IBPP3/443-643/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku akcyzowego w wysokości 0 zł dla wyrobów energetycznych przeznaczonych do wykorzystania jako dodatki lub domieszki do olejów smarowych - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku akcyzowego stawki podatku akcyzowego w wysokości 0 zł dla wyrobów energetycznych przeznaczonych do wykorzystania jako dodatki lub domieszki do olejów smarowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabywa od kontrahentów z terenu Polski lub też z innych państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej wyroby o kodach CN 3811 21 00 oraz 3811 29 00. Przedmiotowe wyroby są przeznaczane do innych celów niż jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych. Są to bowiem tzw. depresatory, zużywane jako dodatki lub domieszki do wytwarzanych przez Spółkę olejów smarowych, oznaczonych kodami CN 2710 19 71 - 99. Wyroby te są dodawane do wyżej wskazanych olejów, aby poprawiać ich właściwości fizykochemiczne, w szczególności zapobiegać zamarzaniu.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że wyroby energetyczne niewymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1 -13 ustawy o podatku akcyzowym, w tym depresatory o kodach CN 3811 21 00 oraz 3811 29 00 przeznaczone do wykorzystania jako dodatki lub domieszki do olejów smarowych, korzystają ze stawki podatku określonej w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, nowa ustawa o podatku akcyzowym, obowiązująca od dnia 1 marca 2009 r., wprowadziła istotne zmiany w zakresie opodatkowania i obrotu wyrobami energetycznymi. Przede wszystkim wyroby energetyczne zostały zdefiniowane w art. 86 ustawy, przy czym wyodrębnionych zostało szereg kategorii tych wyrobów.

Podstawową kategorię wyrobów energetycznych stanowią paliwa silnikowe i paliwa opałowe zdefiniowane w art. 86 ust. 2 i 3 ustawy, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy. Zasadniczo stawki akcyzy w przypadku wyrobów wymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy mają zastosowanie bez względu na przeznaczenie tych wyrobów, z wyjątkiem sytuacji, gdy konkretny punkt w ustępie pierwszym art. 89 ustawy wskazuje, że dany wyrób podlega określonej stawce akcyzy ze względu na przeznaczenie. Wyjątkiem takim są m.in. oleje przeznaczone do celów opałowych, o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49, których stawka zależy od ich przeznaczenia. Szczególną kategorię stanowią oleje smarowe, które nie należą do kategorii paliw silnikowych ani paliw opałowych, ale ustawodawca określił dla nich stawkę akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 11.

Kolejną kategorią wyrobów są "pozostałe paliwa silnikowe" oraz "pozostałe paliwa opałowe", które zostały zdefiniowane w art. 86 ust. 1 pkt 9 i 10. Stawki dla takich wyrobów zostały określone w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy. Opodatkowanie pozostałych paliw uzależnione jest więc w praktyce od przeznaczenia danego wyrobu. Pozostałym paliwem silnikowym czy też pozostałym paliwem opałowym może więc być zarówno wyrób energetyczny wymieniony wprost w art. 86 ust. 1 pkt 1-8 inny niż te, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13, jak również inne wyroby nie wymienione w przepisach ustawy ale przeznaczone do celów opałowych lub napędowych lub jako dodatki do takich paliw.

Trzecią kategorią wyrobów energetycznych są wyroby, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1, a które zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy. W rezultacie na podstawie przepisów krajowych, jak i przepisów wspólnotowych produkcja i przemieszczanie tych wyrobów pomiędzy państwami członkowskim podlega kontroli (wyroby te muszą być produkowane w składzie podatkowym a ich przemieszczanie pomiędzy państwami członkowskim UE może odbywać się tylko w procedurze zawieszenia poboru akcyzy). Co do zasady, na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy wyroby te podlegają zerowej stawce akcyzy. Zerowa stawka akcyzy, ma więc zastosowanie do tych wyrobów energetycznych w sytuacji, gdy są one wykorzystywane w celach innych niż opałowe lub napędowe.

Ostatnią kategorię wyrobów energetycznych stanowią wyroby wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1 oraz nie zostały one wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej. Ta kategoria wyrobów energetycznych nie podlega więc kontroli i nadzorowi zarówno w przypadku produkcji, jak i przemieszczania na terenie kraju, jak i pomiędzy państwami członkowskimi. Wyroby te mogą jednak podlegać opodatkowaniu akcyzą oraz kontroli nad produkcją i przemieszczaniem w sytuacji, gdy są one przeznaczone do celów opałowych, napędowych lub jako dodatki do takich paliw. Wtedy jednakże będą one klasyfikowane odpowiednio do kategorii pozostałych paliw silnikowych czy pozostałych paliw opałowych.

Wprowadzenie takiego podziału miało z jednej strony zapewnić nadzór oraz kontrolę nad produkcją i przemieszczaniem paliw silnikowych i opałowych (w tym pozostałych paliw). Z drugiej zaś strony rozwiązanie to miało na celu obniżkę kosztów działalności przedsiębiorców w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero (wyjątek stanowią tu wyroby opodatkowane stawką zero wymienione w załączniku nr 2, które podlegają kontroli i nadzorowi na zasadach analogicznych jak paliwa). Obniżka kosztów oraz uproszczenie działalności w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero wynikać ma z faktu, że ustawodawca w całości zniósł obowiązek zbierania i gromadzenia oświadczeń o przeznaczeniu tych wyrobów. Natomiast w odniesieniu do wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero, nie wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy uproszczenie działalności polega na odstąpienie od kontroli nad ich produkcją i przemieszczaniem. Jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do projektu ustawy z uwagi na swoje właściwości wyroby takie nie rodzą istotnego ryzyka związanego z możliwością przeznaczenia ich do celów opałowych lub napędowych. W dotychczas obowiązującej ustawie, tego typu wyroby były opodatkowane stawkami właściwymi dla paliw, ale zwolnione z podatku na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Ministra Finansów.

Warto nadmienić, że wprowadzenie zerowej stawki akcyzy stanowi realizację wymogów prawa wspólnotowego, w szczególności art. 2 ust. 4 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 2003 nr 282, str. 51 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa Energetyczna), który wskazuje, że z zakresu opodatkowania zharmonizowaną akcyzą wyłączone są wyroby przeznaczone do celów innych niż opałowe lub napędowe, lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Jednocześnie, na mocy art. 20 Dyrektywy Energetycznej prawo wspólnotowe obejmuje szereg takich wyrobów - niezależnie od ich przeznaczenia - systemem kontroli i nadzoru, na podstawie którego podlegają one procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Wprowadzone rozwiązanie stanowi istotne uproszczenie w porównaniu z istniejącym dotychczas systemem, gdzie wyroby energetyczne nieprzeznaczone do celów opałowych ani napędowych były na podstawie szeregu przepisów podustawowych objęte zwolnieniami od akcyzy, uzależnionymi jednak od stosowania uciążliwych formalności (zastosowanie zwolnienia wymagało m.in. zbierania oświadczeń od nabywców o przeznaczeniu wyrobu).

W związku z wprowadzeniem nowych przepisów pojawiają się jednak pewne wątpliwości, co do ich rozumienia, o których wyjaśnienie Spółka zwraca się niniejszym wnioskiem, przedstawiając jednocześnie swoje stanowisko.

Jak wynika z art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, zerowa stawka akcyzy ma zastosowanie wtedy, gdy wyrób (inny niż określony w art. 89 ust. 1 pkt 1 - 13) zostanie zużyty w celach innych niż jako dodatek lub domieszka do paliw opałowych lub paliw silnikowych. Art. 86 ust. 2 i ust. 3 definiuje paliwa silnikowe i paliwa opałowe jako wyroby energetyczne przeznaczone do napędu silników spalinowych lub do celów opałowych.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę powyżej, wyroby których dotyczy wniosek, czyli depresatory, nie są zużywane jako domieszki do paliw, ale jako domieszki do olejów smarowych. Oleje smarowe - mimo, że podlegają stawce podatku akcyzowego określonej w art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym - nie stanowią paliw w rozumieniu ustawy, nie są bowiem przeznaczone do napędu silników spalinowych, czy też do celów opałowych (kwestia ta nie wymaga szerszego omawiania).

W konsekwencji, w opinii Spółki, depresatory, o których mowa, nadal należy uznać za przeznaczone na cele, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, co pozwala na zastosowanie wobec nich stawki podatku akcyzowego, określonej w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W poz. 38 ww. załącznika pod kodem CN 3811 wymieniono środki przeciwstukowe, inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz pozostałe preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów, co oleje mineralne.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 3811.

Stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł (art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, iż na gruncie ustawy o podatku akcyzowym wyroby o kodach CN 3811 21 00 oraz 3811 29 00 są wyrobami energetycznymi podlegającymi regulacji tej ustawy. Jako wyroby niewymienione w art. 86 ust. pkt 1-13 ww. ustawy są opodatkowane stawką akcyzy 0 zł gdy nie są przeznaczone do celów opałowych, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

Jak wynika z wniosku depresatory o kodach CN 3811 21 00 oraz 3811 29 00, nabywana są przez Wnioskodawcę jako dodatki lub domieszki do produkcji wyrobów akcyzowych - olejów smarowych.

Należy zatem stwierdzić, że nie zachodzą tutaj przesłanki które wykluczałyby opodatkowania wyrobów o kodach CN 3811 21 00 oraz 3811 29 00 stawką 0 zł zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie:

* określenia wysokości stawki podatku akcyzowego,

* uprawnienia do zastosowania zerowej stawki akcyzy,

* określenia wysokości stawki podatku akcyzowego dla ekstraktu furfulowego o kodzie CN 2713 90 90 przeznaczonego do produkcji paliw opałowych,

* odbioru i wysyłki wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenie poboru akcyzy,

* odbioru i wysyłki wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenie poboru akcyzy w sytuacji, gdy nie jest znane ostateczne przeznaczenie wyrobów energetycznych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,

* informacji o wytwarzanych oraz magazynowanych w składzie podatkowym wyrobach energetycznych

- zawarta zostanie w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.