IBPP3/443-300/08/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Burmistrza przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 29 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 maja 2008 r. (data wpływu 27 maja i 2 czerwca 2008 r.) oraz z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z ustanowionym prawem użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 26 maja 2008 r. i 3 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z ustanowionym prawe użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina przeznaczyła do sprzedaży lokal mieszkalny w budynku 5 lokalowym, w którym przed 1 maja 2004 r. został zbyty już lokal mieszkalny wraz z gruntem oddanym w użytkowanie wieczyste. Lokal mieszkalny był zasiedlony w 1990 r. na cele mieszkalne i zostanie zbyty osobie, która tam mieszka, ponieważ jest najemcą tego lokalu na zasadzie umowy najmu. Prawo użytkowania wieczystego gruntu zostanie ustalone po raz pierwszy w chwili zbycia lokalu mieszkalnego czyli w 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku jednoczesnej transakcji polegającej na zbyciu lokalu mieszkalnego przez gminę wraz z ustanowionym prawem użytkowania wieczystego gruntu możliwe jest zastosowanie do całej transakcji zwolnienie od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub użytkowego mieszczącego się w budynku wybudowanym przed 1939 r. transakcja jest zwolniona od podatku od towarów i usług tak od pierwszej opłaty jak i opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntu pod budynkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. I FPS 1/06) również oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jako dostawę towarów. Sąd stwierdził, iż należy mieć na uwadze szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, ze oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumieć należy wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ww. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Na mocy art. 3a ww. ustawy pojęcie odnosi się również do użytkowania wieczystego gruntu.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, ze nieruchomość lokalowa stanowiąca odrębną własność składa się z dwóch części:

* indywidualnej własności samego lokalu z pomieszczeniami przynależnymi,

* ułamkowego udziału we własności gruntu lub użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu i wspólnych części budynku.

Obie te części nie mogą być rozdzielone, nie można sprzedać lokalu bez ułamkowego udziału w nieruchomości wspólnej lub użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu.Tym samym samodzielny lokal mieszkalny należy uznać za część budynku, o której mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie podstawowe znaczenie ma powołana wyżej definicja pierwszego zasiedlenia, która wskazuje na wydanie mieszkania pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi do użytkowania.

W przedstawionym stanie faktycznym lokal mieszkalny został zasiedlony w 1990 r. na cele mieszkalne. Tym samym dostawa lokalu mieszkalnego, który wcześniej był zasiedlony na podstawie umowy najmu będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Z kolei dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W świetle przytoczonego wyżej stanu prawnego i stanu faktycznego wskazanego we wniosku dostawa lokalu mieszkalnego po jego pierwszym zasiedleniu wraz z oddaniem użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu jako prawa związanego z odrębną własnością lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 41 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.