IBPP3/443-53/14/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2014 r. (data wpływu 17 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 września 2013 r. Wnioskodawca (Gmina) podpisał umowę z firmą R. na wykonanie robót budowlanych polegających na realizacji zadania pn. "...". Przedmiotem zamówienia jest budowa kompletnych podłączeń - przyłączy kanalizacji sanitarnej do budynków mieszkalnych w ilości 558 szt. o łącznej długości 9,649 km Roboty realizowane będą na terenie gminy C. w części sołectw C., M. i D. Kosztami kwalifikowanymi realizowanego zadania są również koszty dokumentacji projektowej oraz koszty pełnienia funkcji inwestora zastępczego. Koszty kwalifikowane dokumentowane są przez wykonawców fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Na realizację zadania Gmina uzyskała dofinansowanie w formie dotacji z NDOŚiGW w wysokości 45% kosztów kwalifikowanych. Mieszkańcy, którzy będą mieli wybudowane przyłącze, będą partycypować w kosztach budowy w wysokości 55% kosztów kwalifikowanych, na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a danym mieszkańcem. Dokonana wpłata zostanie udokumentowana przez Gminę fakturą VAT. Wykazany w niej podatek VAT zostanie odprowadzony do Urzędu Skarbowego. Po zakończeniu i rozliczeniu inwestycji przyłącza zostaną przekazane protokołem mieszkańcom. Przygotowując się do realizacji zadania Gmina zawarła w 2012 r. z mieszkańcami obszaru objętego budową kanalizacji umowy, w których mieszkaniec deklaruje gotowość poniesienia kosztów wykonania przyłącza kanalizacyjnego do swojego budynku pod warunkiem uzyskania przez Gminę dofinansowania z NFOŚiGW. Po podpisaniu przez Gminę umowy z NFOŚiGW opracowano uproszczone dokumentacje wykonania podłączeń kanalizacyjnych wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, wyłowiono w drodze przetargu wykonawcę robót związanych z wykonaniem podłączeń i zawarto z wykonawcą robót umowę na wykonanie podłączeń kanalizacyjnych. Zawierane na tym etapie prac umowy z mieszkańcami stanowią, że mieszkaniec zleca a gmina przyjmuje do wykonania roboty polegające na podłączeniu nieruchomości poszczególnych mieszkańców do sieci kanalizacyjnej. Umowa obejmuje: realizację robót na podstawie projektu oraz warunków wydanych przez eksploatatora sieci wraz z inwentaryzacją geodezyjną podwykonawczą, nadzór inwestorski nad robotami, odbiór podłączenia i rozliczenie robót z wykonawcą. Mieszkaniec oświadcza, że posiada tytuł prawny do nieruchomości bądź korzysta z nieruchomości w sposób prawnie nieuregulowany. Wstępny koszt usługi został oszacowany na podstawie projektu, wizji w terenie oraz kosztorysu ofertowego wykonawcy zadania, kalkulacja kosztów stanowi załącznik do umowy. Koszt usługi przypadający na mieszkańca uwzględnia dotację udzieloną Gminie przez NFOŚiGW tj. 45% faktycznie poniesionych przez Gminę kosztów. Ostateczny koszt usługi przypadający na mieszkańca zostanie wyliczony przez Gminę po wykonaniu przyłącza i będzie obejmował koszt wykonania robót budowlanych, koszt nadzoru inwestorskiego nad robotami budowlanymi wraz z odbiorem przyłącza oraz koszt wykonanego pomiaru geodezyjnego przyłącza. Umowa zobowiązuje mieszkańca do dokonania wpłaty w wysokości 50% wstępnego kosztu usługi w terminie 14 dni roboczych od podpisania umowy (wpłata potwierdzona przez Gminę fakturą), zaliczka natomiast zostanie rozliczona w terminie 7 dni od daty odbioru podłączenia a dopłata mieszkańca do pełnej wartości robót ma nastąpić do 14 dni od dostarczenia faktury rozliczeniowej. Podpisując umowę mieszkaniec akceptuje postanowienia w niej zawarte dotyczące zapłaty za usługę a w wypadku niedotrzymania jej warunków Gmina będzie dochodzić należności na drodze cywilnoprawnej. Brak wpłaty nie upoważnia Gminy do odstąpienia od wykonania usługi. Świadczenie wykonywane na rzecz mieszkańca w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy przyłącza kanalizacyjnego ma charakter świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gminie przysługuje prawo do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Do zadań należą m.in. sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji czy oczyszczania ścieków komunalnych. Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) stanowi, że zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia na własny koszt realizację przyłącza.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że Gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń kanalizacyjnych, nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż zapewnia to na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłączy kanalizacyjnych nie mieści się w ramach zadań własnych gminy. Wpłaty dokonywane przez mieszkańców stanowią zapłatę za budowę przyłączy do sieci kanalizacyjnych, których koszt zobowiązana jest ponieść osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Stanowią zatem zapłatę za świadczenie usług, gdzie Gmina jest usługodawcą, który wykonuje usługę na rzecz innego podmiotu - w tym wypadku mieszkańca Gminy. Usługa taka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie zapłaty, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane podatnika i nadawcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Artykuł 108 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, iż w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji budowy przyłączy kanalizacyjnych należy stwierdzić, że zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonego w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W świetle art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z treści cyt. wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzw. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabycia podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych tzn. którym następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W przedstawionym w pkt 86 opisie zdarzenia przyszłego zostaną spełnione wyżej opisane warunki, co skutkować będzie przysługującym Gminie prawie do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od 1 stycznia 2014 r., art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, na podstawie art. 1 pkt 38 lit. a ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), otrzymał następujące brzmienie: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl postanowień art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy że z dniem 1 kwietnia 2013 r. na mocy art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) ust. 2 art. 15 otrzymał brzmienie "działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług - w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

* jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;

* odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Gmina podpisała umowę na wykonanie robót budowlanych polegających na realizacji zadania pn. "...". Przedmiotem zamówienia jest budowa kompletnych podłączeń - przyłączy kanalizacji sanitarnej do budynków mieszkalnych w ilości 588 szt. o łącznej długości 9,649 km Mieszkańcy, którzy będą mieli wybudowane przyłącze, będą partycypować w kosztach budowy w wysokości 55% kosztów kwalifikowanych, na podstawie umowy zawartej pomiędzy Gminą a danym mieszkańcem. Dokonana wpłata zostanie udokumentowana przez Gminę fakturą VAT. Wykazany w niej podatek zostanie odprowadzony do urzędu skarbowego. Po zakończeniu i rozliczeniu inwestycji przyłącza zostaną przekazane protokołem mieszkańcom. Świadczenie wykonywane na rzecz mieszkańca w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy przyłącza kanalizacyjnego na charakter świadczeniu usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii czy przysługuje mu prawo do odliczenia i zwrotu podatku VAT z tytułu kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) stwierdza, że zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych. Natomiast osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy, na własny koszt realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy, przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów cyt. wyżej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków) czyli tzw. sieci rozprowadzających. Natomiast do budowy przyłącza zobowiązana jest osoba ubiegająca się o przyłączenie do sieci.

Mając na uwadze cytowane przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że pomiędzy otrzymywaną przez Gminę płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności tj. mieszkańca Gminy, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie tj. wykonanie przyłącza.

Pomiędzy podmiotem prawa publicznego (gminą) a mieszkańcem gminy, wystąpi świadczenie wzajemne, gdyż gmina na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych zobowiązała się do wykonania na rzecz właściciela nieruchomości przyłącza i w konsekwencji przyłączenia do sieci kanalizacyjnej danej nieruchomości. Natomiast druga strona w zamian za wykonanie świadczenia zobowiązała się do dokonania wpłat w określonej w umowie wysokości.

W zaistniałej sytuacji należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie występuje usługodawca (Gmina), który na podstawie umowy cywilnoprawnej wykonuje usługi na rzecz innego podmiotu (mieszkańców gminy). Tym samym przekazywane na rzecz Wnioskodawcy wpłaty pieniężne przez mieszkańców z tytułu wykonania przyłączy do wybudowanej sieci kanalizacyjnej stanowią zapłatę za świadczenie usług. Usługa wykonania przyłączy do gospodarstw domowych jest więc usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i jak odpłata usługa podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych zakupów towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Z uwagi na spełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację ww. zadania, polegającego na wykonaniu przyłączy kanalizacyjnych. Tym samym, Wnioskodawca będzie miał również prawo do otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.