IBPP3/443-628/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 19 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług tłumaczeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług tłumaczeń. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest tłumaczem, prowadzi działalność w oparciu o KPiR, jest podatnikiem VAT, posiada także NIP UE. Od grudnia roku 2008 świadczy usługi tłumaczeniowe dla firmy z siedzibą w Wielkiej Brytanii. W okresie od grudnia 2008 do lipca 2009 podmiot ten nie posiadał europejskiego numeru VAT, a za swoje usługi dla tej firmy Wnioskodawca wystawiał faktury ze stawką VAT 22% i odprowadzał podatek VAT tu w Polsce. Na początku sierpnia 2009 brytyjski kontrahent poinformował Wnioskodawcę o nadaniu mu numeru VAT oraz o tym, że posiada certyfikat VAT świadczący o zarejestrowaniu jako brytyjski podatnik VAT już od 1 grudnia 2008 r. Następnie zwrócił się do Wnioskodawcy z zapytaniem, czy mógłby odzyskać kwoty VAT zapłacone przez niego w okresie grudzień 2008 r. - lipiec 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

W myśl art. 27 ust. 4 pkt 3a ustawy o VAT powyższy przepis stosuje się, m.in., do usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń.

Przenosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż usługi w zakresie tłumaczeń świadczone na rzecz brytyjskiego podatnika będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Wielkiej Brytanii. Przy czym należy tutaj zauważyć, że istotne jest tutaj aby kontrahent posiadał status podatnika, a bez znaczenie jest fakt czy kontrahent posiada nr VAT UE.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że przedmiotowe usługi nie będą zwolnione czy też podlegały opodatkowaniu stawką 0% jak uważa Wnioskodawca gdyż zarówno zwolnienie jak też stawka 0% znajdują zastosowanie do czynności, które podlegają opodatkowaniu w kraju natomiast jak zauważono powyżej usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Wielkiej Brytanii i tym samym będzie opodatkowana na zasadach przewidzianych w brytyjskim prawie podatkowym.

Mając na uwadze, iż Wnioskodawca w okresie od grudnia 2008 r. do lipca 2009 r. usługi tłumaczeń świadczone na rzecz brytyjskiego kontrahenta opodatkował 22% stawką VAT oraz udokumentował przedmiotowe transakcję fakturami VAT będzie uprawniony do ich korekty, a w konsekwencji do pomniejszenia kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i ust. 2 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Powyższe stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Sposób wystawiania faktur korygujących został określony w § 14 ust. 1-3 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Zgodnie z tym przepisem fakturę korygującą wystawia się, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone powyżej w pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca wystawiając faktury korygujące winien w nich podać kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz adnotację, iż podatek rozlicza nabywca, lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca. Ponadto faktura korygująca winna zawierać dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4 ww. rozporządzenia. Dodatkowo faktura korygująca powinna zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 13 ust. 5 rozporządzenia).

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z § 25 ust. 1-4 ww. rozporządzenia przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi (§ 25 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

Faktura korygująca będzie wystawiana do poprzednio błędnie wystawionej faktury VAT w celu jej skorygowania. W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia ze sytuacją, w której celem faktury korygującej będzie anulowanie skutków uprzednio wystawionej faktury, która dokumentowała zdarzenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia faktur korygujących w deklaracji podatkowej za okres w którym wystawi faktury korygujące.

Skutkiem powyższej korekty będzie zmniejszenie kwoty podatku należnego o kwotę wynikającą z faktur korygujących w deklaracji podatkowej za okres w którym Wnioskodawca wystawi faktury korygujące. Przedmiotowa operacja może spowodować wygenerowanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w danym okresie rozliczeniowym, co będzie uprawniało Wnioskodawcę do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Przy czym należy zauważyć, iż przedmiotowa różnica, której zwrot będzie przysługiwał, nie będzie wynikała bezpośrednio z tytułu ww. korekty, jak podaje Wnioskodawca, a będzie uzależniona od całościowego rozliczenia wartości wykazanych w deklaracji podatkowej.

Na marginesie należy zauważyć, że art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który został przywołany przez Wnioskodawcę w stanowisku własnym, nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż odnosi się on do prawa do odliczenia podatku naliczonego, a nie korekty naliczonego podatku.

Reasumując:

* usługa tłumaczeń realizowana dla podatnika z innego państwa członkowskiego nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju,

* w sytuacji opodatkowania ww. usług stawką krajową i udokumentowania tych transakcji fakturami VAT w których wykazano stawkę podatku 22% Wnioskodawca jest uprawniony do korekty tych faktur, a w konsekwencji skorygowania podatku należnego w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawione zostały faktury korygujące,

* w sytuacji gdy w wyniku powyższej korekty, w danym okresie rozliczeniowym, kwota podatku naliczonego przewyższy kwotę podatku należnego Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, oceniane całościowo, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.