IBPP3/443-489/08/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana S., przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca po śmierci ojca w 2003 r. w drodze spadku w części ustawowej nabył #188; budynku w budowie, pozostałe #190; nalezą do matki Wnioskodawcy (budynek pierwotnie stanowił współwłasność w równych częściach rodziców Wnioskodawcy.Nie został dokonany dział spadku a nabyte części są zgodne z postanowieniem Sądu o nabyciu spadku.W 2008 r., jako współwłaściciele budynku w budowie Wnioskodawca wraz ze swoją matką zawarli umowę przedwstępną sprzedaży budynku z osobami fizycznymi prowadzącymi wspólnie działalność gospodarczą, jako spółka cywilna.Na podstawie zawartej umowy została wpłacona zaliczka a pozostała cena sprzedaży ma zostać wpłacona najdalej do końca 2008 r., dopiero po wpłacie całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesiona na kupujących własność budynku. Budynek został udostępniony kupującym w cele dokończenia jego budowy.Wnioskodawca nigdy wcześniej nie sprzedawał żadnej nieruchomości. Nie prowadził żadnej działalności gospodarczej a co za tym idzie nie jest również podatnikiem podatku VAT.Pierwotnym zamysłem kupujących było wykończenie budynku i jego sprzedaż, a środki uzyskane z jego sprzedaży w części miały zostać przeznaczone na pokrycie ceny zgodnie z zawartą przedwstępną umową jego sprzedaży.Kupujący poinformowali Wnioskodawcę, że zmienili plany i chcą wydzielić z budynku kilka mieszkań, a z ich sukcesywnego zbywania pokryć pozostałą należną Wnioskodawcy kwotę sprzedaży zgodnie z zawarta umową przedwstępną sprzedaży budynku. Wiąże się to jednak z tym, iż do momentu pokrycia całości ustalonej w umowie przedwstępnej ceny sprzedaży budynku poszczególne umowy przedwstępne oraz ewentualnie umowy przenoszące własność poszczególnych lokali na ich nabywców muszą zostać zawierane z Wnioskodawca i jego matką, czyli obecnymi właścicielami budynku (dopiero po wpłacie całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesiona na kupującego własność budynku).Pismem z dnia 28 lipca 2008 r. Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek o następujące dane:Faktyczne wydanie budynku kupującemu tj. osobom fizycznym prowadzącym wspólnie działalność gospodarczą jako spółka cywilna, nastąpiło 23 kwietnia 2008 r. tj. w dniu zawarcia aktu notarialnego.Kupujący bądź firmy działające na jego zlecenie prowadzi w budynku prace związane z jego wykończeniem oraz dostosowaniem jego powierzchni do zaplanowanego przez siebie podziału na mieszkania (wykonanie ścianek działowych, wszelkich instalacji, tynków itd.).Z informacji jakie uzyskał Wnioskodawca w budynku ma zostać wyodrębnione 7 samodzielnych pełnowartościowych lokali mieszkalnych (od 50 do 70 m²) wraz z piwnicami oraz dwoma garażami.Plan podziału został sporządzony na zlecenie kupującego i w uzgodnieniu z nim.Przyszłych nabywców lokali szuka kupujący samodzielnie oraz za pośrednictwem agencji nieruchomości.Reasumując wszelkie działania związane z wykończeniem budynku a w efekcie prowadzące do wyodrębnienia poszczególnych lokali oraz znalezieniem na nich nabywców prowadzone są przez kupującego bądź firmy działające na jego zlecenie.Zgodnie z zawartym aktem notarialnym zamiarem Wnioskodawcy i jego matki jest sprzedaż budynku a nie poszczególnych mieszkań. Wnioskodawca wraz matką, jako sprzedający w celu uzyskania zapłaty całości kwoty sprzedaży budynku określonej w umowie przedwstępnej jego sprzedaży będą zawierać z nabywcami poszczególnych lokali przedwstępne umowy sprzedaży oraz ewentualnie umowy przenoszące własność lokali (dopiero po wpłacie całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesiona na kupujących własność budynku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Biorąc pod uwagę fakt, iż kwota sprzedaży budynku ustalona w umowie przedwstępnej, którą jako sprzedający Wnioskodawca zawarł z kupującymi tj. osobami fizycznymi prowadzącymi wspólnie działalność gospodarczą, jako spółka cywilna ma zostać pokryta ze sprzedaży poszczególnych lokali wydzielonych w tym budynku pytanie jest następujące:

Czy zawierając z nabywcami przedwstępne umowy sprzedaży oraz ewentualnie umowy przenoszące własność wydzielonych lokali w celu uzyskania zapłaty całości kwoty sprzedaży budynku (dopiero po wpłacie całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesiona na kupujących własność budynku) określonej w umowie przedwstępnej jego sprzedaży, Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od kwot uzyskanych ze sprzedaży tych lokali mieszkalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty otrzymywane przez niego z tytułu sprzedaży poszczególnych lokali w celu pokrycia kwoty ustalonej w umowie przedwstępnej sprzedaży budynku, którą jako sprzedający zawarł z kupującymi tj. osobami fizycznymi prowadzącymi wspólnie działalność gospodarczą, jako spółka cywilna nie będą objęte podatkiem VAT, gdyż:

* zgodnie z zawartą umową przedwstępną celem Wnioskodawcy, jako sprzedającego jest sprzedaż budynku a nie poszczególnych lokali;

* Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnej nieruchomości, czyli sprzedaż ta nie ma charakteru powtarzalnego;

* w zaistniałej sytuacji jedyna drogą do uzyskania zapłaty całości kwoty ze sprzedaży budynku określonej w umowie przedwstępnej jest sprzedaż poszczególnych lokali, które zostaną w nim wydzielone.

* Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej a co za tym idzie nie jest również podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy). Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną. W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy) czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego.W tym stanie rzeczy nie mają decydującego znaczenia dla opodatkowania dostawy gruntów podstawy cywilnoprawne danej transakcji.

Za dostawę towarów uznaje się również, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy rzeczywiste wydanie towarów na podstawie umowy mającej na celu udostępnienia towarów do używania na czas określony lub na podstawie umowy sprzedaży towarów z odroczonym terminem płatności, która to umowa przewiduje przeniesienie własności po wniesieniu całej płatności. O ile art. 7 ust. 1 zawiera definicję dostawy towarów, o tyle ust. 1 pkt 2 tego artykułu rozszerza definicję dostawy towarów. Oznacza to, że w przypadku faktycznego wydania towarów, których własność zostanie przeniesiona w przyszłości, opodatkowaniu podlega rzeczywiste wydanie towaru, w wyniku którego przenoszone jest ekonomiczne prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 potwierdza zatem poprawność przedstawionej wyżej interpretacji pojęcia dostawy towarów i odwołanie się do kategorii ekonomicznych, a nie prawnych. Tym samym wydanie towarów, w konsekwencji których użytkownik nabywa prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel a przeniesienie prawa własności ma miejsce w terminie późniejszym, są uznane za dostawę towarów. Sam sposób dokonania płatności nie wpływa na klasyfikację transakcji.Koncepcja przyjęta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, czyli odwołanie się do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, wyraźnie odcina się od przeniesienia prawa własności jako kryterium uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu. Istotne jest natomiast przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel. Aby zatem dysponować towarem jak właściciel nabywca powinien mieć swobodę w dysponowaniu towarem zbliżoną do właściciela. Jeżeli więc np. nabywca może towar dowolnie zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jakby stanowiło ono dostawę towarów. Należy stwierdzić, że brak prawa do dalszego przeniesienia prawa własności (w przypadku, gdy nabywca takiego prawa wcześniej nie nabył) nie może być przesłanką uznania, że podatnik nie dysponuje towarem "jak właściciel".

Istotne znaczenie w systemie podatku od wartości dodanej pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel oraz związane z nim wątpliwości interpretacyjne sprawiły, że stało się ono przedmiotem analizy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.W sprawie C-320/88 Spółka Safe BV będąca stroną postępowania dokonała przeniesienia na spółkę Kats NV praw związanych z należącym do niej budynkiem oraz przynależnym do niego gruntem. Transakcja nie została opodatkowana podatkiem VAT w momencie wydania nieruchomości. Zgodnie z umową Kats NV zostało upoważnione do pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości, stając się jednocześnie odpowiedzialne za wszelkie koszty i ryzyka z nią związane. Prawo własności pozostało przy Safe BV, która zobowiązała się do jego przeniesienia w dowolnym momencie na życzenie Kats NV i na podmiot wskazany przez tą ostatnią spółkę. Jednocześnie Safe BV udzieliła podmiotowi korzystającemu z nieruchomości pełnomocnictwa do wykonywania wszelkich czynności niezbędnych do przeniesienia w przyszłości prawa własności. Analizując powyższą sprawę Rzecznik Generalny oraz Europejski Trybunał Sprawiedliwości zauważyli, że dostawa towarów w rozumieniu VI Dyrektywy nie ogranicza się do cywilistycznego przeniesienia prawa własności. Istotne znaczenie ma przeniesienie ekonomicznego prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, pod warunkiem że daje ono w praktyce nabywcy analogiczne prawa jak przeniesienie tytułu prawnego. Rzecznik Generalny stwierdził, że w przedmiotowej sprawie prawa przysługujące Safe BV zostały ograniczone w tak znaczącym stopniu, tj. jedynie do formalnego posiadania prawa własności, że uzasadnione jest przyjęcie, iż Kats NV nabyła prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel. Ponadto w orzeczeniu podkreślone zostało, że takie rozumienie art. 5 (1) VI Dyrektywy jest zgodne z przyjętym założeniem wprowadzenia uniwersalnej definicji czynności opodatkowanych. Interpretacja definicji dostawy towarów czynności opodatkowanych w oparciu o niezharmonizowane przepisy krajowe pozostawałaby w sprzeczności z podstawowym celem funkcjonowania podatku VAT, jakim jest powszechność opodatkowania.Uzasadnienie zawarte w powyższym orzeczeniu ETS jest konsekwencją tego, iż prawo cywilne jest dziedziną prawa niezharmonizowaną na obszarze Wspólnoty, co powoduje, że jego przepisy mogą się znacznie różnić w poszczególnych państwach członkowskich. Różnice mogą dotyczyć nie tylko cywilistycznej definicji własności, ale także warunków i momentu samego przeniesienia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (wraz z matką) zawarł umowę przedwstępną sprzedaży budynku, na mocy której w dniu 23 kwietnia 2008 r. wydano nabywcy - spółce cywilnej budynek w celu dokończenia jego budowy.Nabywca uiścił zaliczkę, zaś pozostała część należności za budynek powinna zostać uregulowania do końca 2008 r. i dopiero z chwilą uiszczenia całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesione na nabywcę (spółkę cywilną) prawo własności tego budynku. Spółka cywilna zamierza wydzielić w przedmiotowym budynku siedem lokali mieszkalnych o powierzchni od 50 do 70m2 wraz z piwnicami oraz dwoma garażami, w celu sukcesywnej ich sprzedaży, przy czym otrzymane należności w związku ze sprzedażą mieszkań przeznaczone zostaną na pokrycie należnej Wnioskodawcy ceny z tyt. sprzedaży budynku, zgodnie z zawartą przedwstępną umową sprzedaży budynku.W związku z powyższym spółka cywilna bądź firmy działające na jej zlecenie prowadzi w budynku prace związane z jego wykończeniem oraz dostosowaniem jego powierzchni do zaplanowanego przez nabywcę podziału budynku na lokale mieszkalne, tj. wykonanie ścianek działowych, wszelkich instalacji, tynków itd. Plan podziału budynku na mieszkania został sporządzony na zlecenie nabywcy budynku tj. spółki cywilnej i w uzgodnieniu z nim. Przyszłych nabywców lokali samodzielnie szuka spółka cywilna oraz za pośrednictwem agencji nieruchomości. Zatem wszelkie działania związane z wykończeniem budynku oraz wyodrębnieniem poszczególnych lokali prowadzone są przez nabywcę budynku tj. spółkę cywilną lub przez firmy działające na jej zlecenie. Zamiarem Wnioskodawcy jest wyłącznie sprzedaż budynku a nie poszczególnych mieszkań. W celu uzyskania całej należnej kwoty ze sprzedaży budynku, określonej w umowie przedwstępnej sprzedaży budynku, Wnioskodawca jako posiadający prawo własności budynku będzie zawierać z nabywcami poszczególnych lokali przedwstępne umowy sprzedaży oraz ewentualnie umowy przenoszące własność lokali. Jednakże dopiero po wpłacie całości ustalonej w umowie ceny sprzedaży zostanie przeniesiona na spółkę cywilną własność budynku.

Z powyższego wynika, iż umowa zawarta z nabywcą budynku tj. spółką cywilną znacząco ograniczyła prawo Wnioskodawcy do rozporządzania budynkiem. W istocie prawo Wnioskodawcy sprowadza się do formalnego posiadania prawa własności w rozumieniu cywilistycznym i do zawierania umów przenoszących własność wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Mając na względzie przedstawione powyżej pojęcie dostawy towarów obowiązujące na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług oraz wyrok ETS w sprawie 320/88 stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w dniu 28 lipca 2008 r. tj. w dniu wydania budynku spółce cywilnej, dokonał dostawy towaru (budynku) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy na rzecz jego nabywcy tj. spółki cywilnej. W konsekwencji dostawy poszczególnych, nowo wyodrębnionych lokali mieszkalnych, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług będą dokonywane przez spółkę cywilną, władającą tymi lokalami jak właściciel (w sensie władztwa ekonomicznego). Tym samym czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT przez spółkę cywilną na zasadach ogólnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług w tym również z tyt. dostawy towaru w postaci budynku wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie tej czynności konieczne jest, by dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Pojęcie "podatnik" ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu określa zakres przedmiotowy opodatkowania, to określenie pojęcia "podatnik" wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana i czynność ta została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej. Należy w tym miejscu zauważyć, że obie te cechy powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności np. dostawy towaru w postaci budynku, konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - pozostaje poza zakresem opodatkowania. Co prawda przepisy ustawy nie wyrażają tego wprost, niemniej z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku w ogólności, w tym również podatku od towarów i usług, wynika konieczność, aby podmiot wykonujący czynność opodatkowaną występował w odniesieniu do tej czynności jako podatnik. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotowy budynek został nabyty w drodze spadku, zatem okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, że nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, lecz prywatnych, to przepisy art. 15 ust. 1 i 2 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług sprzeciwiają się uznaniu za podatnika podatku VAT osoby dokonującej wyprzedaży majątku własnego.Taka zaś właśnie sytuacja ma miejsce w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym obejmującym sprzedaż budynku z majątku osobistego, nabytego w drodze spadku. Majątek ten został więc nabyty jako majątek osobisty, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego dostawa nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania zbywającego za podatnika VAT.Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Ponadto z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy Finanzamt Goslar a Brigitte Breitsohl). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

W świetle powyższego w odniesieniu do czynności dostawy przedmiotowego budynku na rzecz spółki cywilnej, Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tyt. tej dostawy.

Tym samym stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych, na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja wydana została tylko dla Wnioskodawcy.Natomiast, jeżeli Współwłaściciel (matka) również jest zainteresowany otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stany faktycznego, zapytania i wlasnego stanowiska w sprawie oraz dokonania stosownej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.