IBPP3/443-321/09/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu 9 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie i obrót (sprzedaż) energią elektryczną, jako wyrobem akcyzowym - kod CN 27 16 00 00. Działalność ta prowadzona jest w oparciu o koncesje udzielone odrębnie na każdy z ww. rodzajów działalności przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), zgodnie z uregulowaniami prawnymi zawartymi w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, (dalej: prawo energetyczne).

Obecnie i do 28 lutego 2009 r., Wnioskodawca nie jest bezpośrednim podatnikiem podatku akcyzowego od sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym. Podatnikami akcyzy są przedsiębiorstwa wytwórcze (producenci), a Wnioskodawca nabywając energię elektryczną ma zagwarantowane, że obowiązki podatkowe w tym zakresie zostały wykonane. Ze znowelizowanych przepisów w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2009 r. wynika, że akcyza będzie płacona przez dystrybutorów energii, a w praktyce przez podatników dokonujących sprzedaży energii elektrycznej nabywcom końcowym, co wynika z konieczności dostosowania polskich przepisów do prawa UE.

Dostawa i sprzedaż energii elektrycznej jest procesem ciągłym, którego cechą jest, iż nie można określić momentu poboru energii elektrycznej przez nabywcę końcowego. Na potrzeby rzetelności ksiąg i należytego wykonywania obowiązków podatnika przyjmuje się, że wydanie energii elektrycznej następuje w dacie odczytu układu pomiarowo-rozliczeniowego, co pozostaje w zgodzie z wydanymi w tym zakresie interpretacjami i orzecznictwem.

Stosownie do postanowień Taryfy E. (OSD) i Taryfy dla energii elektrycznej Wnioskodawcy, zatwierdzanych przez Prezesa URE, lub Taryfy wprowadzanej przez sprzedawcę dla odbiorców zużywających energię elektryczną dla celów innych niż prowadzenie gospodarstwa domowego, Wnioskodawca prowadzi rozliczenia sprzedaży energii elektrycznej w (między innymi) jedno i dwumiesięcznym systemie rzeczywistym oraz sześciomiesięcznym systemie prognozowym.

Zasady rozliczania polegają zasadniczo na tym, że faktura rozliczeniowa sprzedaży energii (przy uproszczonym założeniu, że stanowi kolejną fakturę wystawianą na rzecz odbiorcy) obejmuje:

Wskazać należy, że przepisy Ustawy o rachunkowości, przepisy prawa podatkowego, ani też przepisy aktów wykonawczych do prawa energetycznego, nie odnoszą się wprost do rozliczania prognoz sprzedaży energii elektrycznej. Oczywistym jest, że w ostatecznym rozrachunku rozliczania w systemie prognozowym, wielkości i wartości prognozowe mogą być wyższe niż lub niższe od wartości faktycznie sprzedanej energii, wynikającej z odczytu urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest uznanie, że ciężar udokumentowania prawa do nabywania energii elektrycznej bez akcyzy lub utraty tego prawa, spoczywa na nabywcy i sprzedawca nie powinien ponosić skutków podatkowych za działania na które nie ma wpływu bezpośredniego. Zmiana statusu nabywcy powinna nastąpić od najbliższego rozpoczynającego się umownego okresu rozliczeniowego. Dokonanie sprzedaży bez akcyzy przenosi ewentualny skutek podatkowy na nabywcę, zaś dokonanie sprzedaży z akcyzą podmiotowi nie będącemu nabywcą końcowym, uprawnia go (nabywającego) do zwrotu podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy:

O posiadaniu lub utracie koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią w rozumieniu przepisów prawa energetycznego, podmiot nabywający energię elektryczną nie ma obowiązku powiadamiać sprzedawcę. Ciągły charakter dostaw i sprzedaży energii elektrycznej może spowodować, że w trakcie dokonywania sprzedaży, wystąpi po stronie nabywcy zdarzenie, które zmienia jego stan (nabywca lub nabywca końcowy). Zdarzenie to nie może wywoływać skutków u sprzedawcy, a tym samym wpływać na wykonywanie przez Wnioskodawcę obowiązków podatkowych (CIT, VAT, Akcyza). Zaznaczyć bowiem należy, że korekta ceny o akcyzę wywołuje inne skutki podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3,poz. 11 - obowiązującej od 1 marca 2009 r.) nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.)), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

W myśl art. 9 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 2 ww ustawy podatnikiem podatku akcyzowego jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu w tym podmiot będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należytej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Stosownie do powyższego, w przypadku jeżeli w trakcie trwania umowy, nastąpi zmiana statusu nabywcy (stanie się on w rozumieniu przepisów akcyzowych nabywcą końcowym), u Wnioskodawcy dokonującego sprzedaży energii elektrycznej do tego nabywcy końcowego wystąpi, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 czynność będąca przedmiotem opodatkowania. Równocześnie z dniem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu powstanie, zgodnie z art. 11 pkt 2 cyt. ustawy obowiązek podatkowy.

Sprzedaż energii nabywcy, który nie jest nabywcą końcowym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W przypadku gdy, nabywca utraci koncesję określoną w art. 2 pkt 19 ww. ustawy, w sytuacji opisanej we wniosku w dalszym ciągu znany jest sprzedawca energii elektrycznej. W związku z powyższym nie ma zastosowania art. 9 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym. Opodatkowana w tym przypadku będzie sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Natomiast obowiązek poinformowania o utracie koncesji przez podmiot nabywający może być zastrzeżony w podpisanej umowie między sprzedawcą a nabywcą energii elektrycznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawa stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytań:

* Czy w świetle brzmienia przepisu art. 25 ust. 1 Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym właściwe jest uznanie, że jeżeli okres rozliczeniowy za energię elektryczną jest dłuższy niż 2 miesiące (np. 4 bez faktur prognozowych lub 6 miesięcy z dwumiesięcznymi fakturami prognozowymi - "zaliczkami"), to na potrzeby składania deklaracji nie należy szacować ilości energii i wartości akcyzy za okresy jednomiesięczne, lecz obliczać i wpłacać podatek akcyzowy po zaewidencjonowaniu sprzedaży w rejestrach podatku od towarów i usług VAT po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego (w tym okresu prognozowego).

* Czy właściwe jest uznanie, że jeżeli po zakończeniu umownego okresu rozliczeniowego udokumentowane zostanie odprowadzenie przez podatnika podatku akcyzowego od większej lub mniejszej ilości sprzedaży niż faktycznie dokonana w okresie rozliczeniowym (dodatnie lub ujemne saldo rozliczenia finansowego i ilościowego, będące skutkiem pobrania przez nabywcę końcowego w okresie rozliczeniowym większej lub mniejszej ilości energii elektrycznej niż ilości prognozowana, od której został odprowadzony podatek akcyzowy na podstawie blankietów prognozowych), to wielkość (MWh, kWh) i wartość (zł) zaniżona powinna zostać ujęta w ewidencji miesiąca sprzedaży (daty odczytu) z terminem płatności właściwym do terminu płatności faktury rozliczeniowej, a zawyżona (nadpłacony podatek akcyzowy) powinna obniżyć zobowiązanie podatkowe w terminie płatności właściwym dla daty wystawienia faktury rozliczeniowej.

* Czy w świetle brzmienia przepisu art. 9 ust. 1 i 6 oraz art. 13 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym właściwe jest uznanie, że w przypadku nie zaewidencjonowanego u sprzedawcy poboru energii elektrycznej przez odbiorcę końcowego (nielegalny pobór energii elektrycznej z sieci OSD lub kradzież energii) podatnikiem akcyzy nie jest E. Spółka z o.o., lecz nabywca końcowy lub OSD jako podmiot, który szacuje wielkość straty i dochodzi z tego tytułu odszkodowania.

* Czy w świetle brzmienia przepisu art. 30 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z dnia 12 stycznia 2009 r., Nr 3, poz. 11) właściwe jest uznanie, że umorzenie certyfikatów pochodzenia energii za źródeł odnawialnych powinno zostać tylko ujęte wartościowo w pozycji "Zwolnienia i obniżenia" na deklaracji podatkowej AKC-4/H bez obowiązku wprowadzenia tego zdarzenia do ewidencji energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 Ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym lub innego, odrębnego rejestru.

* Czy w świetle brzmienia przepisu art. 162 ust. 1, 2 i 3 właściwe jest uznanie, że sprzedawca energii elektrycznej jest zobowiązany uwzględnić akcyzę należną za zakończony okres rozliczeniowy na wystawianej nabywcy końcowemu fakturze, z proporcjonalnym (w stosunku do faktycznego zużycia całkowitego) określeniem ilości energii elektrycznej odebranej w okresie obowiązywania znowelizowanej ustawy akcyzowej.

został zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.