IBPP3/443-622/09/IK - Uznanie dostawy zamówionych towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania przedmiotowej dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania przedmiotowej dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie zamówienia złożonego przez kontrahenta zagranicznego firma wyprodukowała wyroby. Dostawa zamówionych wyrobów do Francji została wyznaczona na miesiąc sierpień 2009 r. Niestety klient poinformował Wnioskodawcę, iż nie będzie w stanie wyrobów tych zakupić w uzgodnionym terminie i ich odbiór może nastąpić dopiero w kwietniu przyszłego roku. Wnioskodawca w ramach wspólnych ustaleń z klientem doszedł do porozumienia, iż faktura dokumentująca sprzedaż i przeniesienie tytułu własności będzie wystawiona w grudniu i od tego terminu Wnioskodawca będzie liczyć terminy płatności, natomiast że względów logistycznych towar zostanie odebrany przez klienta dopiero w kwietniu 2010 r. i wtedy zostanie przewieziony na terytorium Francji, a klient dodatkowo za czas magazynowania towaru zostanie obciążony dodatkowymi kosztami. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski, natomiast odbiorca jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 13 sprzedaż taką można uznać za WDT opodatkowaną stawką 0 % po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ustawy pomimo faktu iż pomiędzy wystawieniem faktury a datą wywozu materiału następuje znaczne odstępstwo czasowe i kiedy powstaje obowiązek podatkowy od takiej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z definicją zawartą w art. 13 ustawy przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium Państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Skoro przedmiotowe wyroby zostaną wywiezione na terytorium Państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju w kwietniu 2010 r. to przedmiotowa transakcja będzie stanowiła WDT. Obowiązek podatkowy z tytułu WDT następuje zgodnie z art. 20 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów z zastrzeżeniem, iż jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa powyżej, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, a więc w opisanym przypadku w grudniu 2009 r. Do zastosowania stawki 0 % firma będzie musiała zebrać odpowiednie dokumenty wskazane w art. 42 ustawy dowodzące, iż miało miejsce faktyczne przemieszczenie przedmiotowego towaru poza granice kraju. Do momentu zebrania tych dokumentów Wnioskodawca wykaże transakcje jako sprzedaż krajową opodatkowując ją odpowiednimi stawkami VAT, zgodnie z art. 42 ust. 12 pkt 1 w miesiącu styczniu natomiast po zebraniu dokumentów poświadczających dokonania WDT dokona korekty w styczniu stawki krajowej oraz wykaże WDT poprzez korektę deklaracji VAT w miesiącu grudniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynności przeniesienia prawa musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce), musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika. Dostawa - mająca charakter wewnątrzwspólnotowy - która odbywa się z innego państwa członkowskiego, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu w tym właśnie innym państwie. W Polsce będzie to czynność niepodlegająca w ogóle opodatkowaniu.

Pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Każdy rodzaj dostawy, w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że dokonując dostawy towarów na rzecz podmiotu z Francji Wnioskodawca wystawi fakturę dokumentującą sprzedaż w miesiącu grudniu 2009 r. i wtedy też nastąpi przeniesienie tytułu własności. Towar zostanie odebrany przez klienta dopiero w kwietniu 2010 r. i wtedy zostanie przewieziony na terytorium Francji. Kontrahent dodatkowo za czas magazynowania zostanie obciążony dodatkowymi kosztami. W transakcji tej uczestniczy Wnioskodawca zarejestrowany jako podatnik VAT UE i kontrahent z Francji zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem z powyższego wynika, że opisana przez Wnioskodawcę dostawa nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę czynności (przeniesienie prawa własności) nie nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Wnioskodawca bowiem zobowiązał się do magazynowania sprzedanego towaru do kwietnia 2010 r. kiedy to nabywca towaru, kontrahent z Francji, wywiezie towar na terytorium Francji.

W przedmiotowej sytuacji w odniesieniu do transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Francji zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Zatem w przypadku gdy towary po ich nabyciu nie są przemieszczane, wówczas miejscem dokonania dostawy jest to miejsce, w którym znajdują się w momencie dostawy. W związku z tym miejscem świadczenia dla przedmiotowej dostawy jest terytorium Polski.

Reasumując, z uwagi na to, iż towar będący przedmiotem dostawy opuści terytorium Polski jako towar należący już do kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Francji, nie zostanie spełniony warunek konieczny do uznania przedmiotowej dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W związku z powyższym dostawę tę należy opodatkować według stawki podatku VAT właściwej dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, a obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych określonych w art. 19 ww. ustawy.

Na marginesie zauważyć należy, iż w przypadku gdy nabywca z Francji wywiezie nabyty od Wnioskodawcy i przez niego magazynowany towar z terytorium kraju do Francji, wówczas wystąpi u nabywcy z Francji wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru opodatkowana na terytorium Polski, o której mowa w art. 13 ust. 3 ww. ustawy, w myśl tego przepisu za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę, zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.