IBPP3/443-577/08/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 listopada 2008 r. (będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP3/443-577/08/DG z dnia 4 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 21 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca otrzymał na swoje konto bankowe od firmy I. kwotę 2.410,00 Euro stanowiącą zaliczkę w 100% za zamówione produkty.

W dniu otrzymania zaliczki Wnioskodawca wystawił fakturę VAT zaliczkową nr 001/4/08/E/WZALE na równowartość otrzymanej zaliczki, czyli na kwotę 2.410,00 Euro, i ujęła w rejestrze zaliczek VAT za miesiąc kwiecień równowartość PLN 8.265,00 (kurs waluty z dnia 18 kwietnia 2008 r. 3,4295 PLN/EURO) ze stawką VAT 0%. W dniu 7 maja 2008 r. przewoźnik firma S. s.r.o. wynajęty przez nabywcę odebrał z firmy Wnioskodawcy produkty zgodnie ze złożonym wcześniej zamówieniem, co potwierdza wystawiony dokument CMR. Towar nie został poddany procedurze odprawy celnej na terenie Polski. W dniu 13 maja 2008 r. UFFICIO DELLE DOGANE P. (Biuro Celne, Włochy) wystawiło dokument SAD 3 opatrzony w polu A (prawy górny róg) paskiem cyfrowym oraz kodem cyfrowym MRN. Karta 3 nie została opatrzona na odwrocie Nazwą Urzędu Celnego potwierdzającego wywóz towaru poza obszar celny wspólnoty, natomiast dołączony został do opatrzony pieczęcią i podpisem biura celnego dokument A.E.S. - Automatem Export System - Visualizzazione (Automatyczny System Eksportu - Wizualizacja). W dokumencie tym dokonano nostryfikacji eksporu dotyczącej MRN (numer odniesienia dotyczący przemieszczenia). Zwizualizowane dane zostały otrzymane w drodze zapytania kierowanego do włoskiego systemu informacyjnego służb celnych A.I.D.A. W dokumencie A.E.S. powołany został MRN zawarty karcie SAD 3 oraz data 13 maja 2008 r. jako data wyjścia produktów poza obszar Wspólnoty Unii.

Wnioskodawca informuje ponadto, że zgodnie z przedstawionymi wyjaśnieniami towar został wydany przewoźnikowi wynajętemu przez kupującego. Towar ten ze względów najprawdopodobniej ekonomiczno-logistycznych odprawiony był we Włoszech czyli na terytorium Unijnym, a następnie opuścił teren Unii Europejskiej. Wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty dokonany został przez dostawcę (Wnioskodawcę) i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej co jest potwierdzone dołączonymi do wniosku dokumentami.

Podnieść należy, iż tego typu procedura jest często stosowana na terytorium Unii Europejskiej, gdzie towary z różnych krajów są odprawiane na jego obszarze.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa zgodnie z dokumentem SAD pkt 8 nastąpiło do Rosji. Wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty został opłacony przez nabywcę zgodnie z formułą FCA.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec niepoddania wysłanego towaru procedurze celnej na terenie Polski i czy wobec braku na odwrocie karty SAD 3 pieczęci z nazwą urzędu celnego potwierdzającego wywóz towaru poza obszar celny Wspólnoty otrzymany dokument A.E.E. - Automatem Export - Visualizzazione (Automatyczny System Eksportu - Wizualizacja) opatrzony pieczęcią i podpisem włoskiego biura celnego uprawnia podatnika do zaliczenia tej transakcji do eksportu z zastosowania stawki 0% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, niepoddanie wysyłanego towaru procedurze odprawy celnej na terenie Polski i dokonanie odprawy we włoskim Biurze Celnym przy opuszczeniu przez ten towar terytorium Wspólnoty nie stanowi przeszkody do zaliczenia tego wywozu do eksportu i zastosowania stawki zerowej VAT. Mimo braku potwierdzenia wywozu towarów poza Wspólnotę przez Urząd Celny w karcie 3 dokumentu SAD podatnik dysponuje kartą 3 z naniesionym paskiem cyfrowym MNR oraz dokumentem A.E.S zawierającym datę wywozu towaru poza Wspólnotę oraz opatrzonym podpisem i pieczęcią włoskiego biura celnego.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadane dokumenty wystarczająco potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty i spełniają warunki określone w art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i dają podstawę do zastosowania stawki 0% z tytułu sprzedaży eksportowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ww. ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W myśl art. 7 ust. 1-4 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przedstawionej wyżej definicji wynika, iż eksport towarów będzie miał miejsce tylko wówczas jeżeli wywóz towarów następuje z kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotów z Rosji, przez terytorium Włoch. W ramach omawianej transakcji, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu towarów w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski, lecz procedura celna zostaje rozpoczęta i zakończona we Włoszech. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty.

Zatem ww. transakcji nie można uznać za eksport towarów, gdyż wywóz nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty, nie nastąpił w ramach jednej czynności i nie jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wskazany przepis art. 13 ustawy, rozszerza zatem pojecie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca ww. dokumentu nie posiada, stwierdzić należy, iż przepis art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Reasumując, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów, lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Włoch, celem jego eksportu do Rosji, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zaś we Włoszech wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów we Włoszech, o którym mowa wyżej podlegać będzie regulacjom obowiązującym na terytorium tego kraju.

Ponadto tut. organ informuje, że Wnioskodawca miałby prawo do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% (dla wewnątrzwspolnotowej dostawy towarów) spełniając warunki określone w art. 42 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy nalało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, iż kwestia zaliczki, wskazanej przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, nie była przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji, z uwagi na fakt, iż nie zadano pytania w zakresie oraz nie sformułowano własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.