IBPP3/443-420/09/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy alkoholu etylowego skażonego za pomocą substancji dopuszczonych na podstawie Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 - jest prawidłowe.

W dniu 25 maja 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy alkoholu etylowego skażonego za pomocą substancji dopuszczonych na podstawie Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem specjalizującym się w dystrybucji standardowych oraz specjalistycznych surowców chemicznych stosowanych w różnych sektorach przemysłu.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka zamierza nabywać (zarówno od kontrahentów krajowych, jak również od kontrahentów zagranicznych, mających siedzibę na terytorium innych państw Unii Europejskiej) całkowicie skażony alkohol etylowy, który przeznaczany będzie do różnych wyrobów przemysłowych (tj. na przykład do produkcji artykułów chemii gospodarczej, rozpuszczalników, rozcieńczalników, płynów do mycia szyb).

Alkohol etylowy przed jego nabyciem przez Spółkę będzie podlegał skażeniu za pomocą środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U. UE L z 1993 r., Nr 288, poz. 12; dalej: Rozporządzenie 3199/93).

Wyboru odpowiednich substancji do skażenia alkoholu etylowego dokonuje producent. Bierze on pod uwagę w szczególności właściwości danej substancji oraz uwzględnia ewentualne możliwe wykorzystanie skażonego alkoholu etylowego.

W związku z tym, biorąc również pod uwagę sytuację w których alkohol nie jest nabywany bezpośrednio od producenta ale od innych pośredników możliwe jest, iż Spółka będzie nabywała:

* w kraju alkohol etylowy całkowicie skażony za pomocą środków wskazanych przez Polskę;

* w kraju alkohol etylowy całkowicie skażony za pomocą środków wskazanych przez inne państwa członkowskie niż Polska;

* wewnątrzwspólnotowo alkohol etylowy całkowicie skażony za pomocą środków wskazanych przez Polskę;

* wewnątrzwspólnotowo alkohol etylowy całkowicie skażony za pomocą środków wskazanych przez inne państwo członkowskie, niż Polska.

Następnie, nabywany przez Spółkę całkowicie skażony alkohol etylowy będzie odsprzedawany dalej klientom/kontrahentom Spółki do wykorzystania go w celach przemysłowych. W sporadycznych przypadkach, alkohol etylowy może być zużywany również do produkcji przez samą Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka prosi o potwierdzenie, że alkohol etylowy, nabywany na terenie kraju oraz nabywany wewnątrzwspólnotowo, całkowicie skażony za pomocą substancji wskazanych przez dowolne państwo członkowskie, dopuszczonych na podstawie Rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U. UE L z 1993 r., Nr 288, poz. 12; dalej: Rozporządzenie Komisji) korzysta ze zwolnienia od podatku akcyzowego przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy nabycie krajowe oraz wewnątrzwspólnotowe alkoholu etylowego całkowicie skażonego za pomocą substancji wskazanych przez dowolne państwo członkowskie oraz dopuszczonych na podstawie Rozporządzenia Komisji będzie korzystało ze zwolnienia od podatku akcyzowego przewidzianego w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Przepisy krajowe

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym "zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Ustawodawca we wskazanym artykule wprowadził zwolnienie z tytułu m.in. nabycia krajowego oraz wewnątrzwspólnotowego całkowicie skażonego alkoholu etylowego, nie wprowadzając dodatkowych warunków, co oznacza to, iż alkohol etylowy, który został całkowicie skażony według formuły wskazanej w Rozporządzeniu Komisji podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego, a podatnik w celu skorzystania ze zwolnienia nie jest obowiązany do spełnienia dodatkowych warunków. Takie sformułowanie zwolnienia wynika bezpośrednio z przepisów wspólnotowych (o tym poniżej), ale ma też oczywiste uzasadnienie biorąc pod uwagę system opodatkowania alkoholu podatkiem akcyzowym. Opodatkowaniu akcyzą podlega bowiem spożycie alkoholu przez ludzi. Całkowite skażenie alkoholu zgodnie z Rozporządzeniem Komisji wyklucza możliwość jego spożycia przez ludzi. Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia wystarczająca jest więc jedna przesłanka, silne skażenie alkoholu za pomocą środków dopuszczonych przez dowolne państwo członkowskie na podstawie Rozporządzenia Komisji.

Skażenie (denaturacja) alkoholu zgodnie z wymogami Rozporządzenia Komisji uniemożliwia jego wykorzystanie do spożycia przez ludzi, a także odwrócenie procesu denaturacji w celu przywrócenia zdatności alkoholu do spożycia. Jak jednoznacznie wskazał prawodawca, skażenie alkoholu powinno nastąpić za pomocą środków dopuszczonych przez dowolne państwo członkowskie, pod warunkiem że zostały one wskazane w Rozporządzeniu Komisji.

Takie rozumienie przepisów potwierdza także uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 października 2008 r. (druk sejmowy nr 1083). W uzasadnieniu wyraźnie wskazano, iż zamierzeniem ustawodawcy było odniesienie przepisu do środków dopuszczonych do skażenia alkoholu etylowego wskazanych w Rozporządzeniu nr 3199/93 przez dowolne państwo członkowskie (por. "Przepis określa również regulację dotyczącą zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego importowanego, nabywanego wewnątrzwspólnotowo albo produkowanego na terytorium kraju, całkowicie skażonego środkami dopuszczonymi do skażenia alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, poprzez odniesienie przepisu do środków dopuszczonych do skażenia alkoholu etylowego wskazanych w przedmiotowym rozporządzeniu przez dowolne państwo członkowskie" - str. 23 uzasadnienia).

Na gruncie przedstawionego stanu faktycznego, zostaną spełnione obie przesłanki określone w art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj.: alkohol zostanie skażony całkowicie (tj. będzie de facto trucizną); do skażenia użyte zostaną substancje określone w Rozporządzeniu Komisji.

Przepisy wspólnotowe

Ponieważ akcyza jest podatkiem zharmonizowanym, na marginesie warto odnieść się do przepisów wspólnotowych w tym zakresie, których przepisy polskie są dokładną implementacją, oraz do orzecznictwa wspólnotowego.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. U. UE L z 1992 r., Nr 316, poz. 21; dalej: Dyrektywa Strukturalna) "Państwa Członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów gdy produkty te są rozprowadzane w postaci alkoholu całkowicie denaturowanego zgodnie z wymogami każdego Państwa Członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu (...)". Brzmienie art. 27 ust. 1 lit. a) Dyrektywy Strukturalnej potwierdza zatem, że denaturacja może odbyć się zgodnie z wymogami dowolnego państwa członkowskiego.

Należy więc stwierdzić, że jeżeli chodzi o zwolnienie od akcyzy alkoholu całkowicie denaturowanego, polski ustawodawca dokonał prawidłowej i zgodnej z orzecznictwem ETS implementacji regulacji wspólnotowych do polskiego porządku prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.