stosunku do usług transportowych świadczonych na rzecz podatników, o których mowa w art. 28a mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania poza terytorium naszego kraju (najczęściej w innym kraju Unii Europejskiej), niepodlegających w myśl art. 28b opodatkowaniu w Polsce oraz kiedy należy wystawić fakturę VAT, a tym samym za jaki okres rozliczeniowy należy wykazać te usługi w deklaracji VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, od początku tego roku zmieniły się zasady ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług niepodlegających opodatkowaniu w Polsce.

W znowelizowanym art. 100 ust. 11 ustawy o VAT wskazano, że na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, w zakresie świadczenia usług wymienionych w art. 100 ust. 1 pkt 4, przepisy art. 19 ust. 19a i 19b stosuje się odpowiednio.

Skoro zatem usługi transportowe świadczone na rzecz kontrahenta unijnego spełniają warunki art. 100 ust. 1 pkt 4 to stosuje się do nich ten sam moment powstania obowiązku podatkowego co przy imporcie usług (art. 19 ust. 19a i 19b).

Potwierdzeniem tego stanowiska może być jeszcze zapis art. 109 ust. 3a ustawy o VAT, w którym ustawodawca wskazał, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, uwzględnia się odpowiednio art. 19 ust. 19a i 19b.

Tak więc w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników z Wspólnoty stosuje się ten sam moment powstania obowiązku podatkowego co przy imporcie usług.

W związku z powyższym, w przypadku świadczenia usług transportu, których miejscem świadczenia będzie teren inny niż teren naszego kraju i usługa świadczona będzie na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a obowiązek podatkowy wykazać należy z dniem wykonania usługi bez uwzględniania szczególnego momentu wynikającego z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a).

Fakturę dokumentującą świadczenie przedmiotowych usług Wnioskodawca może wystawić przed dniem powstania obowiązku podatkowego, jednakże nie wcześniej niż 30 dni przed jej powstaniem, czyli nie wcześniej niż 30 dni od wykonania usługi, jednocześnie nie później niż w dniu wykonania usługi. Przedmiotowe usługi należy wykazać w deklaracji VAT - 7 za okres, w którym miało miejsce świadczenie przedmiotowych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotnym jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy usługa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, oraz na podstawie przepisów jakiego państwa powstanie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym, będzie on świadczył usługi transportu towarów na rzecz podatników, o których mowa w art. 28a, nie posiadających w Polsce siedziby, ani żadnego miejsca prowadzenia działalności.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

Natomiast w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie zaś do art. 28a ww. ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zatem stwierdzić należy, że usługi transportu towarów świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podatników, o których mowa w art. 28a, którzy nie mają w Polsce siedziby, ani żadnych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej to miejscem świadczenia tych usług, a tym samym opodatkowania, będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę.

Przenosząc przedstawione zdarzenie przyszłe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi na rzecz podatników, mających siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza terytorium kraju nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Konsekwentnie zatem należy stwierdzić, iż w przypadku świadczenia opisanych usług transportowych towarów na rzecz podatników, o których mowa w art. 28 obowiązek podatkowy nie powstaje na terytorium Polski.

Jednakże w niniejszej sprawie kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje moment wystawienia faktur dokumentujących wykonanie usług transportu towarów, w przypadku gdy miejsce ich świadczenia (opodatkowania) ustalane będzie na podstawie art. 28b ustawy.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 powołanego wyżej artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu wskazać należy także na treść art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15. zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Stosownie do art. 100 ust. 4 pkt 3 ustawy, informacje podsumowujące mogą być składane za okresy kwartalne w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o którym mowa w ust. 1 w przypadku gdy dotyczą one transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 4.

Natomiast, na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w ust. 3 i 4, w zakresie świadczenia usług wymienionych w ust. 1 pkt 4, przepisy art. 19 ust. 19a i 19b stosuje się odpowiednio (art. 100 ust. 11 ustawy).

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie także art. 109 ust. 3a ustawy, zgodnie z którym podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 ust. 19a i 19b.

Przedmiotem opisanego zdarzenia przyszłego jest właśnie sytuacja, w której Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi transportu towarów, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej z siedzibą w innych niż Polska krajach członkowskich. Jak wykazano powyżej, miejsce świadczenia tych usług ustalane będzie na podstawie art. 28b ustawy i znajdować będzie się w państwie, w którym usługobiorca posiada siedzibę.

W przedstawionej sytuacji powołane powyżej przepisy odsyłają do odpowiedniego stosowania art. 19 ust. 19a i 19b ustawy, znajdujących zastosowanie w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1.

usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;

2.

usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 19b ustawy).

Mając na uwadze opis sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie powołany powyżej art. 19a ustawy, zgodnie z którym moment powstania obowiązku podatkowego wykazuje się z chwilą wykonania usługi.

W tym miejscu wskazać należy jednak na treść § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), w myśl którego, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku świadczenia przedmiotowych usług, Wnioskodawca będzie zobowiązany do ich udokumentowania fakturą VAT bez wskazywania na niej stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Powyższy przepis odsyła m.in. do treści § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w myśl którego, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zastrzeżenie to obejmuje przepis § 11 ust. 1 tego rozporządzenia, który wskazuje, że w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a, ust. 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Jednakże w myśl § 11 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w sprawie fakturowania usług będących przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdzie § 11 cyt. rozporządzenia w zw. z art. 19 ust. 19a ustawy, tym samym Wnioskodawca winien wystawić fakturę dokumentującą wykonanie usługi transportu towarów, najpóźniej z chwilą wykonania usługi, nie wcześniej jednak niż 30. dnia przed jej wykonaniem.

Odnośnie wykazywania w deklaracji VAT-7 usług opodatkowanych poza terytorium Polski zauważyć należy, iż kwestię tę regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.).

Stosownie do objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) stanowiących załącznik Nr 4 do ww. rozporządzenia, w części C. Rozliczenie Podatku wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

W poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W poz. tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Ponieważ na potrzeby określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, zarówno przepisy art. 100 ust. 11 jak i przepisy art. 109 ust. 3a ustawy odsyłają do odpowiedniego stosowania art. 19 ust. 19a i 19b ustawy, znajdujących zastosowanie w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy. Zatem ustalony w sposób określony w art. 19 ust. 19a i 19b ustawy moment powstania obowiązku podatkowego będzie miał również zastosowanie do wykazania w deklaracji VAT-7 usług, do których ma zastosowanie przepis art. 28b ustawy, tj. w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku do usług transportu towarów świadczonych na rzez podatników z innych niż Polska krajów członkowskich.

Zatem usługi, które zamierza wykonywać Wnioskodawca winny być wykazywane w deklaracji podatkowej, w sposób wskazany w powołanym wyżej art. 19 ust. 19a ustawy tj. co do zasady w rozliczeniu za miesiąc w którym wykonano usługę.

Mając powyższe na uwadze za prawidłowe należało uznać, iż dla celów wystawiania faktur VAT oraz wykazania w deklaracji VAT-7 usług transportu towarów niepodlegających opodatkowaniu na terytorium Polski należało zastosować ten sam moment powstania obowiązku podatkowego jak w przypadku importu usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl