IBPP3/443-538/10/PK - Podstawa opodatkowania przy świadczeniu usług w zakresie zakładów wzajemnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 20 października 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-538/10/PK Podstawa opodatkowania przy świadczeniu usług w zakresie zakładów wzajemnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 21 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług w zakresie zakładów wzajemnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług w zakresie zakładów wzajemnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest organizowanie zakładów bukmacherskich na wyniki wydarzeń sportowych, społecznych i politycznych. Zakłady są przyjmowane w punktach przyjmowania zakładów, rozmieszczonych na terenie całego kraju, zgodnie z zezwoleniami wydanymi przez Ministra Finansów. Udział uczestnika w ww. zakładach polega na wytypowaniu wyników zdarzeń znajdujących się w ofercie zakładów i wpłaceniu odpowiedniej stawki. Wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład (Spółka) a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej. Po dokonaniu tych czynności uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, a tym samym wyraża zgodę na uczestnictwo w zakładach. Przychodem Spółki jest wysokość kwot uzyskanych za zawarcie zakładów pomniejszona o podatek od gier oraz wielkość wygranych, które zgodnie z regulaminem, są wypłacane grającym w określonym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT z tytułu działalności polegającej na prowadzeniu zakładów wzajemnych jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów) a kwotą pobranego podatku od gier oraz kwotą faktycznie wypłaconych wygranych.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT z tytułu działalności polegającej na prowadzeniu zakładów wzajemnych jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów) a kwotą pobranego podatku od gier oraz kwotą faktycznie wypłaconych wygranych.

Zgodnie z art. 29 ust. 16 ustawy o VAT do podstawy opodatkowania dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 20 ustawy o VAT w przypadku dostawy przez podatnika towaru podlegającego opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podstawą opodatkowania objęta jest również kwota tego podatku.

Spółka zauważa, że zgodnie z powyższymi przepisami, intencją ustawodawcy było, aby opodatkowania obejmowała jedynie ww. pozycje (jeżeli są należne), tj. opłaty o jeżeli organy celne mają obowiązek je pobierać z tytułu importu towarów oraz podatek akcyzowy.

W tym zakresie nie byłaby uzasadniona rozszerzająca interpretacja ww. przepisów, uznająca, że podstawa opodatkowania obejmuje również podatek od gier. Gdyby racjonalny ustawodawca chciał, aby podstawa opodatkowania obejmowała podatek od gier, to zaznaczyłby to wyraźnie w ustawie o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT z tytułu działalności polegającej na prowadzeniu zakładów wzajemnych należy pomniejszyć, miedzy innymi, o kwotę pobranego podatku od gier.

Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Spółka zwraca uwagę, że należność jest kwotą, na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług. Tym samym kwotę należną stanowi całość świadczenia należnego od nabywcy, a nie kwota faktycznie przez niego zapłacona. Tak więc nie jest "istotna kwota otrzymanego wynagrodzenia za wykonane usługi, lecz kwota wynikająca z ustaleń stron o jego wysokości" (wyrok NSA z dnia 5 stycznia 1999 r., III SA 1765/97, niepubl. -patrz komentarz VAT pod red. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Lex, 2010, wyd. IV). W przypadku zakładów wzajemnych, kwotą faktycznie otrzymaną przez Spółkę, jest właśnie kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów) a kwotą pobranego podatku od gier oraz kwotą faktycznie wypłaconych wygranych.

Spółka zwraca uwagę, że podstawa opodatkowania, jest jednym z dwóch czynników - obok stawki podatku VAT - decydujących o wysokości zobowiązania podatkowego. Dlatego też harmonizacja przepisów dotyczących ustalania podstawy opodatkowania obowiązujących w państwach członkowskich stanowi fundament konstrukcji podatku VAT. Zaburzenia w ustalaniu podstawy opodatkowania mogłyby prowadzić do różnic w obciążeniach podatkowych podobnych transakcji w poszczególnych państwach członkowskich. W konsekwencji, warunki konkurencji pomiędzy podatnikami pochodzącymi z różnych państw członkowskich byłyby zachwiane. W związku z powyższym, poza krajowym uregulowaniem podstawy opodatkowania istotne jest również uregulowanie tej kwestii na gruncie wspólnotowym.

