IBPP3/443-493/08/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 8 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahenta ze Szwajcarii, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów od kontrahenta ze Szwajcarii, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabywa od szwajcarskiej firmy towar. Odprawa celna tego towaru zostaje dokonana na terenie Unii Europejskiej - w Niemczech. Odprawy tej dokonuje agencja spedycyjna, będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT. Agencja ta jest przedstawicielem podatkowym Wnioskodawcy.

Po dokonaniu odprawy celnej towar jest transportowany do siedziby Spółki w Polsce. Spółka traktuje te transakcje jako nabycie wewnątrzwspólnotowe i określa dla tej sytuacji moment powstania obowiązku podatkowego na 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów do Spółki w Polsce. Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w tym przypadku jest wartość przyjęta do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cena za towar, ponieważ dodatkowe koszty, które zwiększyłyby wartość celną nie występują. W przypadku Spółki podstawą opodatkowania jest cena nabycia towaru zgodna z wystawioną przez dostawcę fakturą, ponieważ inne należności nie są pobierane przez dostawcę.

Spółka wystawia jedną zbiorczą fakturę wewnętrzną za dany miesiąc, ujmując to nabycie w deklaracji VAT-7 zgodnie z powyżej wymienionym momentem powstania obowiązku podatkowego czyli w miesiącu następnym po dokonaniu dostawy do siedziby Spółki.

Do przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawianej fakturze wewnętrznej, Spółka stosuje kurs waluty z dnia powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji czyli z dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów. Natomiast w informacji podsumowującej kwartalnej VAT-UE Spółka wykazuje ten zakup towaru od kontrahenta szwajcarskiego jako nabycie wewnątrzwspólnotowe podając jednak numer NIP niemieckiego przedstawiciela podatkowego z przedrostkiem DE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo rozlicza to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wiążące się z tym nabyciem obowiązki sporządzania deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowujących VAT-UE oraz czy Wnioskodawca ma obowiązek poinformowania Urzędu Skarbowego o upoważnieniu Agencji niemieckiej do dokonywania odpraw na terenie Niemiec zaimportowanego wcześniej towaru od szwajcarskiego kontrahenta, który nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, zwanej dalej ustawą o VAT), zgodnie z art. 20 ust. 5 w wewnątrzwspolnotowym nabyciu towarów obowiązek powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Zgodnie z ust. 6 ww. art. 20 ustawy o VAT w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ww. ustawy w przypadku m.in. wewątrzwspólnotowego nabycia towarów wystawiane są faktury wewnętrzne za dany okres rozliczeniowy, a podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

W związku z powyższym przedmiotowa transakcja stanowiąca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, potwierdzona wystawieniem przez Spółkę faktury wewnętrznej jest wykazana w zakresie obrotu i podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług. Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ww. ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie cena nabycia towaru, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt jego wytworzenia (art. 31 ust. 5 ustawy o VAT).

Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest wartość przyjęta do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cena za towar wraz z dodatkowymi kosztami, które zwiększyły wartość celną. Dodatkowo podstawa opodatkowania obejmuje także podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia pobierane przez dostawcę (art. 31 ust. 2 ustawy o VAT).

W przypadku Wnioskodawcy podstawą opodatkowania jest cena nabycia towaru określona na fakturze dostawcy czyli kontrahenta szwajcarskiego. Ustaloną w ten sposób podstawę opodatkowania i wyliczony podatek należny trzeba udokumentować fakturą wewnętrzną i ująć w deklaracji dodatkowej we właściwym momencie. Dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zasady określające obowiązek podatkowy znajdują się w art. 20 ust. 5 i 6 ustawy o VAT. Obowiązek podatkowy dla tych transakcji powstaje zasadniczo 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Jeśli jednak przed tym terminem podatnik podatku od wartości dodanej wystawi fakturę, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia.

Zasada ta jednak nie znajduje w tym przypadku zastosowania. Towary są własnością polskiego podatnika czyli Wnioskodawcy, który nie wystawi sam sobie faktury. Nie zrobi tego także przedstawiciel podatkowy - niemiecka Agencja. Zbędnym jest wystawianie faktury sprzedaży przez przedstawiciela fiskalnego, gdyż występuje on tylko w rozliczeniu należności celnych. Zatem w przypadku Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Tego też dnia powinna zostać wystawiona faktura wewnętrzna.

Dokonując przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania i podatku należnego w wystawionej fakturze wewnętrznej, należy zastosować kurs z dnia powstania obowiązku podatkowego dla tej transakcji (§ 37 ust. 3 rozporządzenia w sprawie VAT), czyli z dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Zastosowany kurs walut wyznaczony jest przez moment powstania obowiązku podatkowego, a nie dzień wystawienia faktury.

Dodatkowym obowiązkiem podatnika, który dokonał wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, jest złożenie informacji podsumowującej pamiętając, że dla tej specyficznej transakcji, jako kontrahenta należy wskazać przedstawiciela podatkowego.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca uważa, że jego postępowanie w przedstawionym nabyciu wewnątrzwspólnotowym jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)- dalej ustawą o VAT- przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku więc gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż import towarów nastąpił na terytorium Niemiec wobec czego podlega on przepisom tego państwa. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż odprawy celnej dokonano przez przedstawiciela podatkowego zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzwspolnotowych oraz po dokonaniu tej odprawy celnej towar został przetransportowany do siedziby Spółki w Polsce.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Przedmiotowe przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski w świetle ww. przepisów należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a zatem podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m.in. w ust. 6 art. 20 ustawy o podatku VAT.

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zasada ta jednak nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka przemieszcza towary należące do jej przedsiębiorstwa z terytorium Niemiec na terytorium kraju. Obowiązek podatkowy powstanie zatem zgodnie z art. 20 ust. 5 ww. ustawy o VAT tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

W związku z powyższym obowiązkiem podatnika jest wystawienie faktury wewnętrznej na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT zgodnie, z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne, za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonanie w tym okresie (...).

Skoro w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy powstał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, Wnioskodawca ma zatem obowiązek wystawić z tego tytułu, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, fakturę wewnętrzną.

Zgodnie z przepisem art. 31 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 31 ust. 2 podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia opisanego w złożonym wniosku należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Spółce towary.

Tak określona podstawa opodatkowania obejmie też podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku (art. 31 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy). A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia.

Tak określona podstawa opodatkowania będzie powiększona o wydatki dodatkowe, pod warunkiem, że wydatki te będą pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnatrzwspólnotiwego nabycia. Wszystkie inne koszty uboczne pobierane przez Agencję, za które zapłata została dokonana przez Spółkę na rzecz Agencji nie będą powiększały podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ponieważ zatem, jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w przedmiotowej sprawie nie występują inne należności pobierane przez dostawcę to stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, jednakże tylko w sytuacji gdy cło należne za towar wynosi 0.

W myśl § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (ust. 2).

Natomiast w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (ust. 3).

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług (ust. 4).

Zatem w świetle cyt. wyżej przepisu § 37 ust. 3 rozporządzenia, w związku z faktem, iż w przedmiotowej sprawie nabycie wewnątrzwspólnotowe nie będzie udokumentowane fakturą, kwoty wyrażone w walucie obcej z tytułu dokonanej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów winny zostać przeliczone według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego tj. na dzień 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. W przypadku gdy na ten dzień bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

Jak wskazano wyżej transakcja opisana w przedmiotowym wniosku spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ww. ustawy o VAT i będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwanej dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Przemieszczenie nabytych przez Spółkę towarów z terytorium Niemiec na terytorium kraju, będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie za wynagrodzeniem (art. 11 ust. 1 ustawy), dlatego też przedmiotowa transakcja winna być uwzględniona w informacji podsumowującej VAT UE, w której z uwagi na to, że Agencja Spedycyjna jest przedstawicielem Spółki na terytorium Niemiec, winna być wykazana z numerem Agencji Spedycyjnej.

Ponadto zauważa się, iż przepisy o podatku od towarów i usług, nie nakładają obowiązku informowania właściwego urzędu skarbowego o upoważnieniu agencji niemieckiej do występowania jako przedstawiciela podatkowego w Niemczech i dokonywaniu odpraw celnych dla importowanych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Równocześnie w miejscu tym należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, ul. Rakowiecka 10, 31-511 Kraków.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.