IBPP3/443-733/11/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego we Francji na rzecz klienta zlokalizowanego w Hiszpanii - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został wniesiony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego we Francji na rzecz klienta zlokalizowanego w Hiszpanii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka należy do międzynarodowej grupy, w ramach której podmioty prowadzą działalność z godnie z obowiązującymi przepisami prawa i na zasadach określonych przez podmiot macierzysty. Strategia działania grupy jest określona przez podmiot macierzysty i spółka nie ma na nią wpływu. Spółka dokonuje dostawy towarów z Polski do magazynu położonego we Francji, z którego następnie dokonywana jest sprzedaż na rzecz finalnego nabywcy z chwilą pobrania towaru. W sytuacji gdy nabywcą jest kontrahent będący podatnikiem VAT zarejestrowanym we Francji Spółka dokonuje rozliczenia transakcji zgodnie z interpretacją podatkową z dnia 13 listopada 2008 r. czyli w momencie pobrania towaru rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towaru na rzecz finalnego odbiorcy. Za pośrednictwem powyższego magazynu Spółka dokonuje również dostaw na rzecz kontrahenta będącego podatnikiem zarejestrowanym dla czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w Hiszpanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego i sposobu dokumentacji dla transakcji dokonywanych za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego we Francji na rzecz klienta zlokalizowanego w Hiszpanii.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawę dokonywana za pośrednictwem magazynu zlokalizowanego we Francji na rzecz podmiotu hiszpańskiego należy uznać za dokonaną już momencie wysyłki towarów do magazynu wynajmowanego przez Spółką. W związku z powyższym należy rozpoznać dwie odrębne transakcje. Pierwszą obejmującą przemieszczenie pomiędzy siedzibą Spółki w Polsce a składem we Francji i drugą pomiędzy składem a finalnym odbiorca hiszpańskim.

Opodatkowaniu w Polsce podlega jedynie pierwsze przemieszczenie i dlatego już w momencie wysyłki należy rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wystawić fakturę VAT i ująć transakcje w deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE i jednocześnie dla zapewnienia spólności rozliczeń i przebiegu transakcji wykazać to przemieszczenie w deklaracji francuskiej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Druga faza dostawy w opinii Spółki podlega opodatkowaniu we Francji, której rozpoznania należy dokonać w momencie pobrania towaru przez finalnego nabywcę deklarując tym samym dostawę we francuskiej deklaracji podatku od wartości dodanej. Do realizacji powyższego rozwiązania niezbędna jest rejestracja na potrzeby VAT we Francji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy:

* terytorium kraju - to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

* terytorium Unii Europejskiej - to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

* wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,

* Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

* Livigno, Campione dItalia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,

* departamenty zamorskie Republiki Francuskiej - z Republiki Francuskiej,

* Górę Athos - z Republiki Greckiej,

* Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii,

* Wyspy Normandzkie - ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Natomiast wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ww. ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Stosownie jednak do art. 13 ust. 4 ww. ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia własnych towarów do magazynu zlokalizowanego we Francji, z którego następnie dokonywana jest sprzedaż do finalnego nabywcy (kontrahenta) będącego podatnikiem VAT zarejestrowanym we Francji jak również dokonuje za pośrednictwem tego magazynu dostawy towarów na rzecz kontrahenta (podatnika) z Hiszpanii.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest sytuacja, w której Wnioskodawca, w stosunku do własnych towarów przemieszczonych do magazynu zlokalizowanego we Francji, dokonuje dostawy na rzecz kontrahenta z Hiszpanii (finalnego odbiorcy).

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia własnych towarów do magazynu zlokalizowanego we Francji skąd dokonuje dostawy do finalnego odbiorcy - kontrahenta z Hiszpanii. Zatem w momencie wywozu towarów z Polski i ich transportu na terytorium Francji (do magazynu), właścicielem towarów jest Wnioskodawca. Prawo własności towarów będzie zaś przechodziło na klienta hiszpańskiego, dopiero w momencie dokonania dostawy z magazynu zlokalizowanego we Francji. Inaczej mówiąc w analizowanej sytuacji mamy do czynienia z przypadkiem, kiedy wywóz towarów z Polski do Francji nie występuje w wykonaniu sprzedaży, a jedynie przemieszczenia tych towarów na własną rzecz na terytorium Francji do celów dalszej sprzedaży (czynności dokonywanej na terytorium Francji) m.in. kontrahentowi z Hiszpanii.

Stosownie do powyższego Wnioskodawca dokonując przemieszczenia własnych towarów do magazynu zlokalizowanego we Francji, za pośrednictwem którego dokonuje następnie dostawy tych towarów finalnemu odbiorcy z Hiszpanii, dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecia - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Powyższe oznacza, iż w przypadku przemieszczenia własnych towarów z terytorium kraju do magazynu zlokalizowanego we Francji, za pośrednictwem którego następuje dostawa towarów kontrahentowi z Hiszpanii, miejscem dokonania tej dostawy jest miejsce rozpoczęcia transportu towarów tj. terytorium Polski z którego Wnioskodawca przemieścił własne towary do magazynu we Francji.

Należy tutaj zauważyć, że stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaż rozumie się o odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Mając na uwadze, że przemieszczenie towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, jak wynika z powyższego, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę, tym samym na gruncie przepisów o VAT stanowi sprzedaż, która winna być udokumentowana fakturą VAT.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury - art. 20 ust. 2 ustawy.

Powyższe oznacza, iż w sytuacji, w której Wnioskodawca w momencie wysyłki wystawił fakturę obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy własnych towarów powstał z chwilą wystawienia tej faktury, pod warunkiem, że nie będzie mieć zastosowania art. 20a ustawy o VAT.

Tym samym przedmiotowa transakcja udokumentowana fakturą wystawioną w momencie wysyłki towaru winna zostać ujęta w deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE za okres rozliczeniowy, w którym została wystawiona faktura.

W tym miejscu należy także zwrócić uwagę, iż jednym z warunków zastosowania w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0%, jest zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, aby podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnatrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę.

Powyższe oznacza, że dla spełnienia tego warunku Wnioskodawca winien być podmiotem rejestrowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Francji.

Odnośnie natomiast stanowiska Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży własnych towarów z magazynu zlokalizowanego na terytorium Francji do kontrahenta z Hiszpanii należy zauważyć, iż kwestię tę regulują francuskie przepisy podatkowe obowiązujące na terytorium Francji. Po transakcji sprzedaży dokonanej na terytorium kraju nue będą mieć zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 5 opodatkowaniem na terytorium kraju podlegają tylko czynności wymienione w pkt 1-5 tego artykułu. W tym zakresie zatem tut. organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.