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, co do zasady, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika, podstawą opodatkowania jest zapłata ustalona przez strony transakcji. Dyrektywa posługuje się pojęciem "zapłata". Pojęcie to nie zostało odrębnie zdefiniowane. Brak definicji pozwala na przyjmowanie szerokiego rozumienia tych pojęć, co jednak nie uprawnia państw członkowskich do dowolnego konstruowania definicji podstawy opodatkowania w legislacjach wewnętrznych. Dlatego też w celu rozstrzygnięcia wątpliwości co do rozumienia tych pojęć należy odwołać się w tym zakresie do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Trybunał w orzeczeniu w sprawie C-38/93 pomiędzy H. J. Glawe Spiel-und Unterhaltungsgeräte AufstellungsgeseUschaft mbH Co. KG a Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst (Niemcy) przyznał rację podatnikowi, wskazując, że kwoty wypłat z tytułu wygranej nie mogą stanowić elementu zapłaty (wynagrodzenia). Zgodnie z definicją podstawy opodatkowania, wynikającą zarówno z artykułu Dyrektywy, jak i orzecznictwa Trybunału w tym zakresie, podstawą opodatkowania powinna być kwota rzeczywiście otrzymana przez podatnika z tytułu dokonywanych dostaw lub świadczenia usług. W przedmiotowej sprawie kwotą, na jaką mogła liczyć spółka operująca automatami do gier, była jedynie różnica pomiędzy kwotą wrzuconą do tych automatów a kwotą wypłaconą tytułem wygranej.

Powyższy wyrok ma, zdaniem Spółki, kluczowe znaczenie dla rozpatrywanego stanu faktycznego. Pomimo iż wyrok dotyczył opodatkowania automatów do gier, powinien mieć on również zastosowanie w przypadku opodatkowania zakładów wzajemnych. Tak samo bowiem jak w przypadku automatów do gier, w przypadku zakładów wzajemnych, kwota jaką faktycznie może dysponować Spółka, jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów) a kwotą pobranego podatku od gier oraz kwotą faktycznie wypłaconych wygranych. W związku z powyższym tylko ta różnica stanowi faktyczną zapłatę dla Spółki. W konsekwencji tylko ta różnica powinna stanowić podstawę opodatkowania dla celów VAT.

Spółka zaznacza również, że realizowany przez nią zysk nie jest znany w momencie typowania wyników, ale dopiero z chwilą ich realizacji. Dlatego też, de facto, żadna ze stron transakcji nie zna wysokości wynagrodzenia w momencie typowania zakładów. W konsekwencji, podstawą opodatkowania powinien być zysk z tytułu zakładów realizowany przez Spółkę w danym miesiącu. Takie podejście uzasadnia również wyrok Trybunału w sprawie C-281/91 pomiędzy Muysen De Winters Bouw-en Aannemingsbedrijf BV a Staatssecretaris van Financien (Holandia).

Powyższe rozumowanie potwierdza także wyrok WSA w Warszawie z 22 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Wa 257/08, w którym sąd wyjaśnił, że zawarta w art. 29 ustawy o VAT definicja obrotu jest nieprecyzyjna i wymaga wykładni prowspólnotowej. Wynika z niej bowiem, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży (obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy), pomniejszona o VAT należny. Tymczasem art. 73 dyrektywy stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatą otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawą towarów lub świadczenie usług. Sąd uchylił interpretację indywidualną i przyznał rację Spółce stwierdzając, że obrotem jest suma pieniędzy wrzucanych przez graczy do automatu do gier pomniejszona o wypłacone graczom wygrane.

Podsumowując, zdaniem Spółki podstawą opodatkowania dla celów podatku VAT z tytułu działalności polegającej na prowadzeniu zakładów wzajemnych jest kwota stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą uiszczoną przez uczestników zakładów (tj. wpłaconą stawką przy zawieraniu zakładów) a kwotą pobranego podatku od gier oraz kwotą faktycznie wypłaconych wygranych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy, zwalnia się od podatku działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540) zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:

1.

wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;

2.

zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

Jak wynika z wyżej cytowanego przepisu art. 43 ustawy, od dnia 1 stycznia 2009 r., działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

W myśl przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z ust. 4 art. 29 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W art. 29 ust. 1 ustawy wskazano, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniami wynikającymi z dalszych przepisów ustawy, dotyczącymi usług agentów, pośredników itp., wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przypadków, gdy podstawa opodatkowania może być szacowana przez organ podatkowy oraz opodatkowanie niektórych podatników dokonujących obrotów dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi, antykami i towarami używanymi.

Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział szczególnego uregulowania podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych.

Obrotem zaś, zgodnie z ww. przepisem ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W tej konstrukcji ustawodawca odnosi się przede wszystkim do przedmiotu opodatkowania ("sprzedaż" jest rozumiana, zgodnie z definicją z art. 2 pkt 22, jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów).

Tym samym, kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy czyli kwotę wpłaconą przez gracza zawierającego zakład.

Ponadto należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega dana transakcja, czyli pojedynczy zakład w niniejszej sprawie, a w konsekwencji podstawa opodatkowania winna być określana każdorazowo dla poszczególnej transakcji, a nie jak to czyni Wnioskodawca sumy bilansowej dla danego okresu rozliczeniowego. Gdyby przyjąć stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe mogłoby dojść do sytuacji gdy pomimo świadczonych usług u Wnioskodawcy nie wystąpiłaby kwota podlegająca opodatkowaniu albowiem może dojść do sytuacji kiedy w danym okresie rozliczeniowym wystąpi nadwyżka wypłat (wypłacone wygrane) nad wpłatami (kwoty wpłacone przez graczy). W takiej sytuacji niewątpliwi doszłoby do pominięcia art. 5 ust. 1 ustawy o VAT gdyż nie wystąpiłaby podstawa opodatkowania czyli de facto dana transakcja nie byłaby opodatkowana.

Konsekwencją powyższego może być zaburzenie poprawności odliczenia podatku naliczonego. Stosownie do art. 86 ust. ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. stosownie zaś do art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję tą ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 tej ustawy proporcję, o której mowa powyżej, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Należy zauważyć, że ww. proporcję określa się na podstawie osiągniętego obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Z powyższego wynika, iż obrotem, na gruncie podatku VAT, jest kwota netto, czyli nieobejmująca podatku VAT, jaką dostawca towarów lub usługodawca otrzymuje za swe świadczenia. Tym samym należy stwierdzić, że jedynie kwoty, w sposób wyżej określony, jakie uzyskuje Wnioskodawca winny być brane pod uwagę dla określenia proporcji o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, innymi słowy do określonej przedmiotowej proporcji.

Gdyby przyjąć sposób określania podstawy opodatkowania, w konsekwencji obrotu, proponowany przez Wnioskodawcę mogłoby dojść do sytuacji gdy w danym okresie rozliczeniowym u Wnioskodawcy mogłaby nie wystąpić sprzedaż zwolniona (zakłady wzajemne) lub wartość sprzedaży zwolnionej byłaby zniżona względem wartości sprzedaży opodatkowanej, a tym samym Wnioskodawca mógłby odliczyć całość naliczonego podatku lub znaczną jego część pomimo tego, iż jak to wynika z wniosku zasadniczą jego działalności jest sprzedaż zwolniona czyli taka która nie daje prawa do odliczenia.

Odnośnie zaś przywołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sadów krajowych oraz ETS tut. organ chciałby zauważyć, że odnoszą się one do kwestii mniej lub bardziej, a czasami całkowicie, odmiennych niż ta będąca przedmiotem wniosku i niniejszej interpretacji. Pierwsze z przywołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń, wyrok NSA z dnia 5 stycznia 1999 r., III SA 1765/97, a właściwie przytoczony fragment zdania, odnosi się do określenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług budowlanych, a konkretnie dotyczyło to sytuacji gdy usługodawca nie otrzymał określonej w umowie kwoty za wykonane usługi. W kontekście powyższego NSA stwierdził, iż nie jest istotna kwota otrzymanego wynagrodzenia za wykonane usługi, lecz kwota wynikająca z ustaleń stron o jego wysokości. Innymi słowy nie jest ważny rzeczywisty przepływ pieniądza pomiędzy stronami transakcji, a określona wartość transakcji. Natomiast gdyby przyjąć stanowisko Wnioskodawcy należałoby stwierdzić, że przy określeniu podstawy opodatkowania najistotniejszy jest bilans pomiędzy wpływami (kwoty wpłacone przez graczy), a wypływami (wypłacone wygrane) za dany okres rozliczeniowy czyli de facto przepływ pieniądza a nie określona wartość świadczonych usług.

Drugim orzeczeniem przywołanym przez Wnioskodawcę jest wyrok ETS w sprawie C-38/93, który odnosił się do określenia podstawy opodatkowania przy grach na automatach losowych. Jak zauważyła Komisja Wspólnot Europejskich w sprawozdaniu dla Rady w sprawie dyrektywy Rady 2002/38/WE z dnia 7 maja 2002 r. zmieniającej oraz tymczasowo zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do systemu podatku od wartości dodanej stosowanego do usług radiowych i telewizyjnych oraz niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną (COM/2006/0210 wersja ostateczna) (dostępne http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do...uri=CELEX:52006DC0210:PL:HTML) "w przypadkach, w których transakcje hazardowe nie są zwolnione, sposób, w jaki należy naliczyć VAT został określony przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-38/93, zgodnie z którą kwotą podlegającą opodatkowaniu powinny być przychody netto z działania, a nie całkowita kwota postawiona w grze. Interpretacja ta jest jednak oparta na szczególnych elementach tej sprawy i w innymi miejscu, Trybunał wyraził odmienny pogląd w odniesieniu do pewnej działalności hazardowej".

Z powyższego wynika, iż wyrok ten odnosi się tylko do przypadków transakcje hazardowe nie są zwolnione z podatku VAT co jednak nie ma miejsca w Polsce gdyż jak wskazano powyżej stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 15 transakcję hazardowe korzystają ze zwolnienia z VAT. Ponadto jak zauważa Komisja interpretacja tam zawarta jest oparta na szczególnych elementach tej sprawy więc zdaniem organu nie można wniosków płynących z tego orzeczenia rozszerzać na kwestię opodatkowania zakładów wzajemnych które posiadają odmienną specyfikę niż gry na automatach. Po pierwsze należy zauważyć, iż operator automatu jest w posiadaniu jedynie kwoty netto jakie znajdują się w automacie w momencie jego "rozliczenia". Natomiast zakład bukmacherski jest w posiadania w posiadaniu kwot brutto jakie zostały wpłacone przez graczy. Ponadto należy zauważyć, że zarówno przypadku zakładów wzajemnych jak i grach na automatach obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT w momencie wykonania usługi i winien być rozliczony w okresie rozliczeniowym w którym obowiązek ten powstał. W konsekwencji automat winien być rozliczony przynajmniej raz na koniec okresu rozliczeniowego, a mając na uwadze charakter gry na automatach gdzie realizacja wygranej jest dokonywana natychmiastowo to w momencie "rozliczenia automatu wszystkie usługi wyświadczone za pomocą automatu będą zakończone. Natomiast w przypadku zakładów wzajemnych realizacja zakładu może nastąpić nawet kilka lat po jego zawarciu. Tym samym również podstawa opodatkowania była by znana dopiero po pewnym okresie doszłoby zatem do sytuacji gdy podatnik pomimo powstania obowiązku podatkowego niebyły w stanie określić podstawy opodatkowania dla danej transakcji, gdyby kierować się wnioskami płynącymi z tych wyroków. Dlatego też tut. organ uważa, na co też zwraca uwagę Komisja, ww. wyrok ETS odnosi się wyłącznie do tej konkretnej sprawy opartej na jej szczególnych elementach.

Odnośnie zaś orzeczenia ETS w sprawie C-281/91 należy zauważyć, że odnosi się od do opodatkowania odsetek za odroczenie terminu płatności więc sprawy niezbyt związanej z tą będącą przedmiotem wniosku o interpretację. Pomimo to tut. organ chciałby zauważyć, że zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym przez Trybunał Sprawiedliwości w omawianym wyroku odsetki za odroczenie terminu płatności, jeśli odroczenie to dotyczy okresu po sprzedaży, należy traktować jak wynagrodzenie z tytułu świadczenia zwolnionego z VAT usług pośrednictwa finansowego. Jeśli natomiast odsetki dotyczą odroczenia terminu płatności przed dokonaniem dostawy, to odsetki takie zwiększają podstawę opodatkowania z tytułu takiej sprzedaży (czyli w takim przypadku stosowana jest interpretacja, która powszechnie uważana była za poprawną pod rządami poprzedniej ustawy o VAT). Trybunał oparł swoje stanowisko na powiązaniu zasad powstania obowiązku podatkowego z zasadami dotyczącymi podstawy opodatkowania (Jerzy Martini, Gazeta prawna, Jaki wpływ na VAT mają odsetki z odroczonym terminem płatności, artykuł z dnia 11 stycznia 2007 r.).

Więc jeżeli można wyciągnąć jakiekolwiek wnioski z tego orzeczenia w kontekście rozpatrywanej sprawy należałoby stwierdzić, iż podstawa opodatkowania winna być obliczana w momencie powstania obowiązku podatkowego więc w momencie wpłaty kwoty przez gracza.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl