IBPP3/443-529/08/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 października 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-529/08/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 23 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłaty rocznej z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu w sytuacji ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych i użytkowych, których sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłaty rocznej z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu w sytuacji ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych i użytkowych, których sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina sprzedaje używane lokale mieszkalne i użytkowe wraz z ustanowieniem prawa wieczystego użytkowania gruntu, zgodnie z interpretacją indywidualną nr IBPP3/443-300/07/k.p. z dnia 19 marca 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej, która mówi że: "w odniesieniu zarówno do ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z jednoczesną dostawą lokali mieszkalnych lub użytkowych, będzie miało zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług".

Zgodnie z art. 71 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwsza opłatę i opłaty roczne. Do opłaty rocznej za oddanie nieruchomości zabudowanej używanym budynkiem mieszkalnym bądź użytkowym Gmina stosuje zwolnienie z podatku VAT. Opłaty roczne są bowiem konsekwencją ustanowienia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z jednoczesną dostawą lokali mieszkalnych lub użytkowych, do których miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na podstawie ww. artykułów. Ponadto opłaty roczne wynikają z tej samej czynności prawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina winna opodatkować podatkiem VAT - zwolniony - opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, która jest następstwem użytkowania wieczystego gruntu wraz z jednoczesną sprzedażą lokalu korzystającego ze statutu towaru używanego - zwolnionego z VAT, w przypadku kiedy pierwsza opłata za ustanowienie ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu jest również zwolniona z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro opłaty roczne wynikają z czynności prawnej (ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z jednoczesną dostawą lokali, do których miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT), to również powinny korzystać ze zwolnienia (stawka podatku VAT - zwolniony). Wynika to również z faktu, ze zastosowanie stawki zwolnionej z VAT od pobieranych opłat rocznych za wieczyste użytkowanie gruntu jest następstwem podjęcia wcześniejszych czynności, które w świetle ustawy o podatku od towarów i usług będące przedmiotem sprzedaży lokalu użytkowego lub mieszkalnego uzyskały status towaru używanego, zostały wraz z ustanowieniem prawa wieczystego użytkowania gruntu zwolnione z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy zauważyć, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W świetle art. 233 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela. Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy uznać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy o podatku od towarów i usług.

Potwierdza to również treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06. Prawo użytkowania wieczystego powstaje po dokonaniu wpisu do księgi wieczystej nieruchomości i od tego momentu gmina może żądać opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego oraz ustalenie opłat odbywa się na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 27 tej ustawy sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Z regulacji zawartych w art. 71 ust. 1, 2 i 4 ww. ustawy wynika, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Na mocy przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W świetle powyższego pierwsza opłata oraz opłaty roczne za cały okres, na jaki grunt zostaje oddany w wieczyste użytkowanie stanowią podstawę opodatkowania w rozumieniu cyt. wyżej art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż ustanawia on prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z jednoczesną dostawą lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10.

Ponieważ oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu traktowane jest jak dostawa tego gruntu, zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku będą miały zastosowanie przepisy art. 29 ust. 5 ww. ustawy. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, ze do dostawy gruntu (oddania w użytkowanie wieczyste) stosuje się analogiczna stawkę podatku jak przy dostawie lokali (części budynków) trwale z gruntem związanych.

Jeśli zatem dostawa lokali korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, z którym ten lokal jest związany.

W związku z tym cała kwota należna z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu (wartość pierwszej opłaty oraz opłat rocznych), jako prawa związanego z odrębną własnością lokali zwolnionych od podatku VAT korzysta również ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl