IBPP3/443-607/10/PK - Określenie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% w podatku VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 28 października 2010 r.) oraz z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w określenia dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2010 r. oraz z dnia 15 listopada 2010 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 listopada 2010 r. znak IBPP3/443-607/10/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się produkcją odkuwek. W ramach prowadzonej działalności dostarcza również towary do kontrahentów z krajów Wspólnoty Europejskiej innych niż Polska. Transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Realizując dostawy WDT korzysta z usług przewoźnika i dysponuje dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (kopia faktury, specyfikacja ładunku, dokument przewozowy potwierdzony przez nabywcę), które łącznie potwierdzają wywóz towarów z Polski i ich dostarczenie do nabywcy. Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży na bazie "ex works" w związku z czym nie jest organizatorem transportu towarów, uzyskanie listu przewozowego staje się wręcza czasem niemożliwe, dlatego też pozyskuje potwierdzenie wystawionej przez Spółkę specyfikacji dostaw towarów drogą mailową lub faxową. Z ww. specyfikacji wynika:

* na rzecz którego nabywcy została dokonana dostawa,

* która faktura dokumentuje sprzedaż towarów wyszczególnionych w tej specyfikacji,

* że towar został dostarczony do nabywcy w innym państwie członkowskim.

W niektórych przypadkach Wnioskodawca posiada inne dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy takich jak:

* korespondencja handlowa z nabywcą w tym zamówienie,

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Natomiast część transakcji jest dokonywana za pośrednictwem agenta i Spółka posiada korespondencje z firmą będącą "agentem" a nie bezpośrednio nabywcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku sprzedaży WDT w ww. przypadkach można zastosować stawkę 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, bazując na wyroku WSA w Kielcach z 8 maja 2008 (sygn. I SA/Ke 114/08) braki formalne dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, nie oznacza, że nie ma prawa do zastosowania stawki 0%. Jak podkreśla Sąd stosowanie tej stawki w przypadku WDT nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być dokonywana rozszerzająco, a nie zawężająco. Według Sądu wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania WDT powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0% (tak również WSA w Warszawie w wyrokach z 27 września 2007 r., sygn. SA/Wa 1210/07 oraz z 11 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA /Wa 15508). Sądy wskazują, że ponieważ dokumenty mają łącznie potwierdzić określony fakt, podatnik nie musi posiadać wszystkich ich typów wymienionych w art. 42 ust. 3.

WSA w Warszawie w powołanym wyroku z 11 kwietnia 2008 r. wskazuje również, że nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem. Organy nie mogą odmówić zastosowania 0% stawki przy WDT, jeśli podatnik dysponuje kopią dokumentu przewozowego. Podobnie jak Europejski Trybunał Sprawiedliwości (sprawa C-146/05) polskie sądy wskazują, że jeżeli fakt dokonania WDT jest bezsporny, zasada neutralności VAT wymaga, by zwolnienie od podatku zostało przyznane, gdy spełnione są przesłanki merytoryczne, nawet jeśli podatnik nie dotrzymał niektórych wymogów formalnych. Również Minister Finansów w ostatnio wydawanych interpretacjach indywidualnych prezentuje stanowisko, wskazując że np. do zastosowania stawki 0% stawki przy WDT wystarczające jest posiadanie przesłanej faksem kopii listu przewozowego lub w przypadku braku potwierdzenia odbiorcy na takim dokumencie-posiłkowanie się innego rodzaju dowodami (np. interpretacje indywidualne: z 8 września 2008 r. nr IP-IPP2-443-1014/08-2/PW oraz z 4 czerwca 2008 r. nr ILPP2/443-231/08-2/GZ)

Biorąc pod uwagę powyższe oraz wyrok WSA w Warszawie III SA/Wa 1018/10 zdaniem Wnioskodawcy spółka jest upoważniona do zastosowania stawki 0% przy WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 (art. 42 ust. 14 ustawy).

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 jak już wcześniej wskazano przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (por. wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt I FSK 1301/08).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie w posiadaniu, w zależności od sytuacji, następujących dokumentów:

W pierwszym z ww. przypadków Wnioskodawca będzie posiadał wszystkie dokumenty wymienione w art. 43 ust. 3 ustawy o VAT. Dokumenty te wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast w drugim przypadku Wnioskodawca będzie posiadał dwa z trzech wymienionych w art. 43 ust. 3 ustawy o VAT dokumentów. Jednakże jak podaje Wnioskodawca z ww. specyfikacji wynika:

* na rzecz którego nabywcy została dokonana dostawa,

* która faktura dokumentuje sprzedaż towarów wyszczególnionych w tej specyfikacji oraz

* że towar został dostarczony do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Ponadto Wnioskodawca w niektórych przypadkach jest w posiadaniu dodatkowych dokumentów takich jak:

* korespondencja handlowa z nabywcą w tym zamówienie,

* potwierdzenie zapłaty za towar.

Należy zatem uznać, że również w tym przypadku dokumenty te wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast część transakcji jest dokonywana za pośrednictwem agenta i Spółka posiada korespondencje z firmą będącą "agentem" a nie bezpośrednio nabywcą.

Zdaniem tut. organu również w tym przypadku należy uznać, iż dokumenty te wystarczająco uprawdopodobnią przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego w sytuacji gdy korespondencja z firmą będącą "agentem" wskazywać będzie, iż doszło do transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Przenosząc powyżej przedstawione zdarzenie przyszłe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane we wniosku za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku orzeczeń sądowych oraz wydanych interpretacji stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.