IBPP3/443-517/11/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT dla działalności prowadzonej Czechach - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. został wniesiony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku VAT dla działalności prowadzonej Czechach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 kwietnia 2009 r. jako osoba fizyczna. Podstawowy rodzaj działalności jaką wykonuje to sprzedaż detaliczna kwiatów, czyli po prostu kwiaciarnia. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada jeden punkt sprzedaży w Polsce oraz jeden punkt na terytorium Republiki Czeskiej. Dla punktu polskiego prowadzona jest odrębna księgowość, dla punktu w Czechach również. Do dnia 1 lutego 2011 r. Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku VAT. Natomiast od tej daty zarejestrował się jako podatnik VAT w Polsce oraz podatnik VAT unijny.

Wnioskodawca uzyskał informację w Urzędzie Skarbowym w Czechach, że nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT. Na podstawie informacji zaczerpniętej w Urzędzie Skarbowym w Czechach nie ma on obowiązku rozliczania podatku VAT na terenie Republiki Czeskiej.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie dokonał w Czechach zgłoszenia do VAT ani do VAT UE. Towar przeznaczony do punktu w Czechach Wnioskodawca kupuje w Polsce. Na fakturze widnieje Czeski adres wykonywania działalności, a towar jest bezpośrednio przewożony do Czech, nie jest składowany w Polsce.

Wnioskodawca zasięgał opinii w różnych urzędach skarbowych na ten temat i otrzymywał różne odpowiedzi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dla działalności prowadzonej w Czechach należy również rozliczać podatek VAT w Polsce jako WDT.

Czy zakupy dokonane w Polsce przeznaczone w całości do punktu w Czechach, kiedy na fakturze widnieje czeski adres wykonywania działalności, powinny ujęte w deklaracji VAT i opodatkowane odpowiednią stawką VAT w Polsce.

Czy w związku z opodatkowaniem Wnioskodawca może odliczyć podatek zawarty w tych fakturach.

Zdaniem Wnioskodawcy: na podstawie dotychczas zebranych informacji nie ma on obowiązku rozliczania podatku VAT w Polsce od zakupów dokonywanych do punktu w Czechach. Faktury za towary zakupione w Polsce do punktu w Czechach nie muszą być ujmowane w deklaracji VAT-7. Nie przysługuje możliwość odliczenia z nich podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W świetle art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe określenie podatnika na gruncie przepisów krajowych jest odzwierciedleniem art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) zgodnie z którym "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną kwiatów (kwiaciarnie) na terytorium Polski oraz Czech. Wnioskodawca od 1 lutego 2011 r. jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce oraz podatnikiem VAT-UE. Wnioskodawca nie jest natomiast zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Czech. Dla punktu polskiego oraz dla punktu czeskiego prowadzona jest odrębna księgowość. W przypadku gdy towar zakupiony przez Wnioskodawcę w Polsce przeznaczony jest do punktu w Czechach, na fakturze widnieje czeski adres wykonywania działalności, a towar jest bezpośrednio przewożony do Czech, nie jest składowany w Polsce.

Stosownie do powyższego, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż w myśl ustawy o podatku od towarów i usług oraz dyrektywy 2006/112/WE ustawy Wnioskodawca, niezależnie czy od tego, że jest podmiotem zarejestrowanym na terytorium Polski i nie zarejestrowanym na terytorium Czech, to zarówno na terytorium kraju jak i terytorium Czech Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu na terytorium kraju podatkiem od towarów i usług oraz na terytorium Czech podatkiem od wartości dodanej (w zakresie ustalonym przez to państwo członkowskie).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi rozliczenie podatku VAT od nabyć towarów dokonanych przez Wnioskodawcę na terytorium kraju i przemieszczanych (transportowanych) dla punktu (kwiaciarni) w Czechach.

Stosownie do powyższego zauważa się co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie będącej przedmiotem interpretacji:

* dochodzi do przemieszczenia towaru z terytorium Polski na terytorium Czech,

* Wnioskodawca nabywa towary dla działalności gospodarczej (punktu) prowadzonej na terytorium Czech,

* na fakturach dokumentujących nabycie towaru widnieje adres prowadzenia działalności gospodarczej (punktu) w Czechach,

* Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT i VAT-UE i nie jest zarejestrowanym dla transakcji wewnątrz wspólnotowych na terytorium Czech.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 przez wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Powyższy przepis ma również swoje odzwierciedlenie w Dyrektywie 2006/112/WE tj. w art. 20 akapit pierwszy, zgodnie z którym wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów oznacza nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel rzeczowym majątkiem ruchomym wysyłanym lub transportowanym do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Natomiast miejsce opodatkowania wewnątrz wspólnotowego nabycia określają natomiast przepisy art. 25 ustawy o VAT oraz art. 40 i art. 41 dyrektywy 2006/112/WE.

W myśl powyższego zgodnie z art. 40 ww. Dyrektywy za miejsce wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce zakończenia wysyłki lub transportu tych towarów do nabywcy. Natomiast w świetle art. 41 akapit pierwszy ww. Dyrektywy bez uszczerbku dla przepisu art. 40, za miejsce wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i) uznaje się miejsce na terytorium państwa członkowskiego, które nadało numer identyfikacyjny VAT, pod którym nabywca dokonał takiego nabycia, chyba że nabywca wykaże, że nabycie to zostało opodatkowane VAT zgodnie z art. 40.

Natomiast n gruncie krajowych przepisów zawartych w art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrz wspólnotowe nabycie towaru uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrz wspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrz wspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z cyt. wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE wynika, iż co do zasady, czynność wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów opodatkowana jest w państwie przeznaczenia towarów. Jest to zgodne z mechanizmem opodatkowania transakcji wewnątrz wspólnotowych, w ramach których faktyczne opodatkowanie następować powinno w miejscu konsumpcji, którym jest zazwyczaj kraj przeznaczenia towarów. Faktyczne opodatkowanie towarów w miejscu ich przeznaczenia następuje poprzez określenie miejsca świadczenia w państwie przeznaczenia.

Miejscem opodatkowania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów jest państwo, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Chodzi tutaj o państwo, w którym transport definitywnie się zakończył. Będzie to zatem państwo przeznaczenia towarów będących przedmiotem wewnątrz wspólnotowego nabycia. Powyższa zasada ma charakter ogólny. Jej zastosowanie jest częściowo modyfikowane przez przepisy szczególne. Ich wprowadzenie związane jest m.in. z zapobieganiem przypadkom unikania opodatkowania.

Polscy podatnicy VAT oraz podatnicy podatku od wartości dodanej z innych państw członkowskich dokonujący transakcji wewnątrz wspólnotowych są obowiązani posługiwać się międzynarodowymi numerami identyfikacyjnymi.

Zasadą jest, że podatnik dokonuje wewnątrz wspólnotowego nabycia na terytorium kraju, w którym jest zarejestrowany jako podatnik rozpoznający transakcje wewnątrz wspólnotowe. Polska ustawa o VAT nazywa takich podatników "podatnikami VAT UE". Jeśli jednak podatnik dokonujący wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów poda numer identyfikacyjny inny niż ten, który przyznało mu państwo, na terenie którego kończy się transport towarów, to wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium państwa członkowskiego, które nadało podatnikowi numer identyfikacyjny. W tym przypadku będą zatem istniały dwa miejsca nabycia.

Jeśli jednak podatnik udowodni, że nabycie zostało opodatkowane na terytorium innego państwa członkowskiego, wówczas miejscem nabycia będzie tylko to inne państwo członkowskie, czyli to, w którym zakończył się transport (wysyłka) towarów. Nie ma wówczas niebezpieczeństwa braku opodatkowania danej transakcji.

Mając na uwadze cyt. wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie u Wnioskodawcy może wystąpić wewnątrz wspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski jeśli przy nabyciu towarów w Polsce, przemieszczanych do Czech - do punktu sprzedaży prowadzonego przez Wnioskodawcę na terytorium Czech, Wnioskodawca wskazał sprzedawcy adres w Czechach oraz podał sprzedawcy numer VAT UE poprzedzony prefiksem PL przyznanym mu w Polsce dla transakcji wewnątrz wspólnotowych. W powyższej sytuacji miejsce opodatkowania przy wewnątrz wspólnotowym nabyciu określają przepisy art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy art. 41 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112/WE.

W tej sytuacji ww. czynność wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów podlegać będzie opodatkowaniu według zasad określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli jednak Wnioskodawca przy nabyciu towarów w Polsce przemieszczanych do punktu sprzedaży na terytorium Czech nie podał sprzedawcy numeru VAT UE poprzedzonego prefiksem PL przyznanego mu w Polsce dla transakcji wewnątrz wspólnotowych, wówczas zastosowanie znajdzie ogólna zasada określona w art. 25 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w art. 40 Dyrektywy 2006/112/WE tj. miejscem opodatkowania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów będzie terytorium Czech jako miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów nabytych w Polsce. W tym przypadku do czynności wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów będą miały zastosowanie przepisy podatkowe obowiązujące na terytorium Czech.

Zauważyć należy, gdy zgodnie z przepisami art. 25 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem opodatkowania wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku będzie terytorium Polski wówczas Wnioskodawca zobowiązany będzie wykazać czynność tę w deklaracji składanej dla celów podatku VAT oraz wystawić fakturę wewnętrzną, o której mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o VAT. W myśl bowiem tego przepisu: w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. (...).

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług zawartymi w załączniku Nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.):

* w poz. 33 wykazuje się wartość wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, obliczoną zgodnie z art. 31 ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrz wspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej,

* w poz. 34 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów, obliczoną wg obowiązujących stawek.

W przedstawionym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż nie ma on obowiązku rejestracji na terytorium Czech jako podatnik VAT, nie ma również obowiązku rozliczania podatku VAT na terenie Republiki Czeskiej.

W związku z powyższym w deklaracji składanej dla celów podatku od towarów i usług (np. VAT-7) winien uwzględnić czynności dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Czech. Zgodnie bowiem z ww. objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W poz. tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Natomiast w kwestii odliczania podatku naliczonego zważyć należy co następuje:

Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego m.in. z tytułu wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów.

Natomiast prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadku wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy od wewnątrz wspólnotowego nabycia towarów (art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy).

Stosownie zaś do art. 86 ust. 11 ww. ustawy jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma on obowiązku rozliczania podatku VAT w Polsce do zakupów dokonywanych do punktu w Czechach oraz, że zakupy te nie muszą być ujmowane w deklaracji VAT-7 a także, iż nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.