IBPP3/443-545/11/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 10 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu dystrybucji oraz zużycia energii elektrycznej na własne potrzeby. Wnioskodawca posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Spółka zużywa energię elektryczną na własne potrzeby w procesach metalurgicznych oraz w innych procesach produkcyjnych.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest PKD 2442 - produkcja oraz przetwórstwo aluminium.

Część procesów produkcyjnych Spółki są to typowe procesy metalurgiczne w których to Spółka przetapia aluminium oraz stopy aluminium. W wyniku przetopienia aluminium powstają tak zwane laski aluminiowe, które dalej sa wykorzystywane do produkcji kształtowników aluminiowych.

Wszystkie procesy metalurgiczne odbywają się na specjalnych urządzeniach elektrotermicznych stosowanych w procesie produkcji wlewków takich jak piece indukcyjne kanałowe "S", piece ostojowe oraz piece komorowe do homogenizacji typu "E".

Piec indukcyjny kanałowy "S" to jest piec przeznaczony do topienia pierwotnych materiałów blokowych (czyste Al, składniki stopowe oraz zaprawy) oraz odpadów poprodukcyjnych własnych i złomów obcych. Jest to piec dwukomorowy o pojemności całkowitej 5000 kg i pojemności użytecznej 3000 kg co oznacza, że aby uruchomić piec należy go zalać kąpielą metalową w ilości min. 2000 kg. Piec posiada moc znamionową w wysokości max. 500 kW i jest sterowany ręcznie. Proces produkcji polega na stopieniu ściśle określonych materiałów wsadowych, aby otrzymać oczekiwany skład chemiczny stopu, przeprowadzeniu procesu rafinacji gazowej oraz procesu rozdrobnienia ziarna i po osiągnięciu temp. w wysokości 710 -730 st. C przelaniu metalu do pieca odstojowego. Czas trwania jednego wytopu o masie 3000 kg trwa przeciętnie 4,5 godz. Piec posiada licznik energii elektrycznej, który spisywany jest cyklicznie przez służby techniczne i wytapiaczy.

Piec odstojowy to piec elektryczny oporowy o pojemności 3000 kg. Moc znamionowa pieca wynosi 120 kW. Piec odstojowy współpracuje z piecem indukcyjnym "S" i odlewem półciągłym.

Do tego pieca przelewany jest metal i po jego odstaniu prowadzony jest proces odlewania metalu we wlewki na pionowym odlewie półciągłym. Piecem odstojowym jest również piec typu "S-W", który współpracuje z odlewem półciągłym "A". Piece posiadają liczniki energii elektrycznej cyklicznie spisywanej przez służby techniczne.

Piec do homogenizacji "E" to piec elektryczny komorowy typu oporowego o mocy znamionowej 1000 kW. Pojemność całkowita pieca wynosi 30 ton wsadu w postaci wlewków. W piecu tym prowadzi się proces homogenizacji czyli wyżarzania ujednorodniającego. Proces polega na podgrzaniu wsadu do określonej temperatury, wytrzymaniu wsadu w temperaturze homogenizacji przez określony czas w celu rozbicia niekorzystnej struktury odlewniczej i uzyskaniu jednorodnej drobnoziarnistej struktury, a następnie na szybkim ochłodzeniu wsadu w celu zatrzymania korzystnej struktury we wlewku. Proces homogenizacji jest prowadzony w celu uplastycznienia wlewków przed procesem wyciskania. Piece posiadają własne liczniki energii elektrycznej cyklicznie spisywane przez służby techniczne.

Po wyprodukowaniu wlewka na piecach następuję jego dalsza obróbka na innych urządzeniach

Procesy produkcyjne Spółki są więc podzielone na część metalurgiczną oraz na część przetwórczą. Przy każdym z istotnych urządzeń Spółka posiada zamontowane liczniki prądu elektrycznego w związku z czym Spółka wie ile energii jest zużywanej w trakcie procesów metalurgicznych a ile energii Spółka zużywa w innych procesach produkcyjnych.

Energia elektryczna stanowi mniej niż 50 % kosztów wytworzenia produktów, które spółka wytwarza.

