IBPP3/443-560/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 9 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości otrzymywania faktur VAT w obcej walucie od transportowych firm podwykonawczych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 9 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości otrzymywania faktur VAT w obcej walucie od transportowych firm podwykonawczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą zajmującą się pośrednictwem w organizacji transportu międzynarodowego. Działalność ta polega na wykonywaniu przewozów na trasach międzynarodowych na zlecenie eksporterów, importerów i innych pośredników poprzez zlecanie tychże przewozów firmom podwykonawczym (przewoźnikom). Za wykonane usługi firmy podwykonawcze wystawiają faktury VAT, Wnioskodawca je refakturuje na zleceniodawców. Większość zleceniodawców to podmioty zagraniczne, dla których wystawiane są faktury w walucie euro. Aby uregulować płatność wobec podwykonawców, stawki podane na fakturach muszą być wykazane w złotych. Jednocześnie Wnioskodawca musi dokonywać przewalutowań euro aby dokonać płatności. Różnice kursowe pomiędzy kursem sprzedaży waluty a kursem według jakiego przewoźnicy wystawiają faktury są niekorzystne dla Wnioskodawcy, bądź dla podwykonawcy (w zależności od aktualnego kursu Euro). Wnioskodawcy zależy na tym, by nie stosować przelicznika walutowego we wzajemnych rozliczeniach z podwykonawcami, lecz dokonywać płatności w euro bez konieczności przewalutowania euro na złotówki.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie informacji na temat możliwości otrzymywania faktur w euro od transportowych firm podwykonawczych, które świadczą zlecone przez Wnioskodawcę usługi transportowe.

Wnioskodawca na zadane pytanie uzyskał na jednym z forów internetowych poniższą informację: "Przepisy ustawy o VAT nie zabraniają wystawiania faktury w walutach obcych. Możliwość wystawiania takich faktur przewiduje pośrednio § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Istotne jest tylko to, by niezależnie od tego, w jakiej walucie określona będzie należność na fakturze, kwota VAT była wykazana w złotych."

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi:

O ustosunkowanie się do powyższych informacji, czy jest ona wiarygodna i o sprecyzowanie podstawy prawnej umożliwiającej korzystanie z możliwości przyjmowania faktur w euro dla polskich podwykonawców oraz dokonywania zapłaty w euro.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest możliwe otrzymywanie faktur od podwykonawców wystawionych w walucie euro i dokonywanie zapłaty przelewem na konto podwykonawcy (sprzedawcy) również w tej walucie. Faktury będą księgowane w PLN w przeliczeniu na średni kurs NBP z dnia wystawienia faktury. Taki przelicznik będzie stosowany również w odniesieniu do VAT-u zawartego na fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 19. ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy o VAT jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z przepisami § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca dopuścił możliwość określania w fakturach kwot należności w walucie obcej, z tym zastrzeżeniem, że kwota podatku musi być bezwzględnie wykazana w złotych, przy czym rozliczenia w walutach obcych są dopuszczalne również w stosunkach pomiędzy kontrahentami krajowymi. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie obcej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej, co oznacza że w przypadku kontraktów zawartych np. w EURO podwykonawca krajowy może wystawić fakturę podając kwotę netto i brutto w EURO, a podatek VAT w złotych. Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie ogranicza możliwości aby zapłata za faktury wystawione w EURO otrzymywane od kontrahentów krajowych dokonywana również była w tej walucie.

Ponadto, jeśli chodzi o kwestię przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonej w walucie obcej zauważa się, że sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych zawarty jest w art. 31a ust. 1 i 2 ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Jeżeli natomiast zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Zauważyć należy, iż Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku są otrzymywane przez niego faktury wystawiane przez podwykonawców - firmy transportowe, które świadczą na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy co następuje:

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) i b ww. ustawy w przypadku transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami oraz spedycyjnych i przeładunkowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług.

Natomiast kwestie dotyczące terminu wystawiania faktur VAT w przypadku usług transportowych i spedycyjnych reguluje przepis § 11 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, w myśl którego w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1 nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę, że kwoty określone w walucie obcej przelicza się wg kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.