IBPP3/443-536/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu 15 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie miejsca świadczenia usług PKWiU 74.14.13 wykonywanych na rzecz kontrahenta z Chorwacji - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług PKWiU 74.14.13 wykonywanych na rzecz kontrahenta z Chorwacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Świadczy usługi doradcze na rzecz firmy chorwackiej posiadającej swoją siedzibę na terenie Chorwacji. Główne PKD 2007 firmy Wnioskodawcy to 70.22.Z, natomiast Wnioskodawca sklasyfikował usługę do grupowania PKWiU 74.14.13.

Zadaniem Wnioskodawcy jako konsultanta, zgodnie z podpisaną umową konsultingową, jest świadczenie usług doradczych wspomagających strategiczne działanie chorwackiej firmy na rynku polskim. W szczególności jest to analiza i badanie rynku krajowego pod kątem potencjalnych klientów. Zdobyte informacje służą chorwackiej firmie do podejmowania decyzji odnośnie jej dalszych działań strategicznych na rynku polskim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany zakres usług jest prawidłowo sklasyfikowany i mieści się w zakresie usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 3c, a w następstwie czy miejscem wykonywania tych usług zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 jest kraj siedziby usługobiorcy (Chorwacja), w związku z czym wykonywane przez Wnioskodawcę usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy działając na podstawie umowy konsultingowej świadczy on usługi dla firmy, która swoją siedzibę ma na terytorium państwa trzeciego. Świadczone usługi mają charakter doradztwa w zakresie prowadzenia biznesu kontrahenta Wnioskodawcy na terenie Polski. Wnioskodawca uważa, że są to usługi w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 3c ustawy o podatku od towarów i usług, których miejscem świadczenia jest kraj siedziby usługobiorcy czyli Chorwacja. Tym samym nie musi się rejestrować jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz nie musi wystawiać faktury VAT dla firmy chorwackiej, a jedynie rachunek na ustaloną w umowie kwotę usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 4 ww. ustawy przy określeniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania odpowiednich standardów klasyfikacyjnych. Ponieważ Wnioskodawca wykazał dla świadczonych przez siebie usług symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - 74.14.13 w związku z tym oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w odniesieniu do usług zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 74.14.13.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 27 ust. 1 ustawy, przesądzając, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z kolei przepis art. 27 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Regulacja zawarta w ww. przepisie odnosi się do usług o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. c) tj. usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - na postawie zawartej umowy z firmą, posiadającą siedzibę na terytorium Chorwacji - świadczy usługi zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 74.14.13.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania przedmiotowych usług, jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, tj. terytorium Chorwacji. Oznacza to, iż usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W kwestii obowiązku rejestracji i wystawiania faktur VAT stwierdzić należy co następuje:

Przepis art. 96 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, tzn. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Powyższe oznacza, że obowiązek w zakresie rejestracji dla celów VAT nie dotyczy podatników wykonujących wyłącznie czynności dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2).

Z cyt. wyżej przepisów art. 106 ust. 1 i 2 ww. ustawy wynika, iż w przypadku świadczenia usług dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium Polski, obowiązek wystawienia faktury VAT ciąży na podatnikach zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeśli dla tych usług podatnicy ci nie są zarejestrowani dla potrzeb podatku VAT w państwie opodatkowania tych usług.

Należy zauważyć, iż stosowanie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczące dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jednakże należy mieć na uwadze, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa wyżej jest uzależnione od uprzedniej rejestracji.

Zgodnie bowiem z art. 88 ust. 4 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96.

W powyższej sytuacji podatnik wykonujący wyłącznie usługi opodatkowane poza terytorium polski, korzystający z prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy, będąc zarejestrowanym dla celów VAT będzie równocześnie obowiązany wystawienia faktury VAT w trybie określonym w art. 106 ust. 2 ww. ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jedynie w sytuacji gdy nie wystąpią żadne czynności opodatkowane podatkiem VAT na terytorium Polski, a równocześnie nie zaistnieje sytuacja o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy podatnik wykonujący wyłącznie czynności opodatkowane poza terytorium kraju nie jest obowiązany do dokonania rejestracji, o której mowa w art. 96 ww. ustawy jak również nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać również za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę, zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.