IBPP3/443-523/11/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedaży używanych wyrobów jubilerskich - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odsprzedaży używanych wyrobów jubilerskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W ramach zabezpieczenia rzeczowego pożyczki lombardowej Wnioskodawca przyjmuje od klientów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) używane wyroby jubilerskie ze złota (złote pierścionki, łańcuszki, kolczyki, obrączki, sygnety, bransoletki - PKWiU 32.12.13.0).

Część klientów nie spłaca pożyczek, w związku z tym przedmioty te przechodzą na własność lombardu Wnioskodawcy i są odsprzedawane innym klientom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku odsprzedaży używanych wyrobów jubilerskich Wnioskodawca może opodatkować tylko marżę.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on w tym przypadku opodatkować tylko marżę od sprzedaży używanych wyrobów jubilerskich zgodnie z art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Wnioskodawca wskazał na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygnaturze IPPP2/443-654/10-4/AO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Działalność lombardowa polega na pożyczaniu pieniędzy pod zastaw. Klient korzystający z pożyczki lombardowej może odzyskać przedmiot zastawu po dokonaniu zwrotu pożyczonej kwoty wraz z prowizją naliczoną przez właściciela lombardu.

Zabezpieczenie udzielonej przez lombard pożyczki może być dokonane w drodze przewłaszczenia. Przewłaszczenie rzeczy na zabezpieczenie polega na przeniesieniu własności rzeczy na wierzyciela z równoczesnym zobowiązaniem go - pod warunkiem uiszczenia w terminie zabezpieczonego długu - do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika. W razie niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązania w umówionym terminie, podmiot świadczący usługę lombardową staje się nieograniczonym właścicielem rzeczy będącej przedmiotem przewłaszczenia. Przewłaszczone rzeczy najczęściej sprzedawane są w ramach prowadzonej działalności lombardowej.

Lombard wykonuje więc co do zasady, dwa główne rodzaje czynności, odmiennie opodatkowane podatkiem VAT:

* udzielanie pożyczek pieniężnych pod zastaw ruchomości i papierów wartościowych w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję),

* sprzedaż zastawionych i nieodebranych rzeczy, tj. dostawę towarów.

Dodatkowo mogą występować czynności o charakterze pomocniczym.

Sprzedaż nieodebranych zastawów, stanowi odrębną od świadczenia usług udzielania pożyczek pieniężnych pod zastaw działalność, polegającą na dostawie towarów.

Zasady opodatkowania na zasadzie marży, zostały uregulowane w przepisach Rozdziału 4 ustawy o VAT, "Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków".

Stosownie do art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Definicja towarów używanych, dla potrzeb tej szczególnej procedury, została zawarta w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z nim, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Z powyższego wynika, iż opodatkowanie marży nie może mieć zastosowania w przypadku niektórych towarów takich jak metale szlachetne lub kamienie szlachetne oznaczone symbolami CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112, PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0.

W tym miejscu należy podkreślić, iż zgodnie z notami wyjaśniającymi do kodu CN 7112 - Odpady i złom metali szlachetnych lub metali platerowanych metalami szlachetnymi; pozostałe odpady zawierające metale szlachetne lub związki metali szlachetnych, w rodzaju stosowanych zasadniczo do odzyskiwania metali szlachetnych - pozycja ta obejmuje w szczególności: złom zużytych lub zepsutych wyrobów (zastaw stołowych, wyrobów jubilerskich ze złota lub srebra, katalizatorów w postaci gazy tkanej itd.) nienadających się już do pierwotnego zastosowania; nie rozciąga się jednak na wyroby, które po naprawie lub renowacji lub bez naprawy lub renowacji, mogą zostać ponownie wykorzystane do poprzedniego celu lub, które można przekształcić do innego zastosowania bez poddania procesowi odzyskiwania metali szlachetnych.

Tym samym procedura marży nie znajduje zastosowania do sprzedaży nieodebranego zastawu, którego przedmiot stanowi złom złota. Zatem do sprzedaży takiego złomu złota, stosuje się ogólne zasady opodatkowania i zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawę opodatkowania stanowi wartość sprzedanego towaru pomniejszoną o kwotę należnego podatku.

W przypadku sprzedaży złomu złota, będzie miał zastosowanie art. 120 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję, zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania, w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty mar marży, o której mowa w tych przepisach.

Jak wspomniano wcześniej, co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

W przypadku sprzedaży na zasadach ogólnych złomu metali szlachetnych (złomu złota) zastosowanie będzie miała stawka podstawowa, określona w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy czyli stawka w wysokości 23%.

Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż w ramach zabezpieczenia rzeczowego pożyczki lombardowej Wnioskodawca przyjmuje od klientów (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) używane wyroby jubilerskie ze złota (złote pierścionki, łańcuszki, kolczyki, obrączki, sygnety, bransoletki - PKWiU 32.12.13.0).

Część klientów nie spłaca pożyczek, w związku z tym przedmioty te przechodzą na własność lombardu Wnioskodawcy i są odsprzedawane innym klientom.

Mając powyższe na uwadze, skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca sprzedaje używane wyroby jubilerskie ze złota (złote pierścionki, łańcuszki, kolczyki, obrączki, sygnety, bransoletki, co do których wskazał symbol - PKWiU 32.12.13.0), które zostały nabyte od podmiotów, o których mowa w art. 120 ust. 10 ustawy, to o ile przedmiotowe wyroby nie są złomem złota w znaczeniu podanym wyżej, Wnioskodawca może stosować opodatkowanie na zasadzie marży.

W tym miejscu tut. organ pragnie jednak zauważyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów lub usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, należy zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Wnioskodawca może opodatkować tylko marżę od sprzedaży używanych wyrobów jubilerskich zgodnie z art. 120 ustawy o VAT należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania odsprzedaży używanych wyrobów jubilerskich. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania pożyczek lombardowych i czynności niezbędnych do ich świadczenia została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.