IBPP3/443-641/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uprawnienia do zastosowania zerowej stawki akcyzy - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uprawnienia do zastosowania zerowej stawki akcyzy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem, zajmującym się produkcją i obrotem środkami smarnymi oraz innymi wyrobami energetycznymi, które nie są przeznaczone do celów opałowych ani napędowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka wyprowadza ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, a następnie dostarcza do kontrahentów na terenie Polski, szereg wyrobów energetycznych, niewymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1 -13 ustawy o podatku akcyzowym. Są to w szczególności: frakcja heksanowa o kodzie CN 2901, ksyleny o kodzie CN 2902, a także oleje oznaczone kodem CN 2710 19 45, przeznaczone przede wszystkim do stosowania jako środki ochrony przeciwkorozyjnej i do innych specjalistycznych zastosowań technologicznych (np. do stosowania przy szlifowaniu łożysk). Wyroby te nie są przeznaczane przez Spółkę do celów opałowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych (dotyczy to również olejów oznaczonych kodem CN 2710 19 45, który w związku z tym nie jest znakowany i barwiony zgodnie z art. 90 ustawy o podatku akcyzowym). Przeznaczenie wyrobów Spółki, jak również właściwości fizykochemiczne oraz skład chemiczny, są określone przez Spółkę w ofertach na jej stronach internetowych i na kartach charakterystyki produktu niebezpiecznego.

Co do zasady cena sprzedaży wyrobów o których mowa powyżej jest wyższa niż cena paliw silnikowych lub opałowych zawierająca akcyzę. W rezultacie, zużycie wyrobów Spółki do celów napędowych lub opałowych wykluczone jest ze względów ekonomicznych.

Ponadto, Wnioskodawca dokonując sprzedaży swoich wyrobów wskazuje na fakturze stosowanej w rozliczeniach z nabywcami, że dostarczane wyroby nie są przeznaczone do celów opałowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych, ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że wskazanie na fakturze sprzedaży, że wyroby energetyczne niewymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1 - 13 ustawy o podatku akcyzowym nie są przeznaczone do celów opałowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych, ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, uprawnia Spółkę do zastosowania zerowej stawki akcyzy przy wyprowadzeniu takich wyrobów ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz ich dostawie do kontrahenta na terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, nowa ustawa o podatku akcyzowym, obowiązująca od dnia 1 marca 2009 r., wprowadziła istotne zmiany w zakresie opodatkowania i obrotu wyrobami energetycznymi. Przede wszystkim wyroby energetyczne zostały zdefiniowane w art. 86 ustawy, przy czym wyodrębnionych zostało szereg kategorii tych wyrobów.

Podstawową kategorię wyrobów energetycznych stanowią paliwa silnikowe i paliwa opałowe zdefiniowane w art. 86 ust. 2 i 3 ustawy, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy. Zasadniczo stawki akcyzy w przypadku wyrobów wymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy mają zastosowanie bez względu na przeznaczenie tych wyrobów, z wyjątkiem sytuacji, gdy konkretny punkt w ustępie pierwszym art. 89 ustawy wskazuje, że dany wyrób podlega określonej stawce akcyzy ze względu na przeznaczenie. Wyjątkiem takim są m.in. oleje przeznaczone do celów opałowych, o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49, których stawka zależy od ich przeznaczenia. Szczególną kategorię stanowią oleje smarowe, które nie należą do kategorii paliw silnikowych ani paliw opałowych, ale ustawodawca określił dla nich stawkę akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 11.

Kolejną kategorią wyrobów są "pozostałe paliwa silnikowe" oraz "pozostałe paliwa opałowe", które zostały zdefiniowane w art. 86 ust. 1 pkt 9 i 10. Stawki dla takich wyrobów zostały określone w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy. Opodatkowanie pozostałych paliw uzależnione jest więc w praktyce od przeznaczenia danego wyrobu. Pozostałym paliwem silnikowym czy też pozostałym paliwem opałowym może więc być zarówno wyrób energetyczny wymieniony wprost w art. 86 ust. 1 pkt 1-8 inny niż te, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13, jak również inne wyroby nie wymienione w przepisach ustawy ale przeznaczone do celów opałowych lub napędowych lub jako dodatki do takich paliw.

