IBPP3/443-58/09/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów

z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 20 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania niedoborów niezawinionych - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania niedoborów niezawinionych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną mebli i artykułów wyposażenia wnętrz. Firma posiada kilkadziesiąt punktów sprzedaży i osiem magazynów. Zapasy towarów handlowych zgromadzone w poszczególnych jednostkach podlegają inwentaryzacji na koniec roku obrotowego oraz okresowej, zgodnie z ustalonym harmonogramem.

Stwierdzono w wyniku inwentaryzacji niedobory w towarach uznane za niezawinione spowodowane np. zniszczeniem czy kradzieżą zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu. Spółka nie dokonuje korekty VAT naliczonego od tych niedoborów. Niedobory zawinione obciążają pracowników jednostki z tytułu odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie. Spółka dokonuje korekty VAT naliczonego od stwierdzonych niedoborów zawinionych w deklaracji za okres, którym dokonano rozliczenia inwentaryzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z ostatnią nowelizacją ustawy o VAT, a w szczególności usunięciem od 1 grudnia 2008 r. art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, niedobory niezawinione powodują obowiązek korekty VAT naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w ustawie o VAT podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi. Ponieważ Spółka nabyła towary w celu ich dalszej sprzedaży opodatkowanej, w świetle przepisów ustawy o VAT obowiązujących od 1 grudnia 2008 r. zarówno ujawnione niezawinione jak również zawinione niedobory towarów nie pozbawiają Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, a tym samym nie powodują konieczności dokonywania korekt podatku naliczonego odliczonego w momencie nabycia tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze specyficzną sytuacją, w której to Wnioskodawca nabywa towary który mają służyć działalności opodatkowanej i w związku z tym przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów. Jednakże ze względu na zniszczenie czy kradzież u Wnioskodawcy powstaje niedobór niezawiniony nabytych towarów.

Warto w tym miejscu zauważyć iż niedobory niezawinione, są to niedobory które powstały z przyczyn niezależnych od osób materialnie odpowiedzialnych. Niedobory te mogą powstać na skutek następujących zdarzeń losowych np.: pożar, kradzież, powódź, zalanie jak również wskutek transportu, złych warunków przechowywania, braku prądu tzn. przyczyn naturalnych, na które osoba materialnie odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu.

A zatem dochodzi do sytuacji w której to nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia. Przepisy ustawy o VAT nie regulują przedmiotowej sytuacji. Zdaniem tut. organu w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV gdzie Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT to pomimo utraty danego towaru z przyczyn niezależnych od podatnika tj. w sposób przez niego niezawiniony czy jak to ujął Trybunał "z powodów pozostających poza kontrolą podatnika" prawo Wnioskodawcy do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestii niedoborów zawinionych zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.