Opis dotyczy zarówno zdarzenia przeszłego jak i przyszłego dlatego, że Spółka cały czas wykorzystuje i będzie również w przyszłości wykorzystywać energię w procesach metalurgicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużycie energii elektrycznej w opisanych powyżej procesach metalurgicznych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 4 pkt b) łącznik (dywiz, tiret) trzeci i czwarty Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz, U. UE UL 3.283.51) od 1 kwietnia 2010 r. na podstawie art. 1 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (Dz. U.UE.U09.9.12) energia elektryczna jest wyrobem akcyzowym, który w zakresie podatku akcyzowego podlega bezpośrednio ogólnym zasadom ustanowionym w dyrektywie. Zgodnie więc z art. 2 ust. 4 lit. b) Dyrektywy 2003/96/WE opodatkowaniu podatkiem akcyzowym nie powinna między innymi podlegać energia elektryczna wykorzystywana zasadniczo w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych. W związku z powyższym zdaniem Spółki energia elektryczna wykorzystywana przez Spółkę w procesach metalurgicznych od 1 kwietnia 2010 r. nie powinna być opodatkowana podatkiem akcyzowym. Polskie przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych są więc niezgodne z prawem Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne wydawane są w zakresie przepisów prawa podatkowego. Zauważyć należy, że ustawa - Ordynacja podatkowa nie zawiera legalnej definicji interpretacji przepisów prawa podatkowego. Art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, że ilekroć w Ordynacji podatkowej jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązku organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Oznacza to, że aby daną ustawę uznać za ustawę podatkową, w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w ustawie takiej powinny być uregulowane wszystkie istotne elementy stosunku daninowego.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji indywidualnych są przepisy prawa podatkowego. Oznacza to, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku przedmiotem interpretacji winny być przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) na podstawie których opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega energia elektryczna zużywana przez Wnioskodawcę do procesów produkcyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 zez zm.) obowiązującej od 1 marca 2009 r. wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W poz. 33 tego załącznika, do wyrobów akcyzowych zaliczona została energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Jednocześnie energia elektryczna nie została wymieniona w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG. Zatem w stosunku do energii elektrycznej nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy, co bezpośrednio potwierdza również art. 40 ust. 7 cyt. ustawy.

Stawka akcyzy na energię elektryczną stosownie do art. 89 ust. 3 ustawy wynosi - 20,00 zł za megawatogodzinę (MWh).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (....).

Stosownie do art. art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Opodatkowaniu akcyzą podlega zatem zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy zużycie energii elektrycznej przez podmioty posiadające koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ww. ustawy zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzana z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego.

Stosownie do art. 30 ust. 6 ww. ustawy zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesach produkcji energii elektrycznej, jak również zużycie tej energii w celu podtrzymania tych procesów produkcyjnych.

Na podstawie zaś art. 30 ust. 7 ustawy zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu w elektrociepłowniach.

Ponadto w myśl art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. właściwy minister do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zwolnienia od akcyzy w przypadku, gdy wynika to z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej. Minister Finansów stosownie do ww. dyspozycji wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228 z późn. zm.) zastąpione z dniem 1 września 2010 r. rozporządzeniem z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 z późn. zm.), gdzie w § 9 zwolniono od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczonej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od tych wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyzy w należytej wysokości.

W świetle powyższego od dnia 1 marca 2009 r. zwolniona od podatku akcyzowego jest energia w zakresie wskazanym w cyt. powyżej przepisach ustawy oraz rozporządzenia wykonawczego. W zakresie tym nie została ujęta energia elektryczna wykorzystywana do procesów metalurgicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Zakupioną energię elektryczną zużywa m.in. do procesu metalurgicznego produkcji i przetwarzania aluminium. Posiadana przez Wnioskodawcę koncesja na dystrybucję, powoduje zatem, iż jest on podatnikiem podatku akcyzowego od zużytej energii elektrycznej.

W związku powyższym zużycie energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który posiada koncesję na dystrybucję, na potrzeby własnej działalności gospodarczej - tj. także w procesach metalurgicznych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Wnioskodawca na podstawie art. 13 ust. 1 ww. ustawy w związku z ww. czynnościami, jest podatnikiem podatku akcyzowego obowiązanym do zapłaty podatku.

Odnosząc się natomiast do przepisów wspólnotowych dotyczących opodatkowania energii elektrycznej zauważa się co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L z 14 stycznia 2009 r. Nr 9, str. 12 z późn. zm.), dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi":

Natomiast w myśl art. 1 ust. 2 ww. dyrektywy dla szczególnych celów państwa członkowskie mogą nakładać na wyroby akcyzowe inne podatki pośrednie pod warunkiem, że podatki te są zgodne ze wspólnotowymi przepisami podatkowymi dotyczącymi podatku akcyzowego lub podatku od wartości dodanej w zakresie określenia podstawy opodatkowania, obliczania podatku, wymagalności i monitorowania podatku, z wyłączeniem przepisów dotyczących zwolnień.

Zgodnie zaś z art. 1 ust. 3 ww. dyrektywy państwa członkowskie mogą nakładać podatki na:

Nakładanie takich podatków nie może powodować zwiększenia formalności przy przekraczaniu granicy w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Jednocześnie zgodnie z art. 47 ww. dyrektywy dyrektywa ta obowiązuje od 1 kwietnia 2010 r. Natomiast odesłania do uchylonej dyrektywy (dyrektywy 92/12/EWG) są traktowane jako odesłania do niniejszej dyrektywy

Dyrektywa 2008/118/WE nie definiuje samodzielnie pojęcia produktów energetycznych i energii elektrycznej podlegających opodatkowaniu na poziomie wspólnotowym. Tym samym takiego przyporządkowania, zgodnie z art. art. 1 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy, dokonać należy na gruncie wskazanych przepisów prawa wspólnotowego, tj. ww. Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283, str. 51 z późn. zm.) - dalej zwaną dyrektywą energetyczną.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy energetycznej dyrektywa ma zastosowanie do energii elektrycznej objętej kodem CN 2716.

Stosownie zaś do art. 2 ust. 4 lit. b) cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej:

* produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania,

* podwójnego zastosowania produktów energetycznych

Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie,

* energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych,

* energii elektrycznej, w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztu produktu. "Koszt produktu" oznacza sumę wszystkich nabytych towarów i usług oraz koszty personelu i amortyzację środków trwałych na poziomie zakładu, którego definicję przedstawiono w art. 11. Te koszty są obliczane średnio w odniesieniu do jednostki. "Koszt energii elektrycznej" oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej lub koszt wyprodukowania energii elektrycznej, jeśli jest ona pozyskiwana w zakładzie,

* procesów mineralogicznych.

"Procesy Mineralogiczne" oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji gospodarczej we wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L nr 293, str. 1 z późn. zm.)

Zgodnie zatem z powyższym energia elektryczna wykorzystywana do procesów metalurgicznych, o których mowa art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzeci dyrektywy energetycznej jest wprost wyłączona z zakresu stosowania tej dyrektywy.

W tym miejscu należy wskazać, iż powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku tiret czwarty w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym energia elektryczna stanowi mniej niż 50% kosztów wytworzenia produktów, które Spółka wytwarza.

Dyrektywa energetyczna wyznacza zakres wyrobów energetycznych i energii elektrycznej podlegających podatkowi akcyzowemu (harmonizacji) w ramach ujednoliconego systemu podatku akcyzowego w Unii Europejskiej. Wymieniona dyrektywa w art. 1 zobowiązuje państwa członkowskie do nakładania podatków na wyroby energetyczne i energię elektryczną zgodnie z jej regułami. Jednakże zgodnie z treścią art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzeci dyrektywy energetycznej, nie ma ona zastosowania do energii elektrycznej wykorzystywanej m.in. w procesach metalurgicznych.

Fakt, iż niektóre wyroby akcyzowe (w tym energia elektryczna) określone w art. 2 ust. 4 lit. b) ww. Dyrektywy energetycznej, zostały wyłączone spod działania tej Dyrektywy nie oznacza, iż podlegają one obligatoryjnemu zwolnieniu od opodatkowania, lecz wręcz przeciwnie czyli to, że państwa członkowskie nie są związane regułami harmonizacyjnymi ustanowionymi na poziomie wspólnotowym w przepisach dyrektywy energetycznej.

Zauważyć także należy, iż dyrektywa energetyczna nie stanowi przeszkody w ustanowieniu przez państwo członkowskie przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych. Wyłączenie na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzeci energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych spod działania tej dyrektywy, nie jest bowiem równoznaczne z zakazem jej opodatkowania przez państwo członkowskie w ramach krajowego systemu. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym.

Przedmiotowa energia elektryczna wykorzystywana w procesach mineralogicznych została jak wyżej wskazano wyłączona z zakresu działania dyrektywy energetycznej, co oznacza, że nie jest ona objęta systemem ujednoliconego podatku akcyzowym oraz stanowi produkt inny niż ten, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) i ust. 2 dyrektywy 2008/118/WE.

Tym samym należy uznać, że państwa członkowskie w tym Polska nie są związane regułami ustanowionymi w przepisach dyrektywy energetycznej co do energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych i nie stosuje się również do niej art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy horyzontalnej.

Natomiast jak wynika z art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE państwa członkowskie mogą nakładać podatki na produkty inne niż wyroby akcyzowe (inne niż określone w art. 1 ust. 1 i ust. 2) pod warunkiem jednak, że nakładanie takich podatków nie spowodują zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi

Zatem, zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy Polska zachowuje prawo do nałożenia podatku konsumpcyjnego na energię elektryczną (wyłączoną z zakresu działania dyrektywy energetycznej) wykorzystywaną w procesach metalurgicznych, pod warunkiem, że nakładanie takiego podatku nie spowoduje zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Podobnej wykładni (w stosunku do olejów smarowych) dokonał Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06 Fendt Italiana Srl przeciwko Agenzia Dogane-Ufficio Dogane di Trento. W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał wskazał, że oleje smarowe, które nie są objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym, stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 3 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 92/12 (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 1), co oznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 3 lit. a) państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania w mocy podatków od tych produktów, pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy między państwami członkowskimi (pkt 44 uzasadnienia wyroku). Jednakże o ile państwa członkowskie są uprawnione do opodatkowania produktów energetycznych takich jak oleje smarowe, wykorzystywanych w inny sposób niż paliwa silnikowe lub grzewcze, muszą one wykonywać przysługujące im uprawnienia z poszanowaniem prawa wspólnotowego (pkt 41 uzasadnienia wyroku), w szczególności państwa członkowskie muszą w tym zakresie przestrzegać nie tylko postanowień traktatu TWE, w szczególności art. 25 i 90 WE jak również przepisów zawartych w art. 3 ust. 3 dyrektywy 92/12 (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 3 lit. a).

Wobec takiego orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1315/07 zauważył, iż: "W konkluzji swoich rozważań dotyczących możliwości opodatkowania produktów energetycznych przeznaczonych do innych celów niż jako paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania (w sprawie rozpatrywanej przez Trybunał chodziło o opodatkowanie olejów smarowych) w świetle postanowień dyrektywy energetycznej, Trybunał w pkt 43-45 uzasadnienia powyższego wyroku z dnia 5 lipca 2007 r. stwierdził, iż "nawet jeśli oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze, objęte są definicją pojęcia produktów energetycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2003/96, to są one wprost wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 4 lit. b) tiret pierwsze i przez to nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego". W tych okolicznościach należy uznać, że wspomniane oleje smarowe, które nie są objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym, stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/12 (dyrektywy horyzontalnej - uwaga NSA), co oznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 3 akapit pierwszy tej dyrektywy (art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE - przyp. Organu) państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania w mocy podatków od tych produktów, pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Stosownie do powyższego należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 25 Traktatu TWE - cła przywozowe i wywozowe lub opłaty o skutku równoważnym są zakazane między państwami członkowskimi. Zakaz ten stosuje się również do ceł o charakterze fiskalnym.

W sprawie objętej wnioskiem podatek akcyzowy w stosunku energii elektrycznej zarówno nabywanej, jak i zużywanej do procesów metalurgicznych nie jest nakładany w związku z przekraczaniem granicy - nakładany jest również na energie elektryczną produkcji krajowej zużywaną do ww. procesów. Jest to zatem podatek wewnętrzny stosowany systematycznie niezależnie od pochodzenia tej energii. Nie stanowi on więc cła przywozowego ani opłaty o skutku równoważnym w rozumieniu art. 25 traktatu, lecz należy do wewnętrznego systemu opodatkowania towarów.

Jeśli chodzi natomiast o art. 90 Traktatu, to jak stwierdził Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie C-313/05, przepis art. 90 TWE stanowi w systemie traktatu uzupełnienie postanowień odnoszących się do zniesienia ceł oraz opłat o skutku równoznacznym. Celem tego postanowienia jest zapewnienie swobodnego przepływu towarów między państwami członkowskimi w normalnych warunkach konkurencji poprzez wyeliminowanie wszelkich form ochrony mogącej wynikać z nakładania dyskryminujących podatków wewnętrznych na towary pochodzące z innych państw członkowskich. Art. 90 służy zagwarantowaniu całkowitej neutralności podatków wewnętrznych w aspekcie konkurencji pomiędzy produktami znajdującymi się już na rynku krajowym, a produktami przywożonymi z zagranicy.

Zgodnie z tym postanowieniem podatek akcyzowy nie powinien obciążać produktów pochodzących z tych państw członkowskich bardziej niż obciąża on podobne produkty krajowe.

Ponieważ stawka akcyzy dla energii elektrycznej jest taka sama zarówno w nabyciu wewnątrzwspólnotowym jak i przy sprzedaży na terytorium kraju nie został naruszony art. 90 TWE.

Także dalsza analiza przepisów ustawy o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, że nie występuje naruszenie art. 90 TWE tj. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej zużywanej przez Wnioskodawcę do celów mineralogicznych nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej.

Tym samym w stosunku do nabywanej energii elektrycznej nie jest on nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy o podatku akcyzowym.

Nabywa on zatem energię elektryczną bez podatku akcyzowego i to niezależnie czy nabycie to następuje od podmiotu krajowego czy też z innego państwa członkowskiego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym. W obu tych przypadkach nabycie przez Wnioskodawcę takiej energii nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zarówno bowiem sprzedaż energii elektrycznej dla Wnioskodawcy jak i nabycie wewnątrzwspólnotowe przez Wnioskodawcę posiadającego koncesję na dystrybucję energii elektrycznej czyli nie będącym nabywcą końcowym nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Ponadto w odniesieniu do podatku akcyzowego nabycie energii elektrycznej przez Wnioskodawcę zarówno od podmiotu krajowego jak i zagranicznego odbywa się na gruncie ustawy o podatku akcyzowym na takich samych warunkach i nie wiąże się z żadnymi formalnościami ani utrudnieniami związanymi z przekraczaniem granicy pomiędzy państwami członkowskimi.

W przedmiotowej sprawie dopiero zużycie tej energii na potrzeby własne w tym do procesów metalurgicznych jest przedmiotem opodatkowania na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy akcyzowej i powoduje powstanie obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy na podstawie art. 11 pkt 3 ustawy akcyzowej.

Mając powyższe na uwadze, opodatkowanie na podstawie krajowych przepisów dotyczących podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie stoi w sprzeczności z zasadami prawa wspólnotowego określonymi w dyrektywie 2008/118/WE. Wyłączenie z zakresu działania dyrektywy energetycznej energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych nie oznacza, że energia ta obligatoryjnie ma być zwolniona z opodatkowania. Przepis art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2008/118/WE daje państwom członkowskim możliwość opodatkowania jej na terytorium kraju podatkiem konsumpcyjnym, do których zalicza się również krajowy podatek akcyzowy. Skoro zatem państwo członkowskie ma prawo opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych to niezasadne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż opodatkowanie tej energii krajowym podatkiem akcyzowym jest niezgodne z prawem unijnym.

W tym miejscu należy wskazać, iż obligatoryjne zwolnienie od akcyzy dotyczące energii elektrycznej zostały zawarte w art. 14 ust. 1 lit. a) dyrektywy energetycznej. W myśl tego przepisu, implementowanego do krajowego porządku prawnego w art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r., obligatoryjnemu zwolnieniu od podatku podlega energia elektryczna wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej oraz energia elektryczna wykorzystywana do utrzymania zdolności do produkcji energii elektrycznej. W przepisie tym nie występuje zwolnienie energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Zauważyć także należy, iż zwolnienia fakultatywne określone w art. 15 dyrektywy energetycznej również nie zawierają zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych.

Zwolnienia te jako wynikające z prawa Wspólnoty Europejskiej krajowy prawodawca zawarł w poszczególnych przepisach ww. rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 r. oraz przepisach ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. (np. art. 30 ust. 1, art. 30 ust. 6 i 7).

Reasumując, zgodnie z krajowymi przepisami o podatku akcyzowym energia elektryczna wykorzystywania w procesach metalurgicznych podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Wyłączenie jej z zakresu działania dyrektywy energetycznej nie oznacza jej obligatoryjnego wyłączenia z opodatkowania. Prawodawca krajowy mógł opodatkować tą energię (wyłączoną z zakresu działania dyrektywy energetycznej i nie stanowiącą wyrobu o którym mowa w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy horyzontalnej) krajowym podatkiem konsumpcyjnym, którym jest krajowy podatek akcyzowy, w oparciu o przepis art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy horyzontalnej.

Zgodnie z powyższym stanowisko Wnioskodawcy stanowiące, iż przepisy prawa krajowego są niezgodne z przepisami prawa Unii Europejskiej w zakresie opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów metalurgicznych - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.