IBPP3/443-551/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 lipca 2011 r. nr IBPP3/443-551/11/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) Wnioskodawca sprzedał nieruchomość gruntową na rzecz jej użytkownika wieczystego Gminnej Spółdzielni S. Notarialna umowa sprzedaży zawarta została w dniu 24 marca 2011 r. Zgodnie z art. 69 ww. ustawy przy sprzedaży nieruchomości jej użytkownikowi wieczystemu, na poczet ceny nieruchomości gruntowej zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną wg stanu na dzień sprzedaży. W przedmiotowym przypadku cena sprzedaży nieruchomości gruntowej określona przez rzeczoznawcę majątkowego wyniosła 757.666,00 zł i została pomniejszona o kwotę 496.271,00 zł tj. wartość prawa użytkowania wieczystego, co dało kwotę do zapłaty 261.395,00 zł.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. do wyżej wyliczonej kwoty doliczony został podatek VAT w stawce 23% w wysokości 60.120,85 zł - co łącznie stanowiło do zapłaty przez użytkownika wieczystego kwotę brutto - 321.515,85 zł. Powyższa kwota brutto wpłacona została na rzecz Wnioskodawcy przez użytkownika wieczystego przed zawarciem umowy notarialnej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż Miasto zawarło umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste z Gminną Spółdzielnią S. Oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło na podstawie umowy zawartej dnia 28 kwietnia 1995 r. Sprzedaż nieruchomości aktem notarialnym z dnia 24 marca 2011 r. nastąpiła na rzecz użytkownika wieczystego, na rzecz którego Miasto ustanowiło prawo użytkowania wieczystego, tj. na rzecz gminnej Spółdzielni S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej przypadku podatek VAT był należny.

Zdaniem wnioskodawcy, opisana transakcja czyli sprzedaż gruntu na rzecz jego użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko powyższe oparte zostało na wyroku WSA z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1430/10 oraz interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2011 r. IPPP1-443-1161/1-2/AS - z którymi to Wnioskodawca w pełni się zgadza.

W ww. wyroku oraz interpretacji prezentowany jest pogląd, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie zostaje spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. w transakcji tej nie dochodzi do przeniesienia własności do rozporządzania towarami jak właściciel. Przeniesienie prawa do dysponowania nieruchomością jak właściciel nastąpiło bowiem w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Późniejsza sprzedaż tej nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego jest w istocie przekształceniem prawa użytkowania wieczystego w prawo własności i nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru pomiędzy tymi samymi stronami. Sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego nie wpływa na władztwo do rzeczy, które użytkownik wieczysty uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego. Reasumując transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniem podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem umowy.

Wobec powyższego Wnioskodawca powinien anulować wystawioną fakturę lub dokonać jej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z powyższego wynika zatem, iż sprzedaż nieruchomości gruntowej może nastąpić jedynie na rzecz osoby będącej użytkownikiem wieczystym nieruchomości.

Definicja dostawy towaru, zawarta w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, celowo została oderwana od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. W piśmiennictwie zwraca się uwagę, że art. 5 ust. 1 VI Dyrektywy Rady, stanowiący, iż "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel (odpowiednikiem tego jest zdanie otwierające art. 7 ust. 1 ustawy), należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny. Podkreśla się przy tym, że przyjęcie definicji dostawy towarów ograniczonej wyłącznie do transakcji, wskutek których dochodzi do przeniesienia prawa własności, prowadziłoby do zawężenia zakresu opodatkowania tym podatkiem, ewentualnie do uznania transakcji o charakterze bardzo zbliżonym do dostawy towarów za świadczenie usług (M. Chomiuk VI Dyrektywa VAT, komentarz pod red. K. Sachsa, Warszawa 2003, s. 105-106).

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtują uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca sprzedał nieruchomość gruntową na rzecz jej użytkownika wieczystego Gminnej Spółdzielni S. Wnioskodawca oddał nieruchomość w użytkowanie wieczyste na podstawie umowy zawartej dnia 28 kwietnia 1995 r. Sprzedaż nieruchomości aktem notarialnym z dnia 24 marca 2011 r. nastąpiła na rzecz użytkownika wieczystego, na rzecz którego Wnioskodawca ustanowił prawo użytkowania wieczystego.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było oddanie 28 kwietnia 1995 r. przez Wnioskodawcę użytkowania wieczystego na rzecz Gminnej Spółdzielni. Z tą chwilą bowiem Gminna Spółdzielnia otrzymała już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby była ich właścicielem.

Zatem sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz jej użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru, ponieważ nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W wyniku tej transakcji Wnioskodawca nie przeniesie na Gminną Spółdzielnię prawa do rozporządzania przedmiotowymi nieruchomościami jak właściciel, nie powstanie również obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, który to na mocy art. 19 ust. 1 ustawy o VAT powstaje z chwilą wydania towaru. Podkreślić należy, że sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które podatnik uzyskał już w dacie nabycia prawa użytkowania wieczystego.

Tym samym sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Zatem w związku z zastosowaniem przepisów o podatku od towarów i usług przez Wnioskodawcę do transakcji udokumentowanej aktem notarialnym z dnia 24 marca 2011 r. Wnioskodawca winien dokonać korekty faktury w której została zastosowana błędna stawka podatku VAT. Korekty tej należy dokonać w oparciu o obowiązujące przepisy wykonawcze dotyczące wystawiania faktur korygujących. Na marginesie należy dodać, że w przedmiotowej sprawie wystawiona faktura VAT nie może zostać anulowana w przypadku gdy faktura ta została już wprowadzona do obiegu prawnego.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.