IBPP3/443-316/10/KO - Możliwość wystawienia rachunku na członka wspólnoty z tytułu kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 9 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej, w zakresie możliwości wystawienia rachunku na członka wspólnoty z tytułu kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ordynacji podatkowej, w zakresie możliwości wystawienia rachunku na członka wspólnoty z tytułu kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 9 czerwca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 31 maja 2010 r. znak IBPP3/443-316/10/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Właściciel lokalu mieszkalnego we wspólnocie mieszkaniowej zwraca się do wspólnoty z żądaniem wystawiania dla niego rachunku, z wyszczególnionymi w nim zaliczkami na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości (m.in. zaliczka eksploatacyjna, zimna woda i ścieki, centralne ogrzewanie, wywóz nieczystości itd.), aktualnie wspólnota mieszkaniowa wystawia dla ww. właściciela "zawiadomienie o wymiarze opłat" zawierające wszystkie zaliczki na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości.

Pismem w dnia 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Zaliczka eksploatacyjna wnoszona jest na poczet utrzymania części wspólnych nieruchomości. Ww. zaliczka ma więc pokryć następujące koszty:

Koszty zimnej i ciepłej wody i ścieków, centralnego ogrzewania oraz wywóz nieczystości to koszty dotyczące bezpośrednio lokalu mieszkalnego. Wspólnota mieszkaniowa pokrywa je na podstawie faktur wystawionych przez dostawcę danego medium. Umowy o dostawę mediów do wspólnoty mieszkaniowej zawierane są w imieniu wspólnoty przez zarządcę nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pomimo, iż wspólnota mieszkaniowa nie dokonuje sprzedaży żadnej usługi lub towaru na rzecz ww. właściciela lokalu, może na jego żądanie wystawić rachunek.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawianie rachunku na żądanie właściciela lokalu jest niezgodnie z zapisami art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa z 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60,). Wspólnota mieszkaniowa nie sprzedaje właścicielowi żadnego towaru lub usługi i w związku z tym uważa, iż właściciel bezpodstawnie żąda wystawiania na jego rzecz rachunku. Wnioskodawca uważa tym samym, że jedynym właściwym dokumentem określającym wysokość opłaty za lokal (który powinien właściciel otrzymywać od wspólnoty mieszkaniowej), jest "zawiadomienie o wymiarze opłat".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota mieszkaniowa stanowi więc pewną strukturę organizacyjną, której członkami są właściciele lokali tworzących ww. wspólnotę. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości, wspólnota odpowiada bez ograniczeń, natomiast każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej jego udziałowi w jego nieruchomości, zgodnie z art. 17 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 zarząd kieruje sprawami wspólnoty mieszkaniowej i reprezentuje ją na zewnątrz oraz w stosunkach między wspólnotą a poszczególnymi właścicielami lokali.

Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 ww. ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali.

Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Pojęcie nieruchomości wspólnej wyznacza zakres praw i obowiązków poszczególnych właścicieli. Określono je przede wszystkim w art. 12 i 13 ww. ustawy.

Właściciel ma obowiązek:

Obowiązek wnoszenia zaliczek dotyczy więc nieruchomości wspólnej.

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Wspólnota (a tym samym jej członkowie) jest nabywcą mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali. Należy podkreślić, iż wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od ich dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych usług. Wpłaty te stanowią partycypację w kosztach jednostki organizacyjnej - wspólnoty mieszkaniowej - przez jej członków.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Obowiązek wystawiania rachunków dotyczy osób prowadzących działalność gospodarczą (w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej). Rachunek ma dokumentować, faktycznie dokonaną, sprzedaż i świadczenie usług.

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, w świetle którego przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Zatem obowiązek wystawienia rachunków ciąży na podatnikach prowadzących działalność gospodarczą w szerokim rozumieniu tego pojęcia, przy czym jedynie w zakresie realizowanej sprzedaży lub wykonania usługi.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego stwierdzić należy, iż wspólnota, a więc jej członkowie nie dokonują sprzedaży na rzecz samych siebie (w odniesieniu do części wspólnej), poprzez zapłatę zaliczek (kwot) z tytułu kosztów związanych z utrzymaniem części wspólnych nieruchomości (np. z tytułu utrzymania czystości i porządku w częściach wspólnych nieruchomości, ubezpieczenia budynku jako całości od ognia i innych zdarzeń losowych oraz odpowiedzialności cywilnej, energii elektrycznej części wspólnych - klatki schodowej, windy, opłaty bankowej za prowadzenie rachunku bankowego wspólnoty mieszkaniowej, wynagrodzenia zarządcy, ochrony nieruchomości, obowiązkowych przeglądów - budowlany, kominiarski, gazowy). Stroną umowy z tytułu ww. opłat, co do zasady jest wspólnota mieszkaniowa reprezentowana przez zarząd. W tej sytuacji brak jest uzasadnienia do wystawiania rachunków w przypadku wewnętrznych rozliczeń między wspólnotą a jej członkami w odniesieniu do zaliczek wnoszonych na poczet otrzymania części wspólnych nieruchomości jak wskazano we wniosku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).