IBPP3/443-317/11/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-317/11/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 8 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla usług polegających na organizowaniu i przeprowadzaniu kompensat - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2011 r. został złożony ww. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku dla usług polegających na organizowaniu i przeprowadzaniu kompensat.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 30 maja 2011 r. znak IBPP3/443-317/11/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje i przeprowadza kompensaty:

1.

z udziałem własnym, w których reguluje zobowiązania i należności wobec swoich partnerów handlowych,

2.

bez udziału własnego, w których na zlecenie regulowane są zobowiązania, należności zleceniodawcy.

Kompensaty te pozwalają bezgotówkowo rozliczyć wzajemne zobowiązania i należności pomiędzy uczestnikami kompensaty, których liczba może być dowolna.

W obu powyższych przypadkach 1) i 2) może wystąpić prowizja, określona odrębną umową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą, a zleceniodawcą, a konsekwencji faktura VAT o treści: pośrednictwo finansowe.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Porozumienia kompensacyjne są inicjowane i realizowane w celu rozliczenia, tj. uregulowania zobowiązań stron w nim uczestniczących, poprzez wykorzystanie ich własnych należności. Zawieranie w tym zakresie porozumienia kompensacyjne są realizowane w układzie wielostronnym, m.in. 3 podmiotów.

Ilustruje to następujący przykład:

1.

Przedsiębiorstwo A reguluje swoje zobowiązania wobec przedsiębiorstwa B na kwotę 100.000,00 zł;

2.

Przedsiębiorstwo B reguluje swoje zobowiązania wobec przedsiębiorstwa C na kwotę 100.000,00 zł;

3.

Przedsiębiorstwo C reguluje swoje zobowiązania wobec przedsiębiorstwa A na kwotę 100.000,00 zł.

Oczywiście, dla ważności i skuteczności, takie porozumienie musi zostać podpisane przez wszystkich uczestników, tj. strony porozumienia oraz osoby upoważnione do ich reprezentacji. Zostaje określona także data takiego porozumienia, celem zgodnego księgowania uregulowanych w ten sposób zobowiązań. Organizacja takich porozumień wymaga znajomości rynku, w tym danej branży, w której jest realizowana dana kompensata, celem właściwego skojarzenia uczestniczących w niej podmiotów, przeprowadzania stosownych uzgodnień księgowych oraz uzyskania podpisów osób upoważnionych do ich reprezentacji (konieczność delegacji do siedziby danego przedsiębiorstwa, uczestnika realizowanej kompensaty).

Kompensata z udziałem własnym określa takie porozumienie kompensacyjne, w którym jednym z jego uczestników jest firma Wnioskodawcy, tzn. jest jednym z podmiotów, który na mocy danego porozumienia reguluje swoje zobowiązania względem wierzyciela udostępniając w tym celu swoje należności.

Kompensata bez udziału własnego określa takie porozumienie kompensacyjne, w którym Wnioskodawca występuje wyłącznie w roli jego organizatora, na zlecenie jednego z uczestników.

W przypadku przeprowadzania kompensaty bez własnego udziału Wnioskodawca, jako jej organizator pełni rolę zleceniobiorcy, realizując ja na podstawie zawartej stosownej umowy (umowy zlecenia z jednym z uczestników) podmiotów danej kompensaty. Zadaniem Wnioskodawcy jest kojarzenie podmiotów zainteresowanych przystąpieniem do danego porozumienia kompensacyjnego, określenia kwoty możliwej do przeprowadzenia kompensaty oraz ustalenia daty jej wspólnego, zgodnego księgowania, a także sporządzenie danego porozumienia i podpisania go przez osoby upoważnione. Powyższe zadania są realizowane m.in. w trakcie ustaleń podczas delegacji do siedzib podmiotów, będących uczestnikami danej kompensaty.

Prowizja jest naliczana na podstawie umowy zlecenia zawartego z jednym z uczestników danego porozumienia kompensacyjnego i stanowi określony w zleceniu% od kwoty będącej przedmiotem danej kompensaty. Na kwotę prowizji, Wnioskodawca, jako zleceniobiorca wystawia stosowną fakturę VAT obciążając zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawkę VAT należy zastosować w momencie wystawienia faktury za pośrednictwo finansowe na wartość prowizji za organizację i przeprowadzenie kompensaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z późn. zm. od dnia 1 stycznia 2011 r. w zakresie opodatkowania VAT usług pośrednictwa finansowego, w opisanym przypadku usługa pośrednictwa opodatkowana jest na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 14 zwolnione od podatku VAT są usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Zgodnie z definicja instrumentów finansowych (art. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi), nie są instrumentami finansowymi usługi pośrednictwa finansowego, o których mowa w pytaniu.

Faktura za pośrednictwo finansowe powinna być wystawiona z VAT-em 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W niniejszej sprawie kwestią do rozpatrzenia jest ustalenie stawki podatku dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca bądź to występuje wyłącznie w roli organizatora kompensat bądź to występuje zarówno w roli organizatora oraz jest jednym z uczestników porozumienia kompensacyjnego.

Z tytułu organizacji porozumień kompensacyjnych Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji, która stanowi określony w zleceniu procent od kwoty będącej przedmiotem danej kompensaty.

Zasady kompensowania wzajemnych należności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W myśl art. 498 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Z powyższego wynika, że prawna instytucja potrącenia, określana także jako kompensata albo kompensacja, należy do kategorii zdarzeń powodujących wygaśnięcie zobowiązania. Polega ona na wzajemnym umorzeniu jednorodnych wierzytelności, jakie dwie osoby mają jednocześnie względem siebie. Wierzytelności będące przedmiotem potrącenia poddane zostają działaniu rachunkowemu, którego rezultatem jest wzajemne zniesienie tych wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej (por. wyrok SN z 6 września 1983 r., IV CR 260/83, OSNC 1984, nr 4, poz. 59).

Praktyka gospodarcza ukształtowała również wielostronne porozumienia (umowy) kompensacyjne z udziałem wielu podmiotów, prowadzące do umarzania zobowiązań w sposób bezgotówkowy. Umowy takie umożliwiają dokonywanie przesunięć majątkowych między stronami, najczęściej w wyniku przelewu wierzytelności, przejęcia długu oraz zwolnienia z długu, i prowadzą w konsekwencji do umorzenia ich zobowiązań ze skutkiem ex nunc. Specyfika takich wielostronnych porozumień polega między innymi na tym, że z jednej strony są one umowami wielu podmiotów, a jednocześnie w ich obrębie dochodzi do umownych relacji dwustronnych między bezpośrednimi kontrahentami, na podstawie istniejących tylko między nimi więzi prawnych (wyrok SN z 20 grudnia 2005 r., V CSK 68/05, LEX nr 171286; por. wyrok SA w Katowicach z 8 grudnia 2005 r., I ACa 1053/05, LEX nr 189367).

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi oraz zwolnienia od podatku.

I tak w art. 43 ust. 1 ustawodawca m.in. przewidział zwolnienia od podatku dla:

* usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38);

* usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 39);

* usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (art. 43 ust. 1 pkt 40)

* usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie (art. 43 ust. 1 pkt 41).

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41. (art. 43 ust. 14)

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1.

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2.

usług doradztwa;

3.

usług w zakresie leasingu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na organizacji wszelkiego rodzaju łańcuchów kompensacyjnych, przygotowywaniu i doprowadzaniu do zawarcia porozumień kompensacyjnych, w których Wnioskodawca może występować jako uczestnik tych porozumień bądź być jedynie ich organizatorem, nie są usługami, które polegałyby na udzielaniu pożyczek bądź kredytów, pośrednictwie w ich udzielaniu. Nie są one również związane z udzielaniem poręczeń czy gwarancji, ani nie dotyczą prowadzenia rachunków pieniężnych bądź deponowania środków pieniężnych, nie są też usługami związanymi z instrumentami finansowymi.

W związku z tym, że podstawowym celem przedmiotowych usług jest zaspokojenie wierzytelności podmiotów uczestniczących w łańcuchu kompensacyjnym, w ocenie tut. organu, jest ona zbliżona do usługi ściągania wierzytelności/długów.

Zatem przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podstawowej.

W konsekwencji powyższego, wynagrodzenie (prowizja) otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wg podstawowej stawki VAT w wysokości 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl