IBPP3/443-326/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 15 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem (data wpływu 15 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjno - handlową. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży towarów odbiorcy krajowemu, lecz kontrahent życzy sobie by towar został wysłany przez Wnioskodawcę do Chin. Należność za fakturę zostanie uregulowana przez kontrahenta polskiego. Wnioskodawca występuje jako eksporter i widnieje na dokumentach celnych jako zgłaszający towar do wywozu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób wykazać sprzedaż (jaką stawkę zastosować) oraz na jakich dokumentach dokonać wysyłki towaru do Azji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 13 należy wystawić fakturę kontrahentowi krajowemu ze stawką VAT 22%. Towar wysłany do Azji będzie oclony w wartości netto, jednak w rejestrach Wnioskodawca nie będzie wykazywać tej wysyłki jako eksport lecz sprzedaż krajową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega eksport towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem dostawy eksportowej:

* jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub

* gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Istotą dostawy towarów jest zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jest to przekazanie kontroli nad rzeczą innej osobie oraz umożliwienie tej osobie dysponowania tą rzeczą.

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,

* następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

W związku z powyższym wywóz towaru winien nastąpić z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Wspólnoty, a wywozu towarów winien dokonać Wnioskodawca lub podmiot działający na jego rzecz albo też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju lub podmiot działający na jego rzecz.

Eksport bezpośredni występuje zatem w przypadku, gdy zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonywane jest przez dostawcę lub na jego rzecz. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazywany jest wówczas dostawca towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokona sprzedaży towarów na rzecz odbiorcy krajowego, lecz kontrahent żąda aby towary te Wnioskodawca wysłał do Chin. Wnioskodawca będzie występował jako eksporter i będzie widniał na dokumentach celnych jako zgłaszający towar do wywozu.

Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 z późn. zm.) procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla tej czynności, z uwzględnieniem środków polityki handlowej, o ile znajdują zastosowanie, po zastosowaniu należności celnych wywozowych. Stosownie do treści art. 59 ust. 1 wspomnianego Wspólnotowego Kodeksu Celnego każdy towar, który ma zostać objęty procedurą celną, zostaje zgłoszony do tej procedury.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że towar będący przedmiotem wniosku musi zostać objęty procedurą celną, procedurą wywozu. Jeśli zatem zgłoszenia do tej procedury dokona Wnioskodawca i w zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany zostanie Wnioskodawca to biorąc pod uwagę treść art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku wystąpi eksport towaru. Możliwe więc będzie zastosowanie stawki podatku w eksporcie w wysokości 0% w przypadku spełnienia wymagań określonych w art. 41 ust. 6-9 ww. ustawy.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

W myśl art. 41 ust. 9 ww. ustawy otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy zgłoszenia celnego do procedury celnej wywozowej towarów do Chin dokona Wnioskodawca i w zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter zostanie wskazany Wnioskodawca wówczas wystąpi u Wnioskodawcy czynność, o której mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa towaru będącego przedmiotem wniosku na rzecz odbiorcy krajowego traktowana będzie jako dostawa krajowa, opodatkowana podatkiem VAT na zasadach ogólnych, gdy zgłoszenia celnego do procedury celnej wywozowej dokona inny podmiot niż Wnioskodawca a równocześnie w zgłoszeniu celnym jako eksporter/nadawca nie zostanie wskazany Wnioskodawca.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.