Trzecią kategorią wyrobów energetycznych są wyroby, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1, a które zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy. W rezultacie na podstawie przepisów krajowych, jak i przepisów wspólnotowych produkcja i przemieszczanie tych wyrobów pomiędzy państwami członkowskim podlega kontroli (wyroby te muszą być produkowane w składzie podatkowym a ich przemieszczanie pomiędzy państwami członkowskim UE może odbywać się tylko w procedurze zawieszenia poboru akcyzy). Co do zasady, na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy wyroby te podlegają zerowej stawce akcyzy. Zerowa stawka akcyzy, ma więc zastosowanie do tych wyrobów energetycznych w sytuacji, gdy są one wykorzystywane w celach innych niż opałowe lub napędowe.

Ostatnią kategorię wyrobów energetycznych stanowią wyroby wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1 oraz nie zostały one wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej. Ta kategoria wyrobów energetycznych nie podlega więc kontroli i nadzorowi zarówno w przypadku produkcji, jak i przemieszczania na terenie kraju, jak i pomiędzy państwami członkowskimi. Wyroby te mogą jednak podlegać opodatkowaniu akcyzą oraz kontroli nad produkcją i przemieszczaniem w sytuacji, gdy są one przeznaczone do celów opałowych, napędowych lub jako dodatki do takich paliw. Wtedy jednakże będą one klasyfikowane odpowiednio do kategorii pozostałych paliw silnikowych czy pozostałych paliw opałowych.

Wprowadzenie takiego podziału miało z jednej strony zapewnić nadzór oraz kontrolę nad produkcją i przemieszczaniem paliw silnikowych i opałowych (w tym pozostałych paliw). Z drugiej zaś strony rozwiązanie to miało na celu obniżkę kosztów działalności przedsiębiorców w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero (wyjątek stanowią tu wyroby opodatkowane stawką zero wymienione w załączniku nr 2, które podlegają kontroli i nadzorowi na zasadach analogicznych jak paliwa). Obniżka kosztów oraz uproszczenie działalności w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero wynikać ma z faktu, że ustawodawca w całości zniósł obowiązek zbierania i gromadzenia oświadczeń o przeznaczeniu tych wyrobów. Natomiast w odniesieniu do wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero, nie wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy uproszczenie działalności polega na odstąpienie od kontroli nad ich produkcją i przemieszczaniem. Jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do projektu ustawy z uwagi na swoje właściwości wyroby takie nie rodzą istotnego ryzyka związanego z możliwością przeznaczenia ich do celów opałowych lub napędowych. W dotychczas obowiązującej ustawie, tego typu wyroby były opodatkowane stawkami właściwymi dla paliw, ale zwolnione z podatku na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Ministra Finansów.

Warto nadmienić, że wprowadzenie zerowej stawki akcyzy stanowi realizację wymogów prawa wspólnotowego, w szczególności art. 2 ust. 4 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 2003.282.51 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa Energetyczna), który wskazuje, że z zakresu opodatkowania zharmonizowaną akcyzą wyłączone są wyroby przeznaczone do celów innych niż opałowe lub napędowe, łub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Jednocześnie, na mocy art. 20 Dyrektywy Energetycznej prawo wspólnotowe obejmuje szereg takich wyrobów - niezależnie od ich przeznaczenia - systemem kontroli i nadzoru, na podstawie którego podlegają one procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Wprowadzone rozwiązanie stanowi istotne uproszczenie w porównaniu z istniejącym dotychczas systemem, gdzie wyroby energetyczne nieprzeznaczone do celów opałowych ani napędowych były na podstawie szeregu przepisów podustawowych objęte zwolnieniami od akcyzy, uzależnionymi jednak od stosowania uciążliwych formalności (zastosowanie zwolnienia wymagało m.in. zbierania oświadczeń od nabywców o przeznaczeniu wyrobu).

W związku z wprowadzeniem nowych przepisów pojawiają się jednak pewne wątpliwości, co do ich rozumienia, o których wyjaśnienie Spółka zwraca się niniejszym wnioskiem, przedstawiając jednocześnie swoje stanowisko.

Ustawa o podatku akcyzowym stanowi, iż stawka mająca zastosowanie do wyrobów energetycznych, niewymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym uzależniona jest od przeznaczenia tych wyrobów. Zdaniem Spółki, przeznaczenie wyrobu energetycznego powinno być określone przez producenta wyrobów energetycznych. W przypadku będącym przedmiotem wniosku, producent (tj. Wnioskodawca) wskazuje przeznaczenie wytwarzanych przez siebie wyrobów w ofercie na stronie internetowej i w kartach charakterystyki produktów niebezpiecznych. Wyroby produkowane przez Spółkę są sprzedawane jedynie do celów określonych przez Spółkę, tj. zgodnie z przeznaczeniem przez nią określonym.

Ustawa o podatku akcyzowym nie nakłada przy tym żadnych wymogów formalnych dotyczących sposobu określania przeznaczenia wyrobów. W świetle przepisów akcyzowych obowiązujących do dnia 1 marca 2009 r. (m.in. § 13 i § 14 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r., w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500), w przypadku sprzedaży wyrobów akcyzowych określonych w tych przepisach (tych samych, których w obecnym stanie prawnym dotyczy przepis art. 89 ust. 2 nowej ustawy o podatku akcyzowym) do celów innych niż napędowe lub opałowe, sprzedawca miał obowiązek uzyskać od nabywcy wyrobów stosowne oświadczenie, potwierdzające przeznaczenie wyrobów. Dopiero takie oświadczenie było podstawą do zastosowania zwolnienia od akcyzy przez sprzedawcę. W stanie prawnym, którego dotyczy pytanie Spółki ustawodawca - wprowadzając zerową stawkę podatku - dokonał wyłączenia tych wyrobów z opodatkowania, rezygnując z tego typu formalnych wymogów.

Jak wynika z przepisów ustawy, zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym powstaje w momencie wyprowadzenia wyrobów ze składu podatkowego Spółki poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Wtedy następuje bowiem zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy. W konsekwencji, zgodnie z art. 13 ustawy o podatku akcyzowym, jako podmiot dokonujący czynności opodatkowanej, w momencie wyprowadzenia tychże wyrobów ze składu, Spółka staje się podatnikiem i jest zobowiązana do obliczenia i zapłaty akcyzy w należytej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, na ten moment (tj. na moment wyprowadzenia wyrobów ze składu podatkowego poza procedurą poboru akcyzy) należy również określić przeznaczenie wyrobów, będące podstawą do zastosowania odpowiedniej stawki podatku akcyzowego. Przeznaczenie to jest wskazane przez Spółkę na fakturze i jest podstawą do zastosowania stawki określonej w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Nie oznacza to jednak, że obrót wyrobami objętymi zerową stawką akcyzy pozostaje poza kontrolą. Zapobieżeniu niezgodnemu z określonym przeznaczeniem wykorzystaniu wyrobów objętych zerową stawką akcyzy służy szereg instytucji. Przede wszystkim, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, użycie wyrobów niezgodnie z ich przeznaczeniem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu. Podatnikiem jest w takim wypadku podmiot dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli podmiot zużywający wyroby niezgodnie z przeznaczeniem.

W ten sposób, ustawodawca wyraźnie rozdzielił zakres odpowiedzialności sprzedawcy i nabywcy. Sprzedawca, wyprowadzający wyrób poza procedurę zawieszenia poboru akcyzy ma obowiązek przeznaczyć wyrób na określone cele. Nabywca ma natomiast obowiązek ten wyrób zgodnie z deklarowanym przeznaczeniem zużyć. Wprowadzenie takiego podziału ma również głębokie uzasadnienie celowościowe. W momencie wydania wyrobu sprzedawca jest pozbawiony nad nim kontroli, nie może zatem zostać obciążony odpowiedzialnością za jego dalsze losy.

Odpowiedzialność za zużycie wyrobów energetycznych zgodnie z przeznaczeniem deklarowanym po wydaniu wyrobów energetycznych przez Wnioskodawcę ciąży, zatem na kontrahencie, który - nabywając wyroby sprzedawane przez Spółkę z określonym przeznaczeniem - potwierdza, że przeznaczy nabywane wyroby do celów pozwalających na zastosowanie stawki zero. W rezultacie, w przypadku gdyby na późniejszym etapie (tj. po ich wyprowadzeniu ze składu podatkowego) wyroby te zostały zużyte do celów opałowych lub napędowych, podmiot dokonujący zużycia niezgodnie z przeznaczeniem będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego w odpowiedniej wysokości.

Drugim mechanizmem, pozwalającym organom podatkowym kontrolować zużycie wyrobów energetycznych opodatkowanych zerową stawką akcyzy jest wprowadzony w ustawie akcyzowej system norm zużycia. Zobowiązuje on podmioty zużywające wyroby opodatkowane zerową stawką akcyzy poza składem podatkowym do złożenia powiadomienia o zamiarze zużywania takich wyrobów (art. 16 ust. 8 ustawy). Na podstawie takiego zawiadomienia właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dopuszczalne normy zużycia. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o podatku akcyzowym, wprowadzenie tego systemu ma na celu "ograniczenie skali zjawisk patologicznych dotyczących nielegalnej produkcji i wprowadzania do obrotu nieopodatkowanych paliw silnikowych".

Niezgodne z przeznaczeniem zużycie wyrobów akcyzowych jest wreszcie czynem karalnym, penalizowanym przez art. 73a ustawy z dnia 10 września 1999 r., Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 z późn. zm.; dalej: kodeks karny skarbowy). Przepis ten stanowi, że karze podlega ten, kto "Kto w użyciu wyrobu akcyzowego zmienia jegoprzeznaczenie".

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wskazany powyżej sposób postępowania, tj. określenie przeznaczenia wyrobów w ofercie spółki i kartach produktu niebezpiecznego oraz dodatkowe wskazanie przeznaczenia sprzedawanych wyrobów na fakturze sprzedaży, uprawnia Spółkę do zastosowania stawki określonej w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Ustawa o podatku akcyzowym nie nakłada bowiem innych, dodatkowych warunków stosowania stawki przewidzianej w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", wyroby objęte kodami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715, w tym oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 45, oraz frakcja ksylenowa CN 2901 i ksyleny CN 2902 są wyrobami energetycznymi.

Stawki akcyzy dla konkretnych wyrobów energetycznych zostały określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy. W pkt 6 określono stawkę akcyzy dla olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 41 (w wysokości 1048,00 zł/1000 litrów), stosowaną niezależnie od tego, do jakich celów oleje te są wykorzystywane, a w pkt 9 dla olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych o kodach CN 2710 19 41 do 2710 19 49, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi (w wysokości 232,00 zł/1000 litrów). Natomiast dla frakcji ksylenowej CN 2901 i ksylenów CN 2902 nie zostało wskazana stawka akcyzy w przepisach art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy.

Wyroby nie wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów napędowych lub opałowych, zostały zaliczone do odpowiednio: "pozostałych paliw silnikowych" lub "pozostałych paliw opałowych", dla których stawki akcyzy zostały określone w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy.

Jednocześnie w art. 89 ust. 2 ustawy przyjęto zasadę, iż stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Zarówno frakcja heksanowa o kodzie CN 2901 jak i ksyleny o kodzie CN 2902, a także oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 45, przeznaczone do innych celów niż napędowe lub opałowe, nie zostały wymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy, w związku z czym nie może mieć do nich zastosowania żadna ze stawek akcyzy określonych w tych przepisach. Powyższe wyroby, z uwagi na ich przeznaczenie (np. do stosowania jako środki ochrony przeciwkorozyjnej, do szlifowania łożysk, itp.), nie mogą być również opodatkowane według stawek akcyzy określonych dla "pozostałych paliw silnikowych" lub "pozostałych paliw opałowych". W związku z powyższym uznać należy, że zgodnie z regułą określoną w art. 89 ust. 2 ustawy stawka akcyzy dla ww. wyrobów, przeznaczonych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych wynosi 0 zł.

Jednocześnie podkreślić należy, że niezależnie od stosowanej stawki akcyzy oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 45 są wyrobami energetycznymi ujętymi w załączniku nr 2 do ustawy, do których stosuje się wspólnotowy system w zakresie monitorowania produkcji i przemieszczania wyrobów akcyzowych. Umieszczenie ww. olejów napędowych w załączniku nr 2 do ustawy oznacza, iż przy przemieszczaniu tych wyrobów stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy (chyba że wyprowadzenie wyrobów ze składu podatkowego odbywa się poza tą procedurą - np. do odbiorcy, który nie prowadzi własnego składu podatkowego), a ich produkcja musi odbywać się w składzie podatkowym. Powyższe ma zastosowanie również do produkcji węglowodorów alifatycznych nasyconych o kodzie CN 2901 10 00 jak i do o-Ksylenu, m-Ksylenu, p-Ksylenu oraz mieszanin izomerów ksylenu o kodach CN, odpowiednio 2902 41 00, 2902 42 00, 2902 43 00 i 2902 44 00.

Odnośnie zaś określania przeznaczenia ww. wyrobów w ofercie Spółki i kartach produktów niebezpiecznych oraz wskazanie przeznaczenia sprzedawanych wyrobów na fakturze sprzedaży należy zauważyć, że powyższa kwestia nie jest przedmiotem regulacji przepisów podatkowych w zakresie podatku akcyzowego. Warto w tym miejscu jednak zauważyć, że dane jakie wina zawierać faktura VAT określa § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). W przepisie tym określono minimalny zakres danych jakie winna zawierać faktura, przy czym katalog tych danych jest katalogiem otwartym i niema przeciwwskazań aby na fakturze umieszczać takie informacje jak przeznaczenie wyrobu którego sprzedaż dana faktura dokumentuje.

Tym samy brak jest przeciwwskazań, dla celów podatkowych, oznaczenia wyrobów w sposób opisany przez Wnioskodawcę. Przy czym należy zaznaczyć, iż sam sposób oznaczenie wyrobu, jako taki, nie warunkuje stawki podatkowej według której winien być ten wyrób opodatkowany lecz jego faktyczne przeznaczenie.

Na marginesie tut. organ zauważa, że nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż staje się podatnikiem w momencie wyprowadzenia przedmiotowych wyrobów ze składu podatkowego. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą. Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych. A zatem Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku akcyzowego już na etapie produkcji wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym czyli jeszcze przed ich wyprowadzeniem ze składu.

Za nieuprawniony należy uznać pogląd Wnioskodawcy, iż system norm zużycia odnosi się do podmiotów zużywających wyroby opodatkowane zerową stawką akcyzy poza składem podatkowym.

Stosownie do art. 85 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy o podatku akcyzowym właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą procedura zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką podatku akcyzowego, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Z powyższego wynika, że dopuszczalne normy zużycia są ustalane w przypadku zużycia wyrobów energetycznych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką podatku akcyzowego, w przypadku ich zużycia do produkcji wyrobów innych wyrobów.

W myśl powyższego przepisu normy zużycia wyrobów, o których mowa w art. 89 ust. 2 ww. ustawy, ustala się zawsze gdy wyroby te znajdują się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, są objęte zerową stawka podatku akcyzowego i są wykorzystywane do innych wyrobów. Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten nie wyłącza z obowiązku ustalania norm zużycia przypadku użycia tych wyrobów do produkcji w składzie podatkowym innych wyrobów akcyzowych, produkowanych w procedurze zwieszenia poboru akcyzy.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest również art. 85 ust. 3 ww. ustawy stanowiący, że w przypadku posiadania przez podmiot więcej niż jednego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się odrębnie dla każdego składu podatkowego. Przepis ten zatem nie wyłącza z obowiązku ustalania dopuszczalnych norm zużycia wyrobów o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, wykorzystywanych do produkcji w składzie podatkowym innych wyrobów akcyzowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż dla wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy objętych zerową stawką podatku akcyzowego na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, wykorzystywanych do produkcji innych wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym, winny zostać ustalone dopuszczalne normy zużycia. Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Konkludując, określenie przeznaczenia wyrobów w ofercie spółki i kartach produktu niebezpiecznego oraz dodatkowe wskazanie przeznaczenia sprzedawanych wyrobów na fakturze sprzedaży należy uznać za dopuszczalne na gruncie podatkowym. Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0 zł przy dostawie wyrobów o kodzie CN 2901 (frakcja heksanowa) jak i wyrobów o kodzie CN 2902 (ksyleny), a także oleju napędowego o kodzie CN 2710 19 45 jeśli wyroby te są przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, a nie z tytułu samego oznaczenia tych wyrobów jak wskazał Wnioskodawca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie:

* określenia wysokości stawki podatku akcyzowego,

* określenia wysokości stawki podatku akcyzowego dla ekstraktu furfulowego o kodzie CN 2713 90 90 przeznaczonego do produkcji paliw opałowych,

* stawki podatku akcyzowego w wysokości 0 zł dla wyrobów energetycznych przeznaczonych do wykorzystania jako dodatki lub domieszki do olejów smarowych,

* odbioru i wysyłki wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenie poboru akcyzy,

* odbioru i wysyłki wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenie poboru akcyzy w sytuacji, gdy nie jest znane ostateczne przeznaczenie wyrobów energetycznych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,

* informacji o wytwarzanych oraz magazynowanych w składzie podatkowym wyrobach energetycznych

zawarta zostanie w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.