IBPP3/443-739/08/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Nadleśnictwa przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.), oraz pismem z dnia 9 grudnia 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) oraz pismem z dnia 9 grudnia 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Nadleśnictwo zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną budynkami użytkowymi, będącą własnością Skarbu Państwa w zarządzie państwowego Gospodarstwa. Możliwość sprzedaży ww. nieruchomości wynika z art. 38 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r. (Dz. U. 101 poz. 444 z późn. zm.), oraz zgody z dnia 11 grudnia 2007 r. zn. spr. ZS-2201/122/2007.

Grunt wchodzący w skład nieruchomości w chwili obecnej nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość znajduje się na terenach oznaczonych jako strefa działalności gospodarczej bez udziału przemysłu. Powierzchnia budynków nieruchomości stanowi 882,43 m², natomiast ogólna powierzchnia działki wynosi 11.866 m². Nieruchomość obejmuje działkę geodezyjnie zabudowaną budynkami użytkowymi mieszczącymi się w dziale 12 PKOB, które wraz z elementami wyposażenia stacją paliw będącą częścią składową nieruchomości zabudowanej trwale z gruntem związanej, zbiorniki paliwowe wbudowane są w głąb ziemi oraz ogrodzeniem, siatką w ramach na podmurówce, a w części siatką na słupkach metalowych - oddane do użytku w 1979 r. Na działce znajdują się również plac i wjazd utwardzony o nawierzchni bitumicznej oddany do użytku w 1979 r.

Przedmiotem sprzedaży będzie również dodatkowe wyposażenie obejmujące dystrybutor stacji paliw zamontowany na stopach fundamentowych zakupiony w 1979 r., wytwornicę hydrauliczną trwale zamontowaną przez zabetonowanie w posadzce w budynku warsztatu zakupioną w 1986 r. oraz wyposażenie sekretariatu (meble biurowe zakupione 1992 r., grzejnik olejowy, aparat telefoniczny zakupione w 1995 i 1996 r.), przy zakupie których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Wnioskodawca informuje, że środki trwałe znajdujące się na działce nie podlegały modernizacji oraz w ww. wymienionych latach nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego kwoty podatku należnego, gdyż sprzedaż drewna w owym czasie zwolniona była od podatku VAT.

Wnioskodawca użytkował ww. nieruchomość do działalności leśnej (ponad 5 lat) do 2002 r., a następnie od 2003 r. do chwili obecnej ww. nieruchomość nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy budynki i wyposażenie mające być przedmiotem sprzedaży można uznać za towary używane co skutkuje zwolnieniem od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Czy w przypadku gdy budynki i budowle trwale związane z gruntem, uznane są za towar używany i nie podlegają przy sprzedaży opodatkowaniu, to grunt na których są one posadowione również nie podlega opodatkowaniu podatkiem w myśl art. 29 ust. 5 ustawy.

Czy w myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT za grunt trwale związany z budynkiem należy uznać grunt w granicach działki przewidzianej do sprzedaży o powierzchni 11.866 m², czy grunt wyłącznie pod istniejącą zabudową budynkami i budowlami, czy tez w inny sposób ustalony grunt.

Zdaniem Wnioskodawcy, budynki wchodzące w skład nieruchomości oraz wyposażenie uznać można za towary używane powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, a więc przy sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Również grunt na którym posadowione są budynki użytkowe trwale z gruntem związane uznane za towar używany nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT powołując się na art. 29 ust. 5 ustawy - gdyż w przypadku dostawy budynków trwale z gruntem związanych albo części tych budynków nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. Nr 209, poz. 1320.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Budynki - w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane niesklasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp.

Natomiast w świetle z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) budowla to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa Budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotem wniosku są budynki i budowle trwale z gruntem związane oraz rzeczy ruchome tj. wyposażenie sekretariatu.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Użycie w tym przepisie sformułowania "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

W odniesieniu do środków trwałych tj. budynków użytkowych, stacji paliw wraz z dystrybutorem, ogrodzenia, wytwornicy hydraulicznej, placu i wjazdu o nawierzchni bitumicznej, a także wyposażenia sekretariatu będącego rzeczą ruchomą zauważyć należy, iż została spełniona definicja towarów używanych.

Przy nabyciu ww. środków trwałych nie przysługiwało sprzedającemu prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem wymienione środki trwałe nabyte zostały przez Wnioskodawcę w latach 1979-1986 r. Od końca roku w którym zakończono budowę budynków i budowli minęło 5 lat, a Wnioskodawca w trakcie użytkowania nie poniósł wydatków na ich modernizację, tak więc ich sprzedaż będzie stanowiła dostawę towaru używanego, który podlega zwolnieniu od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W odniesieniu do sprzedaży wyposażenia sekretariatu stanowiącego rzeczy ruchome, w stosunku do których przy zakupie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a okres ich używania wyniósł powyżej pół roku, iż należy stwierdzić, korzysta ona również ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, jako dostawa towarów używanych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki i budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, bądź też opodatkowana jest 22% stawką podatku, na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu na którym posadowione są budynki i budowle.

Mając na uwadze cyt. wyżej przepis art. 29 ust. 5 ww. ustawy stwierdzić należy, iż sprzedaż całego gruntu w granicach działki zabudowanej budynkami i budowlami będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 29 ust. 5 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowa dostawa nieruchomości zabudowanej wraz z wyposażeniem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. obowiązującego po dniu 1 grudnia 2008 r.

Dodatkowo informuje się, iż ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2008 r. Z dniem 1 stycznia 2009 r. wchodzą w życie przepisy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z zastrzeżeniem przepisów wymienionych w art. 15 tejże ustawy. W związku z powyższym od 1 stycznia 2009 r. zmianie ulegają m.in. przepisy art. 43 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.