IBPP3/443-372/10/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy dostawie lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy dostawie lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (podatnik podatku od towarów i usług) zawarł umowę w przedmiocie nabycia lokalu, który zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wynajmie nieruchomości. Wnioskodawca nabył też stosowny udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu. W zawartej w formie aktu notarialnego umowie oraz w zaświadczeniu wydanym przez prezydenta miasta, w którym nieruchomość się znajduje, lokal został zaklasyfikowany, jako lokal niemieszkalny w budynku zaliczonym do kategorii XIV wg ustawy prawo budowlane, tj. w "budynku zakwaterowania turystycznego".

Sprzedający wystawił fakturę VAT zaliczkową, w której dokonał klasyfikacji lokalu do działu 11, grupy 112 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, tj. do "budynków o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych". Wobec dokonanej klasyfikacji zastosował stawkę VAT w wysokości 7%. Wnioskodawca jednocześnie opłaca opłatę roczną za użytkowanie wieczyste w wysokości stanowiącej 3% wartości nabytego udziału w gruncie; podobnie podatek od nieruchomości według stawki związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, zastosowanie przez sprzedającego stawki VAT 7% jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowana stawka podatku nie jest prawidłowa.

Zgodnie z treścią umowy oraz zaświadczenia prezydenta miasta, budynek, w którym znajduje się lokal, należy na potrzeby VAT zakwalifikować jako budynek zakwaterowania turystycznego. Co prawda i umowa, i zaświadczenie odnoszą się do klasyfikacji wg ustawy prawo budowlane. Należy jednak zwrócić uwagę, że zarówno prawo budowlane, jak i Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych rozróżniają takie same kategorie: "budynków zakwaterowania turystycznego" (odpowiednio: kategoria XIV - prawo budowlane, dział 12, grupa 121 - PKOB) oraz "budynków mieszkalnych" (kategoria I i XIII oraz dział 11, grupy 111-113). Wobec tego należy przyjąć, że budynek zakwalifikowany zgodnie z prawem budowlanym do kategorii XIV, zgodnie z PKOB zakwalifikowany być powinien do działu 12.

Ponadto, zgodnie z wydanym zaświadczeniem, lokal ma przeznaczenie inne niż mieszkalne, wobec czego nie zachodzi stan przewidziany w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, tj. dostawa lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku niemieszkalnym zaklasyfikowanym do działu 12 PKOB.

W konsekwencji, zgodnie z art. 41 ust. 2, ust. 12, ust. 12a w zw. z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, brak jest podstaw do zastosowania obniżonej do 7% stawki podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w przepisach samej ustawy, jak i w aktach wykonawczych do tej ustawy przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od tego podatku. I tak, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się również do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12

W myśl art. 41 ust. 12a i 12b przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego powyżej nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach, tj. w art. 41 ust. 12-12c ustawy wynika, że obniżona do wysokości 7% stawka podatku VAT znajduje zastosowanie jedynie w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z wniosku wynika, iż lokal będący przedmiotem dostawy nie jest lokalem mieszkalnym tym samym bez znaczenia pozostaje, w jakim się znajduje budynku, gdyż niezależnie od tego dostawa takiego lokalu nie może korzystać ze stawki podatku VAT we wysokości 7%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.