IBPP3/443-395/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 2 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 sierpnia 2010 r. nr IBPP3/443-395/10/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W kwietniu 2010 r. Spółka zawarła z firmą krajową kontrakt na wykonanie i dostawę konstrukcji stalowej do Serbii. Koszty transportu na miejsce przeznaczenia w Serbii pokrywa Spółka Wnioskodawcy. Dostawa ma zostać dokonana do 1 lipca 2010 r. na bazie DDU (wg Incoterms 2000). Faktura będzie wystawiona na firmę polską NIP.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z DDU (wg Incoterms 2000) odprawa celna eksportowa leży po stronie sprzedającego. Wnioskodawca jest sprzedawcą więc wywóz towarów z terytorium Polski powinien być dokonany przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. sprzedaż winna być traktowana jako sprzedaż krajowa opodatkowana 22% czy jako sprzedaż eksportowa opodatkowana stawką 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, winien on wystawić fakturę ze stawką 0% i zakwalifikować sprzedaż jako eksport towarów, bowiem z brzmienia art. 41 nie wynika, że nabywcą w eksporcie nie może być firma krajowa z polskim NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega eksport towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem dostawy eksportowej:

* jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub

* gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Istotą dostawy towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jest to przekazanie kontroli nad rzeczą innej osobie oraz umożliwienie tej osobie dysponowania tą rzeczą.

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,

* następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

W związku z powyższym wywóz towaru winien nastąpić z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Wspólnoty, a wywozu towarów winien dokonać Wnioskodawca lub podmiot działający na jego rzecz albo też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju lub podmiot działający na jego rzecz.

Eksport bezpośredni występuje zatem w przypadku, gdy zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonywane jest przez dostawcę lub na jego rzecz. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazywany jest wówczas dostawca towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z firma krajową kontrakt na wykonanie i dostawę konstrukcji stalowej na rzecz odbiorcy krajowego do Serbii. Wnioskodawca jest sprzedawcą, więc wywóz towarów z terytorium Polski jest dokonanywany przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L Nr 302 poz. 1 z późn. zm.) procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla tej czynności, z uwzględnieniem środków polityki handlowej, o ile znajdują zastosowanie, po zastosowaniu należności celnych wywozowych. Stosownie do treści art. 59 ust. 1 wspomnianego Wspólnotowego Kodeksu Celnego każdy towar, który ma zostać objęty procedurą celną, zostaje zgłoszony do tej procedury.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że towar będący przedmiotem wniosku musi zostać objęty procedurą celną, procedurą wywozu. Jeśli zatem zgłoszenia do tej procedury dokona Wnioskodawca i w zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany zostanie Wnioskodawca to biorąc pod uwagę treść art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku wystąpi eksport towaru. Możliwe więc będzie zastosowanie stawki podatku w eksporcie w wysokości 0% w przypadku spełnienia wymagań określonych w art. 41 ust. 6-9 ww. ustawy.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 ustawy. Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

W myśl art. 41 ust. 9 ww. ustawy otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy zgłoszenia celnego do procedury celnej wywozowej towarów do Serbii dokona Wnioskodawca i w zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter zostanie wskazany Wnioskodawca wówczas wystąpi u Wnioskodawcy czynność, o której mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT w eksporcie towarów jeżeli spełnione zostaną warunki, o których mowa w cyt. wyżej przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę, zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.