IBPP3/443-721/11/PK - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania partnerowi w ramach umowy o współpracę kwot uzyskanych ze sprzedaży towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania partnerowi w ramach umowy o współpracę kwot uzyskanych ze sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazania partnerowi w ramach umowy o współpracę kwot uzyskanych ze sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z inną spółką (zwana dalej druga spółka). Przedmiotem umowy jest prowadzenie wspólnego przedsięwzięcia z wykorzystaniem maszyny, której posiadaczem zależnym jest druga spółka. Druga spółka posiada zgodę na wykorzystanie maszyny do wspólnego przedsięwzięcia.

Strony umowy ustaliły następne warunki prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia:

* Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów i usług wytworzonych za pomocą maszyny na własny rachunek

* każda ze stron umowy ponosi określone koszty. Wnioskodawca ponosi koszty: czynszu wynajmu hali, mediów, wynagrodzenia pracowników obsługi maszyny oraz dokonujących sprzedaży wyrobów i usług z maszyny, materiałów do wytwarzania wyrobów z maszyny, materiałów eksploatacyjnych, serwisów i naprawy maszyny. Druga spółka ponosi koszty rat leasingowych za maszynę.

* uzyskane przychody z maszyny są dzielone między stronami umowy proporcją kosztów poniesionych przez każdą ze stron do uzyskanych przychodów według wzoru: Przychód: (Koszty druga spółka + Koszty Wnioskodawcy) x Koszty druga spółka lub koszty Wnioskodawcy. Na podstawie tak wyliczonej proporcji następuje podział uzyskanych przychodów.

* rozliczenie następuje w okresach miesięcznych

* udział w przychodach jest przekazywany drugiej spółce zaliczkowo w oparciu o uzyskane wyniki za dany miesiąc

* po zakończeniu umowy strony dokonają ostatecznego rozliczenia kosztów i przychodów i jeżeli udział drugiej spółki w przychodach nie osiągnie określonej w umowie kwoty nasza spółka zobowiązana jest do zapłaty różnicy.

* Umowa została zawarta na czas określony z możliwością jej przedłużenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dochodzi do jakiegokolwiek świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz drugiej spółki i tym samym do powstania obrotu podlegającego opodatkowaniu. Jeżeli powstaje obrót, to jakie czynności z przedstawionej umowy stanowią jego podstawę.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 5 ww. ustawy wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 8 reguluje co należy rozumieć pod pojęciem świadczenia usług. Tak więc aby powstał obrót będący podstawą opodatkowania muszą być świadczone usługi. W realizacji przedmiotowej umowy nie dochodzi do świadczenia usług pomiędzy stronami umowy, a polega ona na prowadzeniu wspólnego przedsięwzięcia. W związku z tym kwoty udziału w przychodach przekazywane drugiej spółce nie podlegają opodatkowaniu VAT, są udziałem we wspólnym przedsięwzięciu. Żadna ze stron umowy nie świadczy względem siebie jakichkolwiek usług, co automatycznie powoduje, że nie powstaje obrót będący podstawą opodatkowania. Wnioskodawca stanowisku, iż żadna z czynności wykonywanych przez niego dla realizacji umowy (oczywiście oprócz sprzedaży przez niego na rzecz osób trzecich wyrobów i usług wytworzonych za pomocą maszyny) nie stanowi obrotu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o współpracy, w celu prowadzenie wspólnego przedsięwzięcia z wykorzystaniem maszyny, której posiadaczem zależnym jest druga spółka. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wyrobów i usług wytworzonych za pomocą maszyny na własny rachunek. Spółki postanowiły, że uzyskane przychody z maszyny są dzielone między stronami umowy proporcją kosztów poniesionych przez każdą ze stron do uzyskanych przychodów według wzoru: Przychód: (Koszty druga spółka + Koszty Wnioskodawcy) x Koszty druga spółka lub koszty Wnioskodawcy. Na podstawie tak wyliczonej proporcji następuje podział uzyskanych przychodów.

Umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym, jednakże zawieranie takich porozumień jest dopuszczalne w ramach swobody umów. Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi, które mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 Kodeksu cywilnego, np.: sposobu rozliczeń, podziału robót, udziału w zyskach i stratach itp.

Zatem, celem zawiązania takiej umowy jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu.

Zawarcie umowy o współpracy nie powoduje powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. A zatem, przedsiębiorcy działający w ramach umowy są odrębnymi podatnikami podatku VAT. W świetle powyższego trzeba stwierdzić, iż każde odpłatne świadczenie usług i odpłatna dostawa towarów dokonana pomiędzy stronami umowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie świadczy na rzecz drugiej spółki żadnych usług, a jedynie przekazuje, jej część przychodów uzyskanych ze sprzedaży towarów wytworzonych na maszynie, zgodnie ze wzajemnymi ustaleniami. Należy zatem stwierdzić, iż po stronie Wnioskodawcy wyniku zawartej umowy w relacji z drugą spółką nie powstaje obrót podlegający opodatkowaniu rozumiany, stosownie za art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, jako kwota należna, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej, z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Innymi słowy u Wnioskodawcy brak jest przedmiotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT w związku relacjami z drugą spółką z którą została zawarta umowa o współpracę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, iż niniejsza interpretacja zawiera jedynie ocenę sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy wynikającą z zawartej umowy o współpracę i nie odnosi się do sytuacji prawnopodatkowej kontrahenta Wnioskodawcy.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięci.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.