IBPP3/443-462/08/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 lipca 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-462/08/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) i z dnia 11 lipca 2008 (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu na której znajduje się budowla w postaci ogrodzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) oraz z dnia 11 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu na której znajduje się budowla w postaci ogrodzenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia zamierza sprzedać nieruchomości obejmujące działkę gruntu o powierzchni ok. 0,6 ha, zakupioną w roku 1980, na której znajduje się budowla w postaci ogrodzenia trwale z gruntem związanego i wiata drewniana niezwiązana trwale z gruntem. Przy zakupie wiaty Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa wiata jest wykorzystywana dla potrzeb własnych Wnioskodawcy. Ogrodzenie wzniesiono w 1981 r., a wiatę posadowioną przez dzierżawcę zakupiono od niego w roku 2001, na ww. obiekty nie czyniono żadnych nakładów. Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działki gruntowej o powierzchni ok. 0,46 ha. Prawo to Spółdzielnia nabyła w 1995 r., a poprzednio od 1981 r. posiadała działkę w użytkowaniu. Na działce znajduje się budowla w postaci ogrodzenia wzniesionego w 1981 r.

Ogrodzenie jest wspólne dla obydwu sąsiadujących, wymienionych działek przez co tworzą one jedną całość.

Tereny na którym znajdują się przedmiotowe działki nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego. Możliwość zagospodarowania i zainwestowania działki określa decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z nieobowiązującym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzonego uchwałą Rady miejskiej nr VI/54/97 z dnia 29 listopada 1994 r. będące przedmiotem wniosku działki położone były częściowo na terenach o symbolach B1MN/U tereny osiedleńcze dla realizacji różnych form mieszkalnictwa, usług i rzemiosła, z mieszkalnictwem jako funkcją dominującą, B11KS tereny urządzeń zaplecza motoryzacyjnego związane z obsługą techniczną pojazdów oraz obsługą komunikacyjną (parkingi, stacje paliw, stacje obsługi samochodów), 08Z ulice zbiorcze zapewniające obsługę dzielnic mieszkaniowych oraz przemysłowych.

Ogrodzenie trwałe działek wzniesione w 1981 r. i jest to ogrodzenie w ramach stalowych na cokole betonowym znajdujące się w ewidencji środków trwałych Spółdzielni grupa 2 budowle.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budowlą należy naliczyć podatek VAT od całej transakcji i według jakiej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż budowli (ogrodzenia) połączonej trwale z gruntem znajdującym się w użytkowaniu wieczystym winna być potraktowana w sposób następujący. Budowla jest używana ponad 5 lat od końca roku, w którym zakończono jej budowę i przy budowie Spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zatem stanowić będzie towar używany jako taki zwolniony z podatku VAT. Ponieważ wartości użytkowania wieczystego nie oddziela się od wartości gruntu i także będzie wraz z budowlą objęte zwolnieniem z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

1.

budynki i budowle lub ich części - jeżeli do końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,

2.

pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Użycie w tym przepisie sformułowania "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też o okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ww. ustawy wyłączający zwolnienie z podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca sprzedaje nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na niej ogrodzeniem związanym trwale z gruntem. Przy czym przedmiotowe ogrodzenie jest wspólne dla obu sąsiadujących ze sobą działek, przez co tworzą one jedną całość. Jednocześnie jedna z działek stanowi własność Wnioskodawcy, druga zaś jest objęta prawem użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym istotne jest ustalenie czy ogrodzenie posadowione na przedmiotowym gruncie, jest budowlą, o której mowa w art. 2 pkt 6 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponieważ ww. ogrodzenie jest wspólne dla obu działek czyli jest urządzeniem znajdującym się na granicy gruntów sąsiadujących przywołać należy przepisy art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w myśl których domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania.

Ww. przepis zawiera domniemanie prawa do wspólnego do wspólnego użytku urządzeń znajdujących się na granicy gruntów sąsiadujących. Natomiast jest rzeczą obojętną czy grunty są we władaniu właścicieli, użytkowników dzierżawców. Zatem prawo do użytkowania ww. urządzeń ma każdy z władających gruntami sąsiadującymi gruntami niezależnie od swych uprawnień do posiadania gruntu sąsiadującego. Osoby korzystające (wspólnie) z urządzeń znajdujących się na granicy prowadzą wspólnie koszty ich utrzymania. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż prawo wspólnego użytku urządzeń, o których mowa w przepisach art. 154 Kodeksy cywilnego, jest bliskie współwłasności rzeczy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt ustawy o podatku od towarów i usług zauważyć należy, iż charakter (rodzaj) ogrodzenia wspólnego dla obu działek, o których mowa we wniosku odnieść należy do transakcji zbycia obu sąsiadujących działek gruntu tj.

* do sprzedaży działki 0,6 h, oraz

* do zbycia prawa wieczystego użytkowania działki o powierzchni 0,46h.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu prawa budowlanego, nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. ogrodzenie, występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą).

W związku z powyższym ogrodzenie w ramach stalowych na cokole betonowym trwale związanym z gruntem, należy uznać za budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego, na którym posadowione są budowle trwale z gruntem związane rozstrzygają przepisy § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), w myśl których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Oznacza to, że do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie użytkowania wieczystego gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotowe ogrodzenie, będące budowlą w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy spełnia definicję towaru używanego, gdyż od końca roku, w którym zakończono jego budowę minęło co najmniej 5 lat (ogrodzenie wzniesiono w 1981 r.), a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie ogrodzenia. Jednocześnie na budowlę tę nie zostały poniesione żadne nakłady związane z jego ulepszeniem.

Zatem w świetle powyższego zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego ww. ogrodzeniem będzie zwolnione z podatku od towarów i usług na mocy § 8 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl