IBPP3/443-617/11/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej uznania przemieszczenia zaimportowanych towarów z Niemiec do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania.

W dniu 30maja 2011 r. został wniesiony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca sprowadza towar z Malezji - państwo trzecie, otrzymuje fakturę zakupu od kontrahenta brytyjskiego - GB, który podaje na niej swój numer UE, towar jest przemieszczany z fabryki w Malezji. Udokumentowanie przemieszczenia towaru na teren Unii Europejskiej następuje na otrzymanym przez Wnioskodawcę dokumencie ZOLLANMELDUNG od firmy zajmującej się odprawą: HAUPTZOLLAMT HAMBURG-HAFEN ZOLLAMT, która podaje na dokumencie swój numer NIP UE niemiecki (DE). Wnioskodawca (podatnik) stoi na stanowisku, że nie ma miejsca nabycie wewnątrzwspólnotowe od kontrahenta brytyjskiego i rozlicza transakcję do dnia 15 następnego miesiąca od daty otrzymania towaru wykazując ją jako nabycie wewnątrzwspólnotowe od kontrahenta niemieckiego, który dokonuje odprawy. Do kosztów zakupu towarów dolicza należności celne oraz wartość transportu z nim związanych (w załączeniu wniosku dokument wprowadzenia towaru na teren Unii, invoice od kontrahenta brytyjskiego, nota księgowa na nożności celne, faktura za transport i usługi z nim związane).

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż przemieszczenie towarów następuje z Malezji przez Niemcy do Polski. Cło i koszty transportu są regulowane dla firmy C. Spedycja Sp. o.o. przez Wnioskodawcę. Koszty transportu do granicy UE oraz ubezpieczenia i cło są ujęte na dokumencie z Agencji Celnej w Hamburgu i doliczane do podstawy opodatkowania. Agencja celna w Hamburgu jest pośrednikiem w dostarczaniu towarów i dokonuje odprawy na terenie UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest stanowisko Wnioskodawcy, rozliczającego nabycie transakcji jako nabycie wewnątrzwspólnotowe od kontrahenta niemieckiego dokonującego odprawy towaru na teren Unii, z data obowiązku podatkowego do 15 następnego miesiąca od daty otrzymania towaru, oraz doliczenie do podstawy opodatkowania należności celnych i związanych z transportem.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę lub na ich rzecz.

Ponieważ nie następuje przemieszczenie towarów z Wielkiej Brytanii do Polski lecz z Malezji, towary są przyjmowane na teren Unii w Niemczech na podstawie dokumentu celnego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że właściwym rozliczeniem jest potraktowanie zakupu jako nabycia wewnątrzwspólnotowego z Niemiec i wykazanie transakcji z tego tytułu z kontrahentem niemieckim (ponieważ nie wystawia on faktury zakupu, terminem rozliczenia jest 15 następnego, miesiąca od daty otrzymania towaru.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transakcja jest nabyciem wewnątrzwspólnotowym od S. o numerze identyfikacyjnym DE.... i uwzględnia w podstawie opodatkowania wartość zakupionych towarów oraz wszelkie koszty związane z frachtem i uregulowanym cłem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej uznawania przemieszczenia zaimportowanych towarów z Niemiec do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dalej zwaną ustawą o VAT- przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku więc gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 z późn. zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno - podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca importuje towary z fabryki z Malezji. Sprzedawcą towarów jest kontrahent brytyjski posiadający nr dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Import i odprawa towaru następuje w Hamburgu i tam jest naliczane cło. Odprawa celna dokonywana jest przez kontrahenta niemieckiego (agencję celną posiadającą nr identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych). Następnie towary zostają przetransportowane do Polski. Jak zatem wynika z wniosku, towary zostały odprawione i dopuszczone do obrotu na terytorium Unii Europejskiej w Niemczech. Oznacza to, że importu dokonano na terytorium Niemiec. Zgłoszenia towarów do odprawy celnej dokonała działająca w imieniu Wnioskodawcy agencja celna (przedstawiciel podatkowy). Ponadto z przedstawionego stanu wynika, że zaimportowane przez Wnioskodawcę towary są przemieszczane w ramach swojego przedsiębiorstwa.

Zatem, przedmiotowe przemieszczenie zaimportowanych towarów, służących działalności gospodarczej Wnioskodawcy, z Niemiec do Polski w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ww. ustawy i należy je traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Należy jednak zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie import towarów nastąpił na terytorium Niemiec wobec czego podlega on przepisom tego państwa. Tym samym, podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji działa na terytorium Niemiec w charakterze podatnika od wartości dodanej niezależnie od tego czy przepisy obowiązujące na terytorium Niemiec zwalniają z podatku od wartości dodanej import towarów przemieszczanych następnie na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, iż w przedmiotowej sytuacji będzie dochodziło do wewnątrzwspólnotowej nabycia towarów z terytorium Niemiec do Polski należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m.in. w ust. 6 art. 20 ustawy o podatku VAT

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zasada ta jednak nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium Niemiec na terytorium kraju. Obowiązek podatkowy powstanie zatem zgodnie z art. 20 ust. 5 ww. ustawy o VAT tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 20 ust. 5 ww. ustawy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii ustalania podstawy opodatkowania należy mieć na uwadze przepis art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku; wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, opisanego w złożonym wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Wnioskodawcy towary, powiększoną o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia.

Ponadto z art. 31 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, iż spośród takich wydatków jak: prowizje, koszty transportu oraz ubezpieczenia, do podstawy opodatkowania należy doliczać tylko te, które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dostawca z kraju trzeciego nie pobiera od Wnioskodawcy, ani nie nalicza mu żadnych prowizji, kosztów transportu czy ubezpieczenia. W konsekwencji zatem, w świetle przepisu art. 31 ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, iż koszty transportu towarów z Malezji do Hamburga, koszty transportu z Hamburga do Polski oraz inne koszty związane z transportem pobierane przez spedytora nie powiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę.

Tym samym koszty transportu oraz inne koszty związane z transportem pobierane przez spedytora, za które zapłata zostanie dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz tego spedytora nie powiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje koszty transportu i koszty związane z tym transportem (nie poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz dostawcy), należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* prawidłowe - w części dotyczącej uznawania przemieszczenia zaimportowanych towarów z Niemiec do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania.

Równocześnie w miejscu tym należy, iż w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.