IBPP3/443-3/11/DG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 marca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-3/11/DG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów z Chin, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju jest - prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2011 r. został wniesiony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji nabycia towarów z Chin, w sytuacji gdy import miał miejsce na terytorium Niemiec, a następnie towar ten przemieszczono do kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka (podatnik VAT, VAT UE) sprowadza towar z Chin z odprawą celną w Hamburgu (Niemcy). Dostawa jest dokonywana za pośrednictwem polskiej firmy spedycyjnej. Polska firma spedycyjna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i VAT UE.

Spółka otrzymuje następujące dokumenty:

1.

Fakturę od firmy spedycyjnej za:

* fracht morski, w skład którego wchodzą: fracht morski Shanghai-Hamburg, koszty lokalne, ubezpieczenie - ze stawką VAT 0%, (PKWiU 63.40.12),

* usługę portową w Hamburgu ze stawką VAT 0% (Pkwiu 63.40.12),

* usługi spedycyjne: obejmujące opłaty dokumentacyjne i prowizje ze stawką VAT 22%,

* transport drogowy Hamburg-siedziba Spółki ze stawką VAT 22%.

2.

Spółka otrzymuje od agencji celnej w Hamburgu dokumenty i opłaca tam należne cło. Do podstawy należności celnej jest wliczona wartość faktury za towar z Chin, koszty frachtu morskiego na odcinku Chiny-Hamburg i usługi portowe w Hamburgu.

3.

Spółka traktuje dostawę z Chin jako wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów i wystawia fakturę wewnętrzną zgodnie z terminem powstania obowiązku podatkowego 15 dnia po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

4.

Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia jest:

* wartość towaru z Chin zgodnie z fakturą dostawcy chińskiego

* należność celna zapłacona agencji celnej w Hamburgu.

Spółka nie wlicza do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów kosztów frachtu morskiego na odcinku Chiny-Hamburg oraz usług portowych w Hamburgu zafakturowanych przez polska firmę spedycyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Spółka postępuje prawidłowo traktując dostawę z Chin jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

2.

Co stanowi dla Spółki podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Chin uprzednio zaimportowanych w Hamburgu.

3.

Czy Spółka powinna wliczać do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów usługę transportu na odcinku Chiny-Hamburg oraz usługi portowe świadczone przez polską firmę spedycyjną.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie towarów za wynagrodzeniem, jak również przemieszczenie towarów przez podatnika od wartości dodanej, lub na jego rzecz towarów należących do tego podatnika z terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa zaimportowane i mają służyć jego działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe, Spółka traktuje przedmiotowe dostawy jako nabycie wewnątrzwspólnotowe i wystawia fakturę wewnętrzną.

2.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy VAT podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota jaką nabywający jest zobowiązany zapłacić i obejmuje

* podatki, cła, opłaty i inne należności z wyjątkiem podatku VAT,

* wydatki dodatkowe takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu, ubezpieczenia pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

3.

Do podstawy opodatkowania Spółka wlicza więc wartość towaru zafakturowana przez dostawcę chińskiego oraz należność celną zapłaconą agencji celnej w Hamburgu

4.

Spółka nie wlicza do podstawy opodatkowania wartości kosztów transportu na odcinku Chiny-Hamburg oraz opłaty portowej, bo nie są to koszty pobierane przez dostawcę towaru, lecz przez polska firmę spedycyjną. Koszty frachtu oraz opłaty portowe są doliczane do podstawy należności celnej i doliczane do podstawy opodatkowania podatkiem VAT byłoby powtórnym podniesieniem podstawy opodatkowania. Spółka nie wykazuje również usług transportowych jako importu usług, gdyż usługi te są wykonywane przez polskiego podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dalej zwaną ustawą o VAT- przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. W przypadku więc gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 60 ww. Dyrektywy 112/2006/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty.

Zatem zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 60 Dyrektywy miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym znajdują się towary w momencie wprowadzenia ich na terytorium Wspólnoty. Obowiązek podatkowy z tytułu importu powstaje więc, co do zasady, w pierwszym państwie członkowskim, którego granice przekracza towar pochodzący z państw trzecich.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 z późn. zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno - podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca importuje towary z Chin. Ich odprawa następuje w Hamburgu i tam jest naliczane cło. Odprawy celne dokonywane są przez agencje celną. Następnie towary zostają przetransportowane do Polski. Jak zatem wynika z wniosku, towary zostały odprawione i dopuszczone do obrotu w Niemczech. Oznacza to, że importu dokonano na terytorium Niemiec. Zgłoszenia towarów do odprawy celnej dokonała w imieniu Wnioskodawcy agencja celna. Ponadto z przedstawionego stanu wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał przemieszczenia zaimportowanych towarów z terytorium Niemiec do Polski w ramach swojego przedsiębiorstwa. Dostawa ta dokonywana jest za pośrednictwem polskiej firmy spedycyjnej.

Zatem, przedmiotowe przemieszczenie zaimportowanych towarów, służących działalności gospodarczej Wnioskodawcy, z Niemiec do Polski w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ww. ustawy i należy je traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Należy jednak zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie import towarów nastąpił na terytorium Nieniec wobec czego podlega on przepisom tego państwa. Tym samym, podkreślić należy, ze Wnioskodawca dla tej transakcji działa na terytorium Niemiec w charakterze podatnika od wartości dodanej niezależnie od tego czy przepisy obowiązujące na terytorium Niemiec zwalniają z podatku od wartości dodanej import towarów przemieszczanych następnie na terytorium innego państwa członkowskiego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, iż w przedmiotowej sytuacji będzie dochodziło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii ustalania podstawy opodatkowania należy mieć na uwadze przepis art. 31 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku; wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia, opisanego w złożonym wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Wnioskodawcy towary, powiększoną o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku oraz wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia.

Ponadto z art. 31 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, iż spośród takich wydatków jak: prowizje, koszty transportu oraz ubezpieczenia, do podstawy opodatkowania należy doliczać tylko te, które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał nabywcy towar. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dostawca z kraju trzeciego nie pobiera od Wnioskodawcy, ani nie nalicza mu żadnych prowizji, kosztów transportu czy ubezpieczenia. W konsekwencji zatem, w świetle przepisu art. 31 ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, iż koszty transportu towarów z Chin do Hamburga pobierane przez spedytora oraz koszty transportu z Hamburga do Polski pobierane przez tego spedytora, nie powiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę z kraju trzeciego.

Tym samym wszystkie inne koszty pobierane przez spedytora tj. koszty frachtu z Chin do Hamburga i opłaty portowej (wliczone do podstawy wartości celnej) oraz koszty transportu Hamburga do siedziby Wnioskodawcy, za które zapłata zostanie dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz spedytora nie powiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje wartość towaru zafakturowaną przez dostawcę Chińskiego oraz należne cło, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenie działalności na terytorium kraju.

Ze stanu faktycznego oraz stanowiska przedstawionego przez Zainteresowanego wynika, że zarówno usługodawca usługi transportowej jak i usługobiorcą tej usługi są podmiotami polskimi. Tym samym w przedmiotowej sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę usługi spedycyjnej (związanej z transportem towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju) od spedytora będącego w zakresie świadczonych usług podatnikiem podatku VAT na terytorium kraju, nie wystąpi import usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nabyte usługi nie stanowią importu usług, należało uznać za prawidłowe.

Reasumując stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wiosku nalezało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl