IBPP3/443-385/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania otrzymanych kwot z tytułu wkładu własnego partnerów za wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług oraz

* niewłączania (nieuwzględniania) do podstawy opodatkowania otrzymanych środków pochodzących z budżetu środków europejskich

- jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania otrzymanych kwot z tytułu wkładu własnego partnerów za wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług oraz

* niewłączania (nieuwzględniania) do podstawy opodatkowania otrzymanych środków pochodzących z budżetu środków europejskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej: "Gmina", "Wnioskodawca") jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") przy czym VAT rozliczany jest w imieniu i na rzecz Gminy przez Urząd Miejski, który został zarejestrowany przez Urząd Skarbowy jako podatnik VAT. Deklaracje VAT składane są więc przez Urząd Miejski. Również faktury VAT, zarówno te otrzymywane przez Gminę jak i wystawiane przez Gminę zawierają dane Urzędu Miejskiego.

Wnioskodawca zrealizował inwestycję pn. "..." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 (dalej: "RPO"). Projekt został zrealizowany we współpracy z gminami powiatu (dalej: "Partnerzy") na podstawie zawartej umowy partnerskiej. 85% kosztów projektu zostało sfinansowane przy pomocy środków pochodzących z budżetu środków europejskich (środki pochodziły z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego). Zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie:

* dofinansowanie jest przeznaczone na realizację projektu,

* środki są przekazywane w formie zaliczki/refundacji poniesionych wydatków kwalifikowanych na realizację projektu.

Powyższe środki pochodzące z budżetu środków europejskich uzyskano więc celem pokrycia kosztów realizacji projektu.

Pozostałe 15% środków pochodziło z budżetów Gminy oraz Partnerów, w proporcji określonej w umowie partnerskiej. Gmina była jednocześnie liderem i beneficjentem projektu, odpowiedzialnym za jego prawidłową realizację. Nie zostały zawarte żadne dodatkowe umowy pomiędzy Partnerami a instytucją zarządzającą RPO. Partnerzy nie otrzymali dofinansowania.

W dniu 14 grudnia 2009 r. zawarta została wielostronna umowa partnerska pomiędzy Gminą i Partnerami dot. realizacji projektu. Zgodnie z umową, po zakończeniu realizacji projektu uzyskana infrastruktura usytuowana na terenach Partnerów stała się ich własnością, natomiast strona internetowa stała się współwłasnością Gminy i Partnerów, proporcjonalnie do procentowego udziału w kosztach kwalifikowanych projektu. Mienie powstałe w wyniku realizacji projektu służy wykonywaniu zadań własnych odpowiednio Gminy oraz Partnerów w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Na fakturach dokumentujących towary i usługi zakupione w trakcie realizacji projektu, jako nabywca wskazany jest wyłącznie Wnioskodawca a nie Partnerzy.

Partnerzy przekazali Gminie środki finansowe z tytułu wkładu własnego w proporcji określonej w umowie partnerskiej. Zgodnie z uzyskaną przez Gminę interpretacją indywidualną Ministra Finansów z dnia 27 września 2011 r. (w ramach której Gmina zadała pytanie odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego), wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/443-1041/11/JP), wskazano że Gmina posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, ponieważ miała miejsce odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług przez Gminę na rzecz Partnerów, przy czym wartości otrzymane przez Gminę od Partnerów zostały uznane jako stanowiące wynagrodzenie odpowiednio za świadczenie usług i dostawę towarów. Fakt ten został potwierdzony prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lipca 2012 r. (sygn. akt III SA/GL 2115/11).

Zgodnie z umową o dofinansowanie projektu otrzymane środki pochodzące z budżetu środków europejskich nie stanowią dopłaty mającej bezpośredni wpływ na cenę lecz służą refundacji wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Gminę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Otrzymane przez Gminę kwoty z tytułu wkładu własnego Partnerów w realizowanym przedsięwzięciu stanowią wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu zrealizowanych na rzecz partnerów odpłatnych dostaw towarów oraz odpłatnego świadczenia usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, w świetle powyższych regulacji, w przypadku działań podejmowanych przez Gminę na podstawie umowy cywilnoprawnej, działa ona w roli podatnika VAT. Jednocześnie, mając na uwadze, że umowę partnerską przewidującą m.in. przekazanie mienia należy uznać za umowę cywilnoprawną, w opinii Gminy w ramach wykonywania przedmiotowych czynności, tj. dostawy towarów oraz świadczenia usług na rzecz Partnerów na podstawie zawartej umowy partnerskiej, Gmina działała w roli podatnika VAT.

Gmina wykonała wskazane czynności, otrzymując od Partnerów środki pieniężne w ramach tzw. wkładu własnego. Nabyte przez Partnerów na ich własność mienie służy realizacji ich zadań własnych.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/443-1041/11/JP)"nabycie w ramach projektu towarów i usług przez Wnioskodawcę winno być przedmiotem odsprzedaży towarów i usług dla Partnerów projektu". Skoro przedmiotowe dostawy i świadczenia należy uznawać za sprzedaż na rzecz Partnerów, to zdaniem Gminy kwoty wpłacane przez Partnerów stanowiły wynagrodzenie Wnioskodawcy za przedmiotowe dostawy i świadczenia.

Ad 2

Otrzymane przez Gminę środki pochodzące z budżetu środków europejskich nie powinny zostać włączone do podstawy opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów i świadczenia usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, realizacja projektu została w części sfinansowana ze środków pochodzących z budżetu środków europejskich. W ocenie wnioskodawcy otrzymane dofinansowanie nie stanowi dotacji, subwencji lub innej dopłaty o podobnym charakterze, którą na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT należy doliczyć do kwoty obrotu.

Przede wszystkim otrzymane środki pochodzące z budżetu środków europejskich nie mają, w ocenie Gminy, bezpośredniego wpływu na cenę (kwotę należną) świadczonych usług i dostarczanych towarów. Komisja Europejska oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "ETS") wskazują (por. wyrok w sprawie C-I 84/00 Office des produits Wallons ASBL oraz w sprawie C-353/00 Keeping Newcastle Warm Ltd.), że otrzymane dotacje powinny zostać włączone do podstawy opodatkowania tylko po spełnieniu łącznie następujących warunków:

dotacja przyjmuje funkcję wynagrodzenia za świadczenie podatnika,

dotacja została zapłacona dostawcy towarów lub świadczącemu usługę,

dotacja została zapłacona przez osobę trzecią.

W związku z powyższym przyjmuje się, że dotacje tylko wówczas stanowią część podstawy opodatkowania, jeżeli są wypłacane jako należność (wynagrodzenie) z tytułu konkretnych dostaw towarów lub świadczenia konkretnych usług i są powiązane z ceną świadczenia wykonywanego przez podatnika. Takiego warunku nie spełniają dotacje, których celem jest pokrycie kosztów funkcjonowania danego podmiotu (w całości lub w części), przeznaczone na pokrycie kosztów pośrednich lub bezpośrednich dotyczących czynności wykonywanych przez ten podmiot (por. wyrok ETS w sprawie C-I 84/00 Office des produits Wallons ASBL). Takiego rodzaju dotacje wpływają pośrednio na cenę świadczonych usług lub dostarczanych towarów, bowiem każde tego rodzaju przysporzenie będzie wywierało w efekcie taki wpływ, jednak w takim wypadku brakuje elementu bezpośredniości. Można nawet niekiedy założyć, że otrzymanie przez podatnika dofinansowania jest warunkiem koniecznym wykonywania określonych czynności, jednak takie stwierdzenie jest niewystarczające dla uznania danego przysporzenia za element podstawy opodatkowania VAT. Konieczne jest bowiem jednoznaczne ustalenie, że określona kwota dotacji wpływa w określonej wysokości na wartość świadczenia wykonywanego przez podatnika.

Bezpośredni wpływ dotacji na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług przejawia się również tym, że podatnik wykonujący ma prawo żądać dotacji lub innej formy dofinansowania w określonej wysokości w związku z wykonaniem określonego świadczenia. Nie można natomiast mówić o bezpośrednim wpływie dofinansowania na cenę, jeżeli pokrywa ono jedynie określone koszty, których poniesienie jest wprawdzie związane z określonymi świadczeniami, jednakich ilość ani wartość nie jest znana w momencie otrzymania dotacji. W takiej sytuacji dofinansowanie może jedynie pośrednio wpływać na wartość wykonanych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Wskazać należy, iż część wspólna cytowanego wyżej art. 7 ust. 2 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 kwietnia 2013 r., otrzymuje brzmienie: "- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych."

W myśl art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Natomiast w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., zgodnie z art. 7 ust. 3, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Natomiast stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Według regulacji art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Natomiast z dniem 1 kwietnia 2013 r. zmianie uległa treść art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik (zleceniobiorca) sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy. Powyższe wynika wprost z przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z cyt. przepisem w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca (Gmina) zrealizował projekt wraz z Partnerami tj. z gminami powiatu. Projekt został zrealizowany we współpracy z gminami powiatu na podstawie zawartej umowy partnerskiej. 85% kosztów projektu zostało sfinansowane przy pomocy środków pochodzących z budżetu środków europejskich, pozostałe 15% środków pochodziło z budżetów Gminy (Wnioskodawcy) oraz Partnerów, w proporcji określonej w umowie partnerskiej. Wnioskodawca był jednocześnie Liderem i beneficjentem projektu, odpowiedzialnym za jego prawidłową realizację. Na fakturach dokumentujących towary i usługi zakupione w trakcie realizacji projektu, jako nabywca wskazany jest wyłącznie Wnioskodawca. Partnerzy przekazali Wnioskodawcy środki finansowe z tytułu wkładu własnego w proporcji określonej w umowie partnerskiej. Po zakończeniu realizacji projektu uzyskana infrastruktura usytuowana na terenach Partnerów stała się ich własnością, natomiast strona internetowa stała się współwłasnością Wnioskodawcy i Partnerów, proporcjonalnie do procentowego udziału w kosztach kwalifikowanych projektu.

Przenosząc przedstawiony stan faktyczny na grunt przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że Wnioskodawca (Lider) nabył wszystkie towary i usługi, a więc mienie powstałe w wyniku realizacji projektu zostało w całości wytworzone przez Wnioskodawcę, i to Wnioskodawca ma prawo do rozporządzania tym mieniem jak właściciel.

Część wytworzonego mienia została przez Wnioskodawcę przekazana poszczególnym Partnerom, proporcjonalnie do procentowego udziału w kosztach kwalifikowanych projektu. Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura usytuowana na terenach Partnerów stała się ich własnością, natomiast strona internetowa stała się współwłasnością Wnioskodawcy i Partnerów.

Zatem należy przyjąć, że Wnioskodawca na mocy umowy partnerskiej - jako Lider, nabył towary i usługi związane z realizacją projektu, a następnie dokonał dostawy towarów oraz wykonał usługi, których odbiorcami są pozostali Partnerzy. Powyższe wynika z brzmienia cyt. wyżej art. 8 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że Wnioskodawca jako podmiot obciążający partnerów kosztami danych usług i towarów traktowany jest jako odbiorca, a następnie dostawca tych samych towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że część wytworzonego przez Wnioskodawcę mienia, została przekazana Partnerom w zamian za świadczenie pieniężne (wkład własny), mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług i odpłatną dostawą towarów.

Reasumując w ocenie tut. organu nabycie w ramach projektu towarów i usług przez Wnioskodawcę winno być przedmiotem odsprzedaży towarów i usług dla Partnerów projektu przy zastosowaniu tej samej stawki co stawka, według której towary i usługi zostały opodatkowane przez dostawcę faktycznie sprzedającego towary lub usługodawcę faktycznie świadczącego te usługi. Wnioskodawca (Lider) występował zatem w przedmiotowej sprawie w charakterze zarówno otrzymującego towary i usługi, jak i sprzedającego towary i wyświadczającego usługi (na rzecz Partnerów projektu).

Podsumowując w ocenie organu podatkowego przekazanie przez Lidera projektu części mienia powstałego w ramach projektu partnerskiego poszczególnym partnerom, wnoszącym własne środki finansowe na realizację projektu w postaci wkładu własnego, jest w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynnością opodatkowaną.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane przez Gminę kwoty z tytułu wkładu własnego Partnerów w realizowanym przedsięwzięciu stanowią wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu zrealizowanych na rzecz partnerów odpłatnych dostaw towarów oraz odpłatnego świadczenia usług.

Odnośnie natomiast włączenia do podstawy opodatkowania otrzymanych środków pochodzących z budżetu środków europejskich stwierdzić należy, że na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że środki pochodzące z budżetu środków europejskich uzyskano celem pokrycia kosztów realizacji projektu. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że otrzymane środki pochodzące z budżetu środków europejskich nie stanowią dopłaty mającej bezpośredni wpływ na cenę lecz służą refundacji wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Gminę.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki pochodzące z budżetu środków europejskich na realizację projektu, nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie powinny zostać włączone do podstawy opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane przez Gminę środki pochodzące z budżetu środków europejskich nie powinny zostać włączone do podstawy opodatkowania przedmiotowych dostaw towarów i świadczenia usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zauważyć, iż w niniejszej interpretacji nie analizowano kwestii prawidłowości zarejestrowania Urzędu Miejskiego jako podatnika VAT, bowiem nie było to przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa

(art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.