IBPP3/443-714/08/BWo

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-714/08/BWo

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2008 r. (data wpływu 14 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia warunków uzyskania akceptacji, o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur - do wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia warunków uzyskania akceptacji, o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur - do wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (Wystawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu głównie usług reklamy, dostępu do Internetu, baz danych. Podatnik zamierza skorzystać z możliwości wystawiania, przesyłania i przechowywania faktur, na świadczone przez niego usługi, w formie elektronicznej, których to autentyczność pochodzenia i integralność będą zagwarantowane poprzez wymianę danych elektronicznych w systemie EDI lub bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. W tym celu podjął już czynności zmierzające do umożliwienia skorzystania z tej formy dokumentowania transakcji pomiędzy nim a jego kontrahentami (klientami), m.in. rozpoczął wdrażanie rozwiązań technicznych stanowiących podstawę do zastosowania elektronicznej faktury. Zgodnie z § 3 oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także ich przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur, dla uzyskania możliwości dokumentowania transakcji za pomocą e-faktur wymagane jest uzyskanie przez podatnika akceptacji tego sposobu dokumentacji od każdego kontrahenta (klienta), wobec którego podatnik zamierza tę formę dokumentacji stosować.

Podatnik planuje wykorzystanie możliwości uzyskania akceptacji e-faktur w formie elektronicznej za pomocą systemu EDI (Electronic Data Interchange) wobec czego zamierza ukształtować sposób zawierania umowy oraz uzyskania akceptacji klientów na dokumentowanie transakcji z nimi za pomocą e-faktur w sposób następujący:

1.

W pierwszej kolejności Klient, po uprzedniej identyfikacji, dokonuje rejestracji, podczas której akceptuje Regulamin, którego integralną częścią jest umowa o korzystanie z EDI odpowiadająca wymogom art. 1 zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z 28 grudnia 1994). Zawiera więc umowę o stosowanie pomiędzy stronami systemu wymiany danych EDI. Przy czym zawarta umowa, dotycząca tej wymiany (EDI), przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia akceptacji i integralność danych,

2.

Klient korzystając z systemu elektronicznej wymiany danych EDI zamawia usługi świadczone przez podatnika, dokonuje tego również za pomocą akceptacji wzorca umownego (Regulaminu) oraz w przypadku wyrażenia zgody na dokumentowanie transakcji pomiędzy nim a podatnikiem za pomocą e-faktur, użytkownik akceptuje dodatkowy Regulamin dotyczący e-faktur, wyrażając tym samym akceptację w formie elektronicznej (za pomocą sytemu EDI) zgodnie z § 3 pkt 2 w związku z § 4 pkt 2 Rozporządzenia.

Taka konstrukcja pozwoli na wyeliminowanie z obrotu pomiędzy podatnikiem a klientami, którzy wyrażą zgodę na wystawianie im e-faktur, dokumentów w formie pisemnej opatrzonych fizycznym podpisem stron. Operatorem EDI jest I. Sp. z o.o. Umowa operatorska EDI pomiędzy I. Sp. z o.o. a Wystawcą (podatnikiem) oraz pomiędzy Odbiorcą faktur a I. Sp. z o.o. stanowią załączniki do niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu albo organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119) dla uzyskania akceptacji do wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej (§ 3) wystarczające będzie uzyskanie akceptacji poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), po uprzednim zawarciu umowy via Internet o korzystanie z sytemu EDI.

Zdaniem Wnioskodawcy, Podatnik stoi na stanowisku, iż przedstawiony powyżej opis procedury zawierania umowy o EDI pomiędzy nim a Klientem - Użytkownikiem portalu, a następnie dokonywania akceptacji e-faktur przez klienta wypełnia wymogi rozporządzenia o e-fakturach, dotyczące uzyskania przez podmiot je wystawiający akceptacji tej formy dokumentacji pomiędzy nim a Klientem - Użytkownikiem portalu. Zgodnie bowiem z § 3 pkt 2 akceptacja e-faktur może być wyrażona bądź w formie pisemnej bądź w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność jej pochodzenia i integralność jej treści będą zagwarantowane:

1.

bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub

2.

poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia akceptacji i integralność danych.

Aby więc użytkownik mógł wyrazić akceptację przez EDI, musi zostać zawarta umowa w sprawie EDI spełniająca ww. wymagania i wymagania zawarte w zaleceniach Komisji Europejskiej. Umowa w sprawie europejskiego modelu EDI została opisana w art. 1 zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z 28 grudnia 1994). Umowa taka wobec braku jakichkolwiek regulacji, zarówno na gruncie przepisów polskich jak również regulacji o charakterze wspólnotowym, (właściwie powyżej wymienione zalecenie jest jedynym aktem prawnym regulującym kwestie umowy o stosowanie EDI), może zostać zawarta w dowolnej formie, również poprzez akceptację wzorca umownego. Tym bardziej, iż ustawodawca nie zastrzegł dla takiej umowy formy pisemnej, w szczególności pod rygorem nieważności. Bezsporna więc jest, możliwość zawarcia takiej umowy na odległość, np via Internet, co w sposób oczywisty wiąże się z przedmiotem jej regulacji i czyni powyższe rozwiązanie niezwykle sensownym. Pozwala bowiem na przeprowadzenie procedury akceptacji e-faktur bez potrzeby fizycznej obecności podatnika i jego kontrahenta oraz uzyskania fizycznego podpisu, kontrahentów (klientów), co zgodnie z treścią § 3 i § 4 rozporządzenia o e-fakturach, wydaję się być zamierzonym rozwiązaniem. Jeśli więc umowa o EDI została zawarta, a jej postanowienia przewidują stosowanie przy wymianie danych za pomocą EDI procedur gwarantujących autentyczność ich pochodzenia i ich integralność, akceptacja dokonana następnie za pomocą powyższego systemu spełnia wymagania rozporządzenia o e-fakturach. Wobec czego schemat powyższy może znaleźć zastosowanie jako zgodny z przepisami prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych przewidują dwie formy faktur, tzw.: papierową i elektroniczną. Zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT w formie elektronicznej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ww. ustawy.

Obowiązek dopuszczenia możliwości wystawiania przez podatników faktur w formie elektronicznej wynika z regulacji art. 232 - 237 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r., faktury wystawiane w formie elektronicznej przesyła się, w tym udostępnia, w tej formie odbiorcy oraz przechowuje się w tej formie przy zastosowaniu elektronicznych urządzeń do przetwarzania (łącznie z cyfrową kompresją) i przechowywania danych, z wykorzystaniem technik teletransmisji przewodowej, radiowej, technologii optycznych lub innych elektromagnetycznych środków.

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 cyt. wyżej rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Akceptacja może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej przepisy § 4 stosuje się odpowiednio.

Przepisy rozporządzenia nazywają taką zgodę "akceptacją". Faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury. Akceptacja, o której mowa, może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. W przypadku akceptacji w formie elektronicznej, powinna być ona opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym albo też powinna nastąpić poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych.

Przepisy przewidują, że akceptacja nie jest jednorazowa (dla pojedynczej faktury), lecz ma charakter trwały. Raz wyrażona akceptacja umożliwia wystawcy sporządzanie i wysyłanie faktur elektronicznych dla danego odbiorcy, aż do czasu jej wycofania. Wyrażenie akceptacji umożliwia wystawcy sporządzanie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej począwszy od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji (§ 3 ust. 3). Z kolei cofnięcie akceptacji przez odbiorcę faktury powoduje, że wystawca faktury traci prawo do wystawiania i przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej od dnia następnego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o wycofaniu akceptacji (§ 3 ust. 4).

Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia, faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem, że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane:

1.

bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub

2.

poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Możliwość zagwarantowania autentyczności pochodzenia i integralności faktur daje podpisanie z kontrahentem umowy określającej warunki wymiany danych elektronicznych (EDI). Umowa ta musi przewidywać stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.

Umowa w sprawie europejskiego modelu EDI została przy tym opisana w art. 1 Zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z 28 grudnia 1994 r.).

Mając na uwadze powyższy zapis należy wyjaśnić, że systemy Electronic Data Interchange (EDI) są od lat 80 ubiegłego wieku standardem w zakresie elektronicznej komunikacji biznesowej. Stanowią one swego rodzaju język elektroniczny, umożliwiający przedsiębiorstwom stosującym różne technologie komunikacyjne i informatyczne swobodną oraz bezpieczną wymianę danych handlowych. Celem wdrożenia systemu EDI jest umożliwienie przesyłania danych elektronicznych (np. elektronicznych faktur - "e-faktur") pomiędzy różnymi, zasadniczo niekompatybilnymi systemami informatycznymi. Zasadniczą cechą systemów EDI jest to, że przedsiębiorcy wdrażający taki system przyjmują dla celów wzajemnej komunikacji elektronicznej określony standard zapisu danych. Główną cechą systemów EDI jest więc tłumaczenie komunikatów z różnych systemów na komunikaty zakodowane za pomocą jednego, ustalonego wcześniej i zrozumiałego dla wszystkich uczestników komunikacji standardu zapisu danych. Systemy EDI co do zasady integrują różne systemy informatyczne, między którymi występują (zasadniczo nieusuwalne) różnice techniczne, np w zakresie przechowywania i prezentacji przesłanych danych.

Ten rodzaj transmisji opisany jest stosownymi standardami i normami międzynarodowymi. Jako najważniejszy wskazuje się przyjęty przez ONZ standard UN/EDIFACT. Zawiera on około 200 dokumentów biznesowych.

Do stosowania wymiany dokumentów w systemie EDI niezbędna jest specjalna skrzynka EDI wraz z numerem lokalizacyjnym, adres kontrahenta lub jego kod lokalizacyjny, a także typy dokumentów, jakie dany kontrahent wymienia. W praktyce konieczne jest podłączenie do sieci operatora EDI, co dopiero umożliwia sprawną obsługę dokumentów elektronicznych. Korzystanie z EDI powinno opierać się na umowie między stronami, która szczegółowo określa warunki techniczne oraz formalne na jakich przebiegać będzie elektroniczna wymiana informacji.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza uzyskać akceptację e-faktur w formie elektronicznej za pomocą systemu EDI (Electronic Data Interchange). Wobec tego zamierza ukształtować sposób zawierania umowy oraz uzyskania akceptacji klientów na dokumentowanie transakcji z nimi za pomocą e-faktur w sposób następujący:

1.

W pierwszej kolejności Klient, po uprzedniej identyfikacji, dokonuje rejestracji, podczas której akceptuje Regulamin, którego integralną częścią jest umowa o korzystanie z EDI odpowiadająca wymogom art. 1 zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 19 października 1994 r. nr 1994/820/WE odnoszącego się do aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (Dz. Urz. UE L 338 z 28 grudnia 1994). Zawiera więc umowę o stosowanie pomiędzy stronami systemu wymiany danych EDI. Przy czym zawarta umowa, dotycząca tej wymiany (EDI), przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia akceptacji i integralność danych,

2.

Klient korzystając z systemu elektronicznej wymiany danych EDI zamawia usługi świadczone przez podatnika, dokonuje tego również za pomocą akceptacji wzorca umownego (Regulaminu) oraz w przypadku wyrażenia zgody na dokumentowanie transakcji pomiędzy nim a podatnikiem za pomocą e-faktur, użytkownik akceptuje dodatkowy Regulamin dotyczący e-faktur, wyrażając tym samym akceptację w formie elektronicznej (za pomocą sytemu EDI), zgodnie z § 3 pkt 2 w związku z § 4 pkt 2 Rozporządzenia.

Reasumując należy uznać, iż opisana forma elektroniczna akceptacji dokonana w ramach umowy o stosowanie pomiędzy stronami systemu wymiany danych EDI, przewidująca stosowanie procedur gwarantujących przesyłanie faktur, która zapewnia autentyczność i integralność faktur, spełnia warunki określone w § 3 pkt 2 w związku z § 4 pkt 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.

Ponadto zaznacza się, iż techniczne rozwiązania gwarantujące spełnienie wymogów autentyczności pochodzenia faktury i integralności danych nie były przedmiotem oceny tut. organu, bowiem postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ogranicza się jedynie do interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przepisy te - jak wskazano wyżej - nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe. Wskazuje się także, że organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, określonymi w Dziale IV Ordynacji podatkowej umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania w trakcie którego mógłby pozyskać wiedzę specjalistyczną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, 31-511 Kraków, ul. Rakowicka 10 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl