IBPP3/443-695/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania przejęcia obowiązku rekultywacji nieruchomości w trybie art. 392 Kodeksu cywilnego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przejęcia obowiązku rekultywacji nieruchomości w trybie art. 392 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę ze spółką X w celu przejęcia od niej zobowiązania do wykonywania rekultywacji nieruchomości. Spółka X jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów. Stosownie do treści decyzji wydanej przez Marszałka Województwa na spółce X ciąży obowiązek usunięcia odpadów znajdujących się na wskazanej nieruchomości.

W związku z tym Wnioskodawca zainteresowany jest przejęciem na siebie obowiązku wykonania wskazanej powyżej rekultywacji w trybie art. 392 Kodeksu cywilnego. Z treści tego przepisu wynika, że jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Z tytułu zawartej umowy Wnioskodawca byłby odpowiedzialny wobec spółki X za to, że Marszałek Województwa nie będzie żądał do spółki X wykonywania rekultywacji, w zamian za co Wnioskodawca otrzyma stosowne wynagrodzenie.

To oznacza, że jeżeli przyrzeczony przez Wnioskodawcę rezultat nie zostanie osiągnięty, to będzie on zobowiązany do naprawienia szkody poniesionej przez spółkę X, bez względu na to, czy i jakie podjął starania. Przez umowę o zwolnienie dłużnika z długu Wnioskodawca przyjmuje odpowiedzialność za sam skutek. Warto wskazać, iż obojętny jest sposób, w jaki Wnioskodawca zrealizuje swoje zobowiązanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja przejęcia od spółki X obowiązku rekultywacji nieruchomości w trybie art. 392 Kodeksu cywilnego, którą planuje zawrzeć Wnioskodawca stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie podatku od towarów i usług, przejecie zobowiązań wynikających z decyzji administracyjnych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwana uptu) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei z treści art. 8 ust. 1 uptu wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnie niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, iż odpłatne przejęcie przez Wnioskodawcę zobowiązań wynikających z decyzji administracyjnych nie stanowi dostawy towarów, należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 uptu.

Ponadto stwierdzenia wymaga również fakt, iż jest to usługa podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ żadne z przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług zwolnień nie znajduje we wskazanej sytuacji zastosowania.

Dla potwierdzenia prezentowanego w tej kwestii stanowiska warto wskazać na wyrok ETS z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie C-455/05.

Powyższy wyrok zapadł w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne sądu, w ramach sporu pomiędzy spółką a organem podatkowym, dotyczącego opodatkowania podatkiem VAT przejęcia zobowiązania do renowacji nieruchomości. Należy zaznaczyć, iż podstawę do "przejęcia zobowiązań" stanowiły przepisy regulujące kwestie zwolnienia z podatku od towarów i usług transakcji finansowych. Jednakże ETS w swoim orzeczeniu stwierdził, że " (...) pojęcie "przejęcie zobowiązań" wyłącza z zakresu zastosowania tego przepisu zobowiązania inne niż zobowiązania finansowe, takie jak zobowiązanie do renowacji nieruchomości (...)".

To oznacza, że zdaniem ETS z grupy zobowiązań należy wyodrębnić te, których celem jest wykonanie określonego zadania, a zatem nie mających charakteru finansowego.

Mając więc na uwadze charakter zobowiązań przejętych przez Wnioskodawcę, których celem jest między innymi rekultywacja składowiska odpadów, należy stwierdzić, iż stanowią one właśnie zobowiązania do działania i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie czy też powstrzymanie się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* zobowiązanie do działania lub powstrzymania się od działania czy tolerowania czynności lub sytuacji musi być odpłatne,

* zobowiązanie to musi wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego,

* musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

Zatem należy zauważyć, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Marszałek Województwa w drodze decyzji zobowiązał spółkę X do usunięcia odpadów znajdujących się na nieruchomości. Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę ze spółką X w celu przejęcia od niej w trybie art. 392 Kodeksu cywilnego (zwolnienie z długu) obowiązku wykonania wskazanej rekultywacji tej nieruchomości.

Tak wiec mając na uwadze przedstawione zdarzenia przyszłe oraz ww. przepisy Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz spółki X usługę polegającą na usunięciu odpadów zgromadzonych na terenie nieruchomości stosownie do treści decyzji wydanej przez Marszałka Województwa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę, zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.