IBPP3/443-526/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki dotyczącej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w sytuacji wystawienia faktury przed wpłatą zaliczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki dotyczącej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w sytuacji wystawienia faktury przed wpłatą zaliczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (Spółka) dokonuje zakupu maszyn, wyposażenia oraz oprzyrządowania u kontrahentów zarejestrowanych jako podatnicy VAT w innych krajach Unii Europejskiej (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów). W ramach kontraktów Spółka jest zobowiązana do dokonywania przedpłat (zaliczek) w Euro dot. ww. nabycia. Kontrahenci zagraniczni wystawiają faktury VAT na zaliczki przed otrzymaniem zaliczki, z odroczonym terminem płatności (15-60 dni). Faktury te są następnie płacone przez Spółkę zgodnie z terminem płatności. Dostawcy nie potwierdzają wpływu zaliczki fakturą VAT. W momencie wysłania towaru kontrahenci wystawiają faktury końcowe na różnicę (niezafakturowaną wartość).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy powstaje w dacie:

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje dla zaliczek w dacie przelania kolejnej raty zaliczki dla faktury końcowej w dacie jej wystawienia przez dostawcę. Zgodnie z art. 20 pkt 7 ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów dla zaliczek powstaje z chwilą wystawienia przez podatnika od wartości dodanej faktury potwierdzającej otrzymanie przez niego części lub całości należności. Zgodnie z art. 222 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006. 347.1) państwa członkowskie mogą określić terminy wystawiania faktur przez podatników dostarczających towary i świadczących usługi na ich terytorium. Tak więc dyrektywa nie precyzuje momentu, w którym faktura powinna zostać wystawiona. Ogranicza się jedynie do stwierdzenia istnienia obowiązku jej wystawiania. Uregulowanie momentu wystawienia faktury pozostawiono w gestii państw członkowskich. W związku z tym, że wystawiona przez podmiot zagraniczny faktura na zaliczkę z punktu widzenia polskiego prawa nie dokumentuje żadnej czynności podlegającej obowiązkowi podatkowemu. Data wystawienia faktury nie może wskazywać momentu powstania obowiązku podatkowego. Dopiero dokonany przez Spółkę przelew powoduje spełnienie obu warunków określonych w art. 20 pkt 7 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 20 ust. 7 ustawy o VAT przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 65 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347 str. 1) w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty. W myśl zaś art. 66 ww. Dyrektywy w drodze odstępstwa od art. 63, 64 i 65, państwa członkowskie mogą postanowić, że VAT staje się wymagalny dla określonych transakcji lub dla określonych kategorii podatników w jednym z następujących terminów:

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż przepis art. 20 ust. 7 stanowi implementację ww. przepisów Dyrektywy.

W ocenie tut. organu, z powołanych wyżej zapisów art. 20 wynika, że ustawodawca wyraźnie oddzielił sytuacje, w których nabywca dokonuje zapłaty części lub całości należności przed dokonaniem dostawy, a dostawca potwierdza ten fakt wystawiając fakturę potwierdzającą otrzymanie całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru, od sytuacji gdy przed dokonaniem dostawy kontrahent zagraniczny wystawia fakturę z żądaniem zapłaty całości lub części wartości realizowanej dostawy. W przypadku wystawienia faktur zaliczkowych przez podatnika podatku od wartości dodanej istotna jest kolejność zdarzeń. Najpierw przyszły nabywca dokonuje wpłaty zaliczki, a następnie zagraniczny kontrahent wystawia fakturę potwierdzającą jej otrzymanie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przed terminem dokonania wpłaty Spółka otrzymuje od kontrahentów z UE faktury, które w treści zawierają żądanie wpłaty zaliczki w określonej kwocie i określonym terminie. Na podstawie otrzymanych faktur zaliczkowych Spółka dokonuje płatności. Natomiast w momencie wysłania towaru wystawiana jest faktura końcowa (rozliczeniowa) na różnicę niezafakturowaną tj. pomiędzy wartością dostarczonego wewnątrzwspólnotowo towaru a wpłaconymi przez Wnioskodawcę zaliczkami.

Analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że otrzymane przed wpłatą zaliczki faktury nie dokumentują żadnego zdarzenia gospodarczego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W efekcie wystawienie ww. faktur nie spowodowało dla Spółki powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

Natomiast faktura dokumentująca dostawę towaru przez zagranicznego kontrahenta skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego odpowiednio w trybie art. 20 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli została wystawiona przed terminem, o którym mowa w art. 20 ust. 5 powołanej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki związanej z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów w sytuacji nie wystawiania faktur dokumentujących te zaliczki oraz w części dotyczącej wykazywania podatku VAT na fakturze końcowej zostały zawarte w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.