IBPP3/443-532/09/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 15 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 17 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do stosowania 0% stawki podatku VAT w dostawie wewnątrzwspólnotowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych do państw członkowskich Unii Europejskiej. Zaznaczyć należy, iż każda ze stron jest zarejestrowanym podatnikiem dla potrzeb transakcji unijnych tzn. posiada NIP UE. Przy spełnieniu określonych przesłanek ustawowych, polski podatnik VAT dokonujący takiej transakcji na rzecz kontrahenta znajdującego się na obszarze UE może zastosować preferencyjną, 0% stawkę podatku od towarów i usług.

W praktyce gospodarczej występuje sytuacja, gdy przewoźnikiem jest firma działająca na zlecenie nabywcy, a nie sprzedawcy (Wnioskodawca występuje jako sprzedawca). Często nie ma możliwości otrzymania oryginalnych dokumentów CMR. Może się zdarzyć, iż Wnioskodawca będzie w posiadaniu kopii faktury sprzedaży, na której umieszczona jest dokładna specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dodatkowo posiada dokument WDT, na którym znajduje się specyfikacja sprzedanego towaru oraz faksokopię bądź skan dokumentu CMR podpisany przez odbiorcę.

Stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wenątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0% z zastrzeżeniem art. 42.

Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy o VAT szczegółowo określają warunki zastosowania 0% stawki podatku, a mianowicie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zdefiniowanie i wskazanie dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, zawiera stosowna regulacja prawna zawarta w art. 42 ust. 3 ustawy VAT. W myśl tego przepisu dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42, są następujące dokumenty, jeśli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla potrzeb zastosowania preferencyjnej stawki 0% VAT przy dostawach wewnątrzwspólnotowych konieczne jest posiadanie oryginału dokumentu przewozowego CMR czy wystarczająca jest jego faksokopia bądź skan przesłany e-mailem.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 42 ust. 3 pkt 1 oraz art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie stawia warunku, aby podatnik posiadał oryginały wskazanych w tych przepisach dokumentów. A zatem skoro ww. przepisy nie zawierają takiego warunku, to nie może on być domniemywany. W związku z tym w ocenie strony wystarczające jest posiadanie dokumentów przesłanych faksem lub drogą elektroniczną. Oryginalność dokumentów może zostać zweryfikowana przez organ podatkowy w wyniku kontroli krzyżowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Powołane wyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest, w znacznej mierze, od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, iż będzie posiadał potwierdzony przez odbiorcę dokument przewozowy CMR otrzymany w formie faksokopii lub jego skanu. Wnioskodawca uważa, że posiadając dokument CMR podpisany przez odbiorcę w formie faksokopii lub jego skanu przesłanego w formie listu e-mailowego spełnia wymogi określone w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Tut. organ nie podziela tego stanowiska. Należy zwrócić uwagę, iż w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT jako dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju zostały wymienione dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi). Tak więc to otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju dokumenty przewozowe winny zawierać potwierdzenie odbioru towarów przez wewnątrzwspólnotowego nabywcę. Nie ulega zatem wątpliwości, iż wskazany we wniosku dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie faksokopii lub skanu przesłanego w formie listu e-mailowego, którego autentyczność nie jest uprawdopodobniona, nie jest dokumentem jednoznacznie potwierdzającym dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Stąd też za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż przedstawiony we wniosku dokument CMR podpisany przez odbiorcę, w formie faksokopii lub jego skanu przesłanego e-mailem, spełnia wymogi określone w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT tzn. jednoznacznie potwierdza dostarczenie wyrobów do odbiorcy w państwie członkowskim.

Jednocześnie trzeba w tym miejscu jednak wyraźnie zaznaczyć, iż ustawodawca w art. 42 ust. 11 wymienionej ustawy przewidział możliwość subsydialnego dowodzenia dostarczenia towaru do odbiorcy, przy czym katalog dokumentów ma charakter otwarty. Oznacza to, że możliwe jest przedłożenie wszelkich dokumentów, o ile wskazują one na to, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Istotne jest przy tym, że wspomniana ustawa nie określa wymagań co do formy powyższych dokumentów.

Reasumując, stwierdzić należy, że dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. Jeżeli te dokumenty łącznie w sposób jednoznaczny nie potwierdzają dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, istnieje możliwość stosowania dodatkowych dowodów, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokumenty te, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być przesłane faksem lub mailem.

Jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3, potwierdzają one dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, Wnioskodawca będzie mógł do tak udokumentowanej dostawy zastosować 0% stawkę na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, przy spełnieniu pozostałych wymagań wskazanych w art. 42 tej ustawy.

Równocześnie zauważyć należy, iż w myśl cytowanych przepisów, to na Wnioskodawcy ciąży posiadanie w swojej dokumentacji dokumentów jednoznacznie potwierdzających dostarczenie towarów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Bowiem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Bezpodstawne jest zatem przerzucanie na organ podatkowy udowodnienia (potwierdzenia) faktu dostarczenia wyrobów do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.