IBPP3/443-485/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów

z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.) i z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.) oraz z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 9, 13 i 26 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. wygrała przetarg na zakup nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr 1128 o pow. 0,5416 ha (prawo własności). Na działce nr 1128 znajdują się obecnie 2 budynki.

Budynek mieszkalno - usługowy powstał w wyniku trzech etapów rozbudowy.

W 1991 r. H. i M. M. otrzymali drogą darowizny dom mieszkalny o pow. 94 m² wraz z zabudowaniami gospodarczymi (brak danych o wielkości zabudowań - ok. 100 m²), wybudowanymi w 1968 r. Wartość darowizny oszacowano na kwotę 248 628 000,00 starych. Nabycie nieruchomości nastąpiło bez podatku VAT.

W tych zabudowaniach M. M. prowadził opodatkowaną działalność gospodarczą. M. M. prowadził działalność gospodarczą na własny NIP, H. M. była osobą współpracującą - nie prowadziła działalności gospodarczej samodzielnie, tylko wraz z mężem - działalność gospodarcza na imię obojga małżonków. H. i M. M. nigdy nie byli wspólnikami spółki cywilnej. H. M. dopiero od 2005 r. prowadzi własną działalność gospodarczą pod firmą F. R.

M.M. w latach 1996-97 dokonał rozbudowy budynków gospodarczych dla celów własnej działalności gospodarczej o ok. 215 m².

Następnie Wnioskodawca w latach 2001-2004 powiększył budynki gospodarcze o 446m2. Uzyskano wówczas powierzchnię całkowita dla celów działalności gospodarczej o powierzchni 759,64 m².

Nastąpiło wówczas połączenie wspólnym dachem budynków gospodarczych z domem mieszkalnym o pow. 94m2.

W 2007 r. dokonano trzeciego etapu rozbudowy, powiększając powierzchnię pod wynajem o 170 m².

Pierwsze dwie rozbudowy nie wymagały odbioru budowlanego, trzecia rozbudowa wymagała takiego odbioru, lecz do tej pory go nie posiada. Niezbędne są dalsze inwestycje i nakłady finansowe, aby obiekt doprowadzić do odbioru. Pomimo braku odbioru trzeciej części, w całym budynku prowadzona jest działalność gospodarcza opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Poniesione nakłady inwestycyjne, związane były z zakupami towarów podlegających odliczeniu VAT i zwiększyły wartość środka trwałego w następujący sposób: XII 2003 r. - 557 016,15 zł; XII 2004 r. - 70 357,75 zł; XII 2005 r. - 10 701,36 zł; XII 2007 r. - 170 262,99 zł

Zgodnie z przepisami o podatku dochodowym wartość początkowa budynku nie zwiększa się wraz z kolejnymi nakładami inwestycyjnymi, tylko ma stały poziom 24.862, 80 zł (wartość darowizny z 1991 r.). Wydatki na ulepszenie ponoszone przez Firmę Handlową M. M. przekroczyły 30% wartości początkowej w latach: 1997, 2003, 2004, 2005, 2007. Wydatki poniesione w 2007 r. miały miejsce już po wynajęciu budynku w 2006 r. (tekst jedn. styczniu 2006 r. wynajęto dla firmy F. R. 789,40 m² powierzchni, co stanowi 85% całkowitej powierzchni budynku służącego działalności gospodarczej). Ponoszone nakłady dotyczyły części przeznaczonej pod wynajem, a więc 85% powierzchni budynku.

Pozostałe 15% starej części obiektu - funkcjonującej od 1996 r. jest w użytkowaniu Firmy Handlowej M. M. w upadłości i zostało rozbudowane w 1997 r. Wtedy poniesione nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej. Od tego momentu ponoszono jedynie drobne wydatki na bieżące odnowienia pomieszczeń (malowanie ścian), które nie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Dom zamieszkały jest od 1997 r. ale nie posiada odbioru budowlanego. Przy jego budowie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dom mieszkalny nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych dom mieszkalny należy do klasy 1110 - budynki mieszkalne jednorodzinne.

W 2007 r. ogłoszono upadłość Firmy Handlowej M. M. i majątkiem zarządza Syndyk. Syndyk sprzedaje cały majątek z 22% VAT bez względu na rodzaj nieruchomości Sprzedaje tak też grunty rolne. Przedmiotem działalności Firmy Handlowej M. M. nigdy nie był obrót nieruchomościami, posiadane nieruchomości służyły do prowadzenia własnej działalności gospodarczej (handel detaliczny) i zamieszkania. Spółka z o.o. założona przez córki upadłego w roku 2010 chce wykupić dom rodzinny wraz z budynkiem mieszkalno-usługowym i gruntem z masy upadłości firmy ojca. Syndyk ogłosił w ofercie przetargowej cenę netto sprzedaży oraz VAT 22%. W przetargu zatwierdzono ofertę spółki z o.o., a zawarcie umowy sprzedaży ma nastąpić do 31 lipca 2010 r. Jednak według wiedzy zdobytej po przetargu przez wspólników spółki, od omawianej nieruchomości nie powinien być naliczony podatek VAT, a niesłusznie naliczony nie może podlegać odliczeniu.

Przedmiotem zapytania nie jest grunt rolny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od omówionej nieruchomości syndyk powinien naliczyć podatek VAT, a jeśli tak to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów

i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) z opodatkowania zwolniona jest sprzedaż budynków, budowli lub ich części. Wyjątek startowi jedynie sytuacja, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Analizując treść powołanych przepisów oraz zaistniały stan faktyczny uznać należy, że dostawa zabudowanej nieruchomości, która była użytkowana do czynności podlegających opodatkowaniu od 1991 r. oraz wynajmowana od 1 stycznia 2006 r. - na podstawie faktury VAT - korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż w przedmiotowej sprawie dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą minęły co najmniej 2 lata. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 14 ustawy o VAT pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W przypadku rzeczonej nieruchomości uznać należy, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło

w 1991 po otrzymaniu darowizny budynków i przeznaczeniu ich na działalność gospodarczą objętą podatkiem VAT od początku jego istnienia. Ponadto po dokonaniu ulepszeń w budynku w roku 2005, z chwilą oddania w odpłatny najem budynku najemcy-firmie F. R., na podstawie urnowy najmu z dnia 1 stycznia 2008 r. dokonało się drugie zasiedlenie.

Reasumując, sprzedaż w drodze ustnego przetargu nieograniczonego nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym oraz domem mieszkalnym będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tą samą stawką podatku od towarów i usług będzie objęta dostawa gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki - zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, który mówi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Treść powyższego przepisu oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nabywanej przez Spółkę z o.o. nieruchomości spełnione są wszystkie przesłanki mówiące, że sprzedaż jest zwolniona od podatku VAT.

Zdaniem wnioskodawcy 85% powierzchni ma pierwsze zasiedlenie powyżej 2 lat (umowa najmu styczeń 2006 r.), a pozostałe 15% powierzchni służy własnej działalności gospodarczej powyżej 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie i czy dotyczyło całej nieruchomości czy tylko jej cześci.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza kupić działkę nr 1128, na której znajdują się 2 budynki.

Wzrost wartości budynku dotyczący 85% części usługowej przekraczający 30% wartości początkowej nastąpił w latach: 1997, 2003, 2004, 2005, 2007 w związku z nakładami na ulepszenie.

Natomiast wzrost wartości budynku dotyczący 15% części usługowej przekraczający 30% wartości początkowej nastąpił w 1997 r. również w związku z nakładami na ulepszenie.

Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia doszło jedynie w przypadku 85% części usługowej budynku mieszkalno-usługowego, która to część ww. budynku w 2006 r. została oddana w najem, gdyż ta część budynku została oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (najem). W 2007 r. Wnioskodawca w stosunku do wynajętej części poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu o podatku dochodowym, które przekroczyły 30% wartości początkowej.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą 85% części usługowej budynku mieszkalno-usługowego upłynął okres dłuższy niż 2 lata i sprzedaż tej części ww. budynku podlegać będzie zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie pozostałych 15% części usługowej budynku mieszkalno-usługowego, który był wykorzystywany przez Firmę Handlową M. M. w upadłości stwierdzić należy, iż nie może ona korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie zostaną bowiem spełnione przesłanki pierwszego zasiedlenia oraz upływu okresu dłuższego niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku mieszkalno-usługowego.

W tym miejscu należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy o VAT).

W związku z powyższym sprzedaż pozostałych 15% części usługowej budynku mieszkalno - usługowego będzie mogła skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a. M. M. przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego, wartość wydatków na ulepszenie w 1997 r. przekroczyła 30% wartości początkowej i przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków, jednakże M. M. wykorzystywał tę część budynku mieszkalno-usługowego do prowadzenia działalności gospodarczej (wykonywania czynności opodatkowanych) przez okres powyżej 5 lat, a więc został spełniony warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 7a ww. ustawy. W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku sprzedaży części mieszkalnej o powierzchni użytkowej 94,34 m² budynku mieszkalno - usługowego oraz domu mieszkalnego o powierzchni 180 m² stwierdza się co następuje:

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Zagadnienie podatnika oraz działalności gospodarczej zostało uregulowane w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.). Zgodnie z ww. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz przepisów wspólnotowych wynika, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 9 Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale

w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek nabywany na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej w przypadku jego sprzedaży zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może skutkować uznaniem takiej sprzedaży za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. A zatem uznanie osoby za podatnika również w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów.

W związku z powyższym sprzedaż części mieszkalnej o powierzchni użytkowej 94,34 m² budynku mieszkalno - usługowego oraz budynku mieszkalnego o pow. 180 m² wybudowanego przez M. M. w latach 1994-1997 należy potraktować jako sprzedaż z majątku prywatnego, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy w części mieszkalnej ustanowiono nieodpłatną, dożywotnią i niepodzielną służebność osobistą na rzecz K. i J. G. i ta część nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, a dom mieszkalny jest zamieszkany przez rodzinę sprzedającego od 1997 r. i również nie był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej. W tej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Mając na uwadze cyt. wyżej przepis art. 29 ust. 5 ww. ustawy stwierdzić należy, iż dostawa ww. gruntu związanej:

* z 85% części usługowej budynku mieszkalno-usługowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 29 ust. 5 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy,

* z 15% części usługowej budynku mieszkalno-usługowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 29 ust. 5 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

Natomiast dostawa gruntu związanego z częścią mieszkalną o powierzchni użytkowej 94,34 m² budynku mieszkalno-usługowego oraz z budynkiem mieszkalnym o pow. 180 m² nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilno prawnych zawarta zostanie